Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζομαι αφορμή για να βρεθώ στη Σαντορίνη όταν τελειώνει το φρενήρες καλοκαίρι, που δεν με εκφράζει πλέον. Εκεί, ένα κομμάτι της καρδιάς μου βρίσκει καταφύγιο στον φιλόξενο Ηλιότοπο, στο Ημεροβίγλι, ένα πραγματικό σπιτικό για τους επισκέπτες, με την Ελένη και τον Κώστα Κωνσταντινίδη να δημιουργούν ένα περιβάλλον ηρεμίας και γαλήνης.
Φέτος, όμως, υπήρξε και αφορμή. Η εορτή του Αγίου Αβερκίου, μεγάλη η χάρη του. Με κοιτάτε με απορία. Ποια είναι η ιστορία: «Όταν η βεντέμα (ο τρύγος) έχει τελειώσει, τα κρασιά βρίσκονται στις κάναβες, που παραμένουν κλειστές μέχρι τις 22 Οκτωβρίου, του Αγίου Αβερκίου ανήμερα, τον οποίο λόγω της σύμπτωσης των ημερομηνιών οι Σαντορινιοί θεωρούν προστάτη των κρασιών τους. Τότε οι ιδιοκτήτες της κάναβας, αφού πρώτα σταυρώσουν με κλωναράκια βασιλικού από την εκκλησία τις άφουρες, δοκιμάζουν τα κρασιά! Να λοιπόν μία ακόμα ευκαιρία για γλέντι! Στρωμένα τα τραπέζια με λογής λογής μεζέδες, με νοστιμότερο τα παστά ορτύκια. Να τα όργανα, να τα τραγούδια, να οι χοροί! Όλοι πρέπει να γλεντήσουν και να μεθύσουν με τα καινούργια κρασιά, σπονδή στη ζωή, που παρ’ όλες τις δυσκολίες είχε πάντα χαραμάδες χαράς και διαφυγής». (απόσπασμα από το βιβλίο Σαντορίνη: Με τις ρίζες στο ηφαίστειο, Εκδόσεις Μίλητος).
Φέτος λοιπόν, στο πλαίσιο του έτους «Σαντορίνη 1821-2021», η Θηραϊκή Εταιρεία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, ο Δημοτικός Αθλητικός Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Οργανισμός Σαντορίνης, το Ψηφιακό Αρχείο Θήρας και η Εστία Πύργου Καλλίστης διοργάνωσαν εκδήλωση για την αναβίωση του εθίμου του Αγίου Αβερκίου, που ξεκίνησε με παρουσίαση των 200 χρόνων Οινοποιητικής Ιστορίας Θήρας-Θηρασίας από τις οινολόγους και γεωπόνους Ιωάννα Βαμβακούρη, Μαργαρίτα Καραμολέγκου, Μαργαρίτα Άνδροβικ, Κωνσταντίνα Αργυρού. Στη συνέχεια, οι παραγωγοί, τηρώντας το παραδοσιακό έθιμο της δοκιμής των κρασιών της φετινής εσοδείας, πριν ακόμα εμφιαλωθούν, άνοιξαν τα χαρτιά τους. Πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Η συμμετοχή του κόσμου και το στριμωξίδι στην εκδήλωση εν μέσω Covid-19 ήταν τέτοια που δεν μου επέτρεψαν να δοκιμάσω όπως λαχταρούσα τα νέα κρασιά, εκτός από έναν θαυμάσιο Θαλασσίτη της Γαίας. Έτσι, την επομένη τιμήσαμε με τον δικό μας τρόπο τον Άγιο Αβέρκιο, ξεκινώντας με μια εξαιρετική δοκιμή στο οινοποιείο του φίλου Γιώργου Γαβαλά, που μαζί με τον δημιουργικό γιο του, Βαγγέλη, βαδίζουν χωρίς παρεκτροπές στον δρόμο όπου συναντιούνται η παράδοση με την εξέλιξη. Το Natural Ferment 2020 επιβεβαίωσε για μία ακόμα φορά τη φήμη του, ενώ η νέα ετικέτα Ενάλια 2018 μας εξέπληξε με τον πλούτο, την προσωπικότητα, την ιδιαιτερότητά της. Το φρέσκο ροζέ Βουδόματο άρεσε σε όλους, όπως επίσης και το κομψό Μαυροτράγανο, με νότες γλυκού βύσσινου και μαλακές τανίνες.
Ο εορτασμός μας συνεχίστηκε στο οινοποιείο Βενετσάνου, στο μνημείο αυτό βιομηχανικού οινοποιείου του 1946, στο φρύδι της καλντέρας, όπου ο Ιάσονας Σωτήρης (Diploma WSPC) μας οδήγησε με σαφήνεια και ευγένεια βήμα βήμα σε μια γευστική δοκιμή από το πειραματικό Πλατάνι-Αθήρι μέχρι το all-time-classic Νυχτέρι και το ολοκαίνουργιο Roseate από Ασύρτικο-Αηδάνι-Μανδηλαριά.