Με τον «Τζουστίνο» του Βιβάλντι γιόρτασε στις 6 Αυγούστου τα εκατό χρόνια από την επαναλειτουργία του το περίφημο θέατρο του Ντρότνινγκχολμ. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα μπαρόκ θέατρα, που μέχρι σήμερα λειτουργούν με τους χειροκίνητους μηχανισμούς του 18ου αιώνα. Οι Σουηδοί, που την άνοιξη του 1921 ανακάλυψαν περίπου συμπτωματικά το ξεχασμένο αυτό κόσμημα, το συντηρούν με μεγάλη φροντίδα και ακόμα μεγαλύτερο κόστος. Σε ό,τι αφορά τους μηχανισμούς έχουν αντικαταστήσει μονάχα τα φθαρμένα σχοινιά και έχουν προσθέσει ηλεκτρισμό, κρατώντας όμως τον φωτισμό της αίθουσας και της σκηνής χαμηλό, σαν να γίνεται με κεριά.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε στη Σουηδία όπερα του περίφημου Ιταλού συνθέτη.
Το θέατρο βρίσκεται λίγο έξω από τη Στοκχόλμη στο νησί Λοβέν. Αποτελεί μέρος του συγκροτήματος των ανακτόρων του Ντρότνινγκχολμ (που σημαίνει «νησάκι της βασίλισσας»). Το συγκεκριμένο θέατρο εγκαινιάστηκε το 1766 και οικοδομήθηκε στη θέση του αρχικού, που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά. Το 1777 η Λοβίζα Ουλρίκα, η «ντρότνινγκ», δηλαδή η βασίλισσα που είχε παραγγείλει την κατασκευή των ανακτόρων και των δύο θεάτρων, το παραχώρησε στον γιο της Γουσταύο Γ΄, ένθερμο υποστηρικτή των τεχνών και συγγραφέα θεατρικών έργων. Μετά τη δολοφονία του το 1792, γεγονός που αποτέλεσε θέμα της όπερας «Χορός μεταμφιεσμένων» του Τζουζέπε Βέρντι, το θέατρο χρησιμοποιούνταν όλο και λιγότερο, ώσπου τελικά ξεχάστηκε.
Eνας νέος κύκλος ζωής ξεκίνησε το 1922 μετά την ανακάλυψη και αποκατάστασή του. Ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν ονειρευόταν να γυρίσει εκεί τον «Μαγικό αυλό» του (1975). Ωστόσο, κρίθηκε ότι το θέατρο δεν θα άντεχε τις απαιτήσεις κινηματογραφικού συνεργείου. Ετσι, απομίμηση του εσωτερικού του κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου σε κινηματογραφικά στούντιο. Τη δεκαετία του 1980 ο Αρνολντ Εστμαν, αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής, πρότεινε όπερες του Μότσαρτ σε ενδιαφέρουσες ιστορικά ενημερωμένες ερμηνείες, οι οποίες ηχογραφήθηκαν και έκαναν το Ντρότνινγκχολμ ευρύτερα γνωστό στο φιλόμουσο κοινό. Την εκατονταετηρίδα του γιόρτασε το Ντρότνινγκχολμ παρουσιάζοντας για πρώτη φορά στη Σουηδία όπερα του Βιβάλντι, τον «Τζουστίνο». Η μουσική διεύθυνση και η σκηνοθεσία ήταν του Γιώργου Πέτρου, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Πάρη Μέξη και οι φωτισμοί της Στέλλας Κάλτσου. Η εξαιρετικά απαιτητική παραγωγή με πλήθος σκηνικών αλλαγών, αξιοποίησε πλήρως τους ιστορικούς μηχανισμούς. Εχοντας αφομοιώσει σε βάθος τους κανόνες και την αισθητική της μπαρόκ όπερας, ο Πέτρου, που είχε διευθύνει τον «Τζουστίνο» και στην Αθήνα το 2007, επανήλθε με μια έντονα θεατρική μουσική ερμηνεία, η οποία βρήκε το αντίστοιχό της και στη σκηνή. Η πολύπλοκη δράση μεταγράφηκε ώστε με έξυπνο τρόπο να περιλάβει τον φιλότεχνο Γουσταύο Γ΄, που στην ουσία «συγγράφει» την πλοκή επί σκηνής με φαντασία και χιούμορ. Από τους εξαιρετικούς μουσικούς ο Πέτρου απέσπασε μια ερμηνεία γεμάτη χαρακτήρα. Οι πολύ καλές ερμηνείες της διεθνούς διανομής –Πε, Ασπλουντ, Μικιτένκο, Βάλροτ, Σάντσο, Αντρέασεν, Φιόριο, Σιν, Σκόρουπ–, η ευφάνταστη δουλειά του Μέξη και οι υποβλητικοί φωτισμοί της Σκάλτσου σφράγισαν την επιτυχία.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr