«Κουκούτσι».
Εξαμηνιαίο περιοδικό Περι-ποίησης.
Τεύχος 9.
Χειμώνας 2013 – Ανοιξη 2014.
Τιμή τεύχους 12 ευρώ.
Κάθε φορά που πιάνω στα χέρια μου ένα τεύχος ενός πολιτιστικού περιοδικού, όσων τουλάχιστον έχω εντάξει στην προσωπική λίστα των αγαπημένων μου, αισθάνομαι έτοιμος να βυθιστώ σε έναν ωκεανό με πολλά και άγνωστα, σε μένα, θραύσματα τέχνης του λόγου, ιδεών και εικόνων. Αν επιτευχθεί αυτή η βύθιση και ανάδυση, τότε το τεύχος παύει να είναι ένα «τεύχος», αλλά παίρνει την ιδιότητα μιας κολυμβήθρας.
Στο «Κουκούτσι», που διευθύνει ο ποιητής Βασίλης Ζηλάκος και έχει επίσης στη συντακτική του ομάδα τους Κώστα Λιννό, Παναγιώτη Ράμμη και Δήμο Μαυρουδή, έχει συντελεσθεί μια υπόγεια σχέση με τους αναγνώστες, που βαθαίνει. Στο ένατο τεύχος του, το περιοδικό δείχνει να έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να ανοίγεται σε μια πολύπτυχη βεντάλια θεμάτων.
Το αφιέρωμα στον Βύρωνα Λεοντάρη, που επιμελήθηκε ο Κώστας Θ. Ριζάκης, είναι το κεντρικό θέμα του τεύχους, αλλά βρήκα πολλά ακόμη ιδιαίτερα δελεαστικά. Ο Λεοντάρης έχει ανάστημα και βάθος ως ποιητής και προσωπικότητα και η πολλαπλή ανάγνωσή του έχει τον ρόλο ακτινογραφίας, αλλά και προσωπικών προβολών, που εμφανίζουν την πρόσληψη της ποίησής του «επιχρωματισμένη» κάθε φορά από άλλη δέσμη φωτός. Με ενδιέφερε πολύ η συνέντευξη της Ουρουγουανής ποιήτριας Ιδέα Βιλαρίνιο στην Ελένα Πονιατόφσκα, που μου άνοιξε ένα παράθυρο στο Μοντεβιδέο, όπου έγινε η συνέντευξη. Οπως με συγκίνησε η εκτενής αναφορά στον μοντερνιστή ποιητή της Νικαράγουας Χοακίν Πάσος (1914-1947) με κείμενο και μεταφράσεις του Κώστα Βραχνού. Αυτό το άνοιγμα στον κόσμο, μέσα από φωνές ισχυρές αλλά πιθανόν μισοφωτισμένες, είναι ένα μεγάλο δώρο που μπορούν να μας φέρουν μόνο τα λογοτεχνικά περιοδικά. Ετσι, λοιπόν, θαύμασα τη σύζευξη δύο ποιητών, του Ζυλ Λαφόργκ (1860-1887) και του Ρόμπερτ Λόουελ (1917-1977), με τα «ιδιάζοντα υπόβαθρα», σε μια ανάλυση του Davide Zizza.
Εξω από τον χώρο της μοντέρνας και σύγχρονης ποίησης, στάθηκα στο τόσο βαθύ κείμενο της Ειρήνης Βρης για τον Σέλεϋ, που φωτίζει το δοκίμιό του «Περί ζωής», γραμμένο το 1815 ή το 1816, στο οποίο εκφράζει τη θεωρία του πέραν της υλιστικής φιλοσοφίας «γιατί ο άνθρωπος είναι ένα ον υψηλότερων φιλοδοξιών».
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, επίσης, η παρουσίαση από τον Γιώργο Χ. Θεοχάρη του περιοδικού «Συλλογή» (1967-69), όπου έγιναν πρώιμες εμφανίσεις της γενιάς του ’70. Πολλές οι μεταφράσεις επίσης ποίησης, του Ντίκενς (Παναγιώτης Ράμμης), της Αχμάτοβα (Αγγελος Θεοχάρης), του Ατσέμπε (Κώστας Λιννός) κ.ά. Αλλά, πάντα μου αρέσει να διαβάζω την ανθολόγηση της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, γιατί εκεί ακούει το κελάρυσμα της γραφής όπως γεννιέται σήμερα: Γιώργος Λίλλης, Γιώργος Βέης, Στάθης Κομνηνός, Κώστας Κουτσουρέλης, Θεόδωρος Κοντάκης (ξεχώρισα το «Πορεία»), Γεωργία Τρούλη, Μαρία Μαρκαντωνάτου, Ελενα Πολυγένη, Πόλυ Μαμακάκη, Δήμητρα Αναστασιάδη. Περιλαμβάνονται, επίσης, 15 σχέδια του Γιώργη Βραχνού.
Μαζί με το ένατο τεύχος, κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του Γιώργου Λαμπράκου «Ονειροπώληση», με 40 ποιήματα της περιόδου 2006-08.