Ενα από τα πιο ελκυστικά στοιχεία της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Γυμνού γεύματος», του θρυλικού μυθιστορήματος του Ουίλιαμ Μπάροουζ, από τον Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, ήταν η συμμετοχή του Ορνέτ Κόλμαν στη μουσική της υπόκρουση. Το βασικό θέμα του μόνιμου συνεργάτη του Κρόνεμπεργκ, Χάουαρντ Σορ, ο οποίος διευθύνει και την ορχήστρα, χρωματίζεται αναπάντεχα από έναν πυρετώδη, άναρχο αυτοσχεδιασμό του Κόλμαν στο σαξόφωνο. Το νουάρ ηχόχρωμα του Σορ «κακοποιούνταν» αριστοτεχνικά από τον Κόλμαν, ο οποίος «πάτησε» εδώ στην μπίμποπ (την τζαζ που άκουγαν στα τέλη της δεκαετίας του ’40 οι συγγραφείς της Μπιτ γενιάς, όπως ο Μπάροουζ), για να φτάσει σε έναν υποβλητικό, μακρόσυρτο αυτοσχεδιασμό του κλασικού «Μιστεριόζο» του Τελόνιους Μονκ.
Ο Κόλμαν, που πέθανε χθες σε ηλικία ογδόντα πέντε ετών (είχε γεννηθεί το 1930), τάραξε τα νερά της τζαζ το 1960 με το ιστορικό άλμπουμ «Free Jazz: A Collective Improvisation», με το οποίο υποτίθεται ότι εγκαινίασε τη λεγόμενη «φρι τζαζ» (ένα σπάσιμο από την πιο παραδοσιακή μπίμποπ και τονική τζαζ), αν και ο ίδιος ουδέποτε ένιωσε άνετα με αυτό τον ισχυρισμό, επιμένοντας ότι ο όρος «φρι τζαζ» δεν ήταν παρά το όνομα του άλμπουμ, τονίζοντας επίσης ότι δεν υπήρχε κάτι «ελεύθερα» αυτοσχεδιαστικό αλλά δικές του, στέρεες συνθέσεις. Ο Κόλμαν ήταν από τους τζάζμεν που σπάνια κατέφευγε σε ερμηνείες κλασικών «στάνταρντ» κομματιών της αμερικανικής μουσικής (το «Μιστεριόζο» του Μονκ στο σάουντρακ του «Γυμνού γεύματος» είναι μια σπάνια στιγμή στην καριέρα του Κόλμαν). Σημειωτέον, στο θρυλικό «Free Jazz: A Collective Improvisation» συμμετείχαν και άλλοι σπουδαίοι μουσικοί της τζαζ όπως οι Φρέντι Χάμπαρντ και Ερικ Ντόλφι.
Το καλοκαίρι του 2008, ο Κόλμαν έκανε ένα σημαντικό πέρασμα, για το αθηναϊκό κοινό, από το Θέατρο του Λυκαβηττού, με την ευκαιρία της έκδοσης του δίσκου του «Sound Grammar», για το οποίο του είχε απονεμηθεί την προηγούμενη χρονιά το βραβείο Πούλιτζερ στον τομέα της μουσικής.