Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία «Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας» (1972), όπου ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς τραγουδάει μαζί με τους Poll το κομμάτι «Στην πηγή μια κοπέλα» και στην ερμηνεία του αποτυπώνονται κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά της εγχώριας εκδοχής της φολκ και της ποπ, που για λίγο ακόμα θα έπαιζαν σε Ευρώπη και Αμερική τα «παιδιά των λουλουδιών»: ο Ουίλιαμς είναι λιτός αλλά και ευαίσθητος και ενώ έχει μια αύρα από άλλα μέρη, τραγουδάει για βουνά και πηγές που παραπέμπουν σε οικεία τοπία.
Ο μουσικός εξάλλου, που την Κυριακή έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, είχε γεννηθεί στην Αθήνα από μια Ελληνίδα και από έναν Βρετανό. Και ίσως αυτή η «διπλή» καταγωγή του να έβαλε το λιθαράκι της στην καλλιτεχνική πορεία του, που ξεκίνησε από τους Poll (μαζί με τον Κώστα Τουρνά, τον οποίο γνώριζε από παλιότερα μουσικά εγχειρήματα), οι οποίοι επίσης συνδύασαν διεθνείς νεανικές μουσικές με ελληνικό στίχο: σε δίσκους όπως «Ανθρωπε…», οι Poll κατάφεραν να αφήσουν ως παρακαταθήκη κομμάτια όπως «Ανθρωπε αγάπα», «Ηλιε μου», «Ο γέρος» κ.ά. που αποτελούν κάτι παραπάνω από τεκμήρια μιας ευδιάκριτης εγχώριας μουσικής τάσης του παρελθόντος.
Στη σόλο καριέρα του ο Ουίλιαμς θα διακρινόταν για τραγούδια όπως το «Σαν ένα όνειρο» (1975) που ερμήνευε με την Μπέσυ Αργυράκη, για το «Μίλα μου» (1976), για το «Μες στην προσευχή μου σε θυμάμαι» του 1978 (που αργότερα θα ακουγόταν διασκευασμένο στους τίτλους της σειράς «Η Λάμψη») και βέβαια για τη συμμετοχή του στο «Μάθημα σολφέζ» του Γιώργου Χατζηνάσιου, που χάρισε στην Ελλάδα την πέμπτη θέση στη Eurovision του 1977.
Μάλλον απλουστευτικό θα ήταν λοιπόν να τον μνημονεύει κανείς για τις αμφιλεγόμενες επιλογές του: το στρατευμένο κομμάτι «Νέα Δημοκρατία» λόγου χάρη, δισκογραφήθηκε το 1985 σε μια κασέτα με τον κωμικά διχαστικό τίτλο «Δημοκρατία ή Μαρξισμός» και σε μια εποχή που δεν ευνοούσε την ποπ. Ο Ουίλιαμς θα έλεγε αργότερα ότι εκείνη η επιλογή έβλαψε την καριέρα του, αλλά θα την επαναλάμβανε ξανά.