Η Αννα τις καθημερινές ξυπνάει γύρω στις 7.15 το πρωί. Λίγο αργότερα χτυπά εγερτήριο και για τον τρίχρονο Κοσμά, τον γιο της. Πρώτη στάση, στον παιδικό σταθμό και κατόπιν στο θέατρο «Πόρτα». Στις 8.30 ξεκινάει η προετοιμασία για την παιδική παράσταση «Το μυστήριο της πολιτείας Χάμελιν» για σχολεία. Στις 12, όταν τελειώνει η παράσταση, είναι το πρώτο της διάλειμμα έως τις 2 μ.μ., όταν παίρνει τον Κοσμά από τον παιδικό. Απόγευμα μαζί με το παιδί, λίγη χαλάρωση, λίγο νοικοκυριό – «βοηθάει και ο Φώτης», λέει για τον μουσικό σύζυγό της. Στις 7 μ.μ. για μία ακόμη φορά η… βαλίτσα υπό μάλης, για το «Πόρτα» και πάλι. Εκεί –στις 9.15 μ.μ. χτυπάει το τρίτο κουδούνι– πρωταγωνιστεί στο «Λίλιομ», μια παράσταση για ενηλίκους σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Ακούγοντας κάποιος το καθημερινό πρόγραμμα της 36χρονης ηθοποιού Αννας Καλαϊτζίδου μπορεί να αντιληφθεί το τρέξιμο των νέων ηθοποιών, που σε δύσκολες συνθήκες καταφέρνουν να κρατούν ζωντανά τα όνειρά τους: να ζουν από την τέχνη τους χωρίς να την προδίδουν. Η ίδια, άλλωστε, από τα χρόνια της αποφοίτησής της από τη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος έως τώρα, έχει δουλέψει για 12 χρόνια σερβιτόρα. Το ίδιο δεν κάνουν ουκ ολίγοι νέοι ηθοποιοί για να βγάλουν τα προς το ζην;
Αγάπη για ομαδική δουλειά
«Ποια είναι η πηγή δύναμής σου;», την ρωτώ. «Η αγάπη μου για το θέατρο και ιδίως για την ομαδική δουλειά. Είμαι χαρούμενη, υπερήφανη για τη διαδρομή μου έως τώρα». Στην πορεία της ισχυρό στίγμα έχει βάλει ο σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος. Συναντήθηκαν όταν εκείνος δίδαξε στη σχολή το 2000 και το 2002 ήλθε στην Αθήνα αποδεχόμενη την πρόσκλησή του για το παιδικό έργο «Η πεντάμορφη και το τέρας». Ακολούθησαν δουλειές στο «Αμόρε», το Εθνικό, το Κρατικό, το ελεύθερο θέατρο.
«Από τα 14 χρόνια που εργάζομαι στο θέατρο, τα 10 έχω κάνει παιδικό, αποκλειστικά ή παράλληλα με μια παράσταση για μεγάλους. Το παιδικό κοινό είναι πιο δύσκολο από το ενήλικο. Εάν δεν του αρέσει κάτι, το δείχνει. Δεν ξέρει ποιος είσαι, εάν είσαι γνωστός από την τηλεόραση ή άλλες παραστάσεις, είναι πολύ αθώο», αναφέρει και ύστερα από παύση λίγων στιγμών προσθέτει: «Πιο εύκολα σε πιάνει η ματαιοδοξία του ηθοποιού όταν παίζεις για μεγάλους».
– Δεν είστε ματαιόδοξη; Δεν θέλετε να παίξετε κάποιους εμβληματικούς ρόλους;
– Φυσικά και είμαι ματαιόδοξη. Αλλά νομίζω ότι στην εποχή μας το κοινό έχει αλλάξει. Ο κόσμος έρχεται στο θέατρο και συγκινείται από μία παράσταση χωρίς να τον νοιάζει το όνομα των ηθοποιών. Ερχεται να απελευθερωθεί για δύο ώρες. Επιλέγω να παίξω σε μια παράσταση όταν οι άνθρωποι που την φτιάχνουν με έχουν «ψήσει» να είμαι μαζί τους.
Και το αποδεικνύει και φέτος, καθώς εκτός από τον Θωμά Μοσχόπουλο, στο θέατρο «Πόρτα» είναι σε μια ομάδα – όλοι από χρόνια συνεργάτες. Στην πάρασταση η Αννα συγκινεί βαθιά με την ερμηνεία της ως Τζούλι, ένα κορίτσι 24 χρόνων που με ευθύτητα θέλει να ζήσει τον έρωτα. «Είναι μια χειραφετημένη κοπέλα. Πηγαίνει για να χαρεί τον έρωτα με τον Λίλιομ –το αλάνι του λούνα παρκ– και είναι τίμια σ’ αυτό. Βρίσκει τον Λίλιομ σε μία στιγμή που και αυτός νομίζει ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη ζωή του. Ομως, στην κοινή τους ζωή δεν μιλούν, δεν απελευθερώνονται. Την ευθύτητα της πρώτης σκηνής την ξαναβρίσκουν στο τέλος», λέει.
Τον Λίλιομ παίζει ο συμφοιτητής της στη σχολή του ΚΘΒΕ Γιώργος Χρυσοστόμου, ο φίλος που τώρα νοικιάζει το σπίτι που η Αννα είχε αγοράσει όταν κατέβηκε στην Αθήνα – σπίτι μικρό, αλλά με δύο μεγάλες βεράντες, πολύ ήλιο και θέα την Ακρόπολη. «Μ’ αρέσουν τα σπίτια με βεράντες και ήλιο», λέει.
– Τι θα κάνετε με τον Κοσμά το Σαββατοκύριακο;
(Χαμογελάει) «Η δουλειά δεν αφήνει ελεύθερο χρόνο το Σαββατοκύριακο. Διασκεδάζουμε τον κόσμο στο ρεπό του».