Από τη βεράντα όπου βρίσκεται το καφέ του camping Καστάνης, ανάμεσα στα Κατάπολα και στη Χώρα, χαζεύουμε τη θέα προς το λιμάνι. Προς τα πού φυσάει, πόσο κόσμο άφησε το καράβι, πόσα βανάκια και δίκυκλα ανεβαίνουν στη Χώρα. Η Αμοργός, αυτό το αγνό βραχώδες νησί, προσφέρει απίθανες θέες στο πέλαγος. Η Χώρα της, η αφτιασίδωτα όμορφη, μυρίζει ελληνικό καφέ στο έμπα, εκεί που βρίσκεται το ξακουστό καφενείο του Πάρβα. Από εδώ ψηλά, αλλά και από ακόμα ψηλότερα, στο Κάστρο της, έχει κανείς θέα σε στεριά και θάλασσα. Κάποια πρωινά, τα σύννεφα κατεβαίνουν τόσο χαμηλά στη Χώρα, που χάνεται ο ορίζοντας μέσα σε μια λευκή αχλή. Περπατάς μέσα σε όνειρο. Φαράγγια, χωριουδάκια και κεντρικοί φιδωτοί δρόμοι προκαλούν το ενδιαφέρον του επισκέπτη για εξερεύνηση.
Από το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας το σκηνικό αλλάζει: η εκτυφλωτικά λευκή μονή της Παναγίας ξεχωρίζει σαν αστραφτερό πετράδι ανάμεσα σε απόκρημνα χρυσοκίτρινα βράχια, στην ευθεία βλέπεις το βαθύ αιγαιοπελαγίτικο μπλε και κάτω το μικρό λιμανάκι της Αγίας Άννας, που έχει πάντα κόσμο. Δυο σπιθαμές παραλία και τριγύρω καυτά βράχια για να ξαπλώσεις πάνω τους ή να τα χρησιμοποιείς για να βουτάς ξανά και ξανά.
Στην Αμοργό έχεις θέα ακόμα και όταν βρεθείς μέσα στη θάλασσα. Αξίζει να οδηγήσει κανείς μέχρι την Κάτω Μεριά και την Καλοταρίτισσα, μια παραλία στο σχήμα αγκαλιάς, από όπου φεύγει το καΐκι για τη νησίδα Γραμβούσα (πριν επιβιβαστείτε, πάρτε τυρόπιτες από την καντίνα που βρίσκεται στην παραλία). Τα διάφανα νερά, αλλά και η έλλειψη σκιάς στην αμμώδη παραλία της Γραμβούσας θα σας κρατήσουν μέσα στη θάλασσα για ώρες, με θέα τη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού.
Στον δρόμο προς Αιγιάλη, βλέπει κανείς από ψηλά την εξωτική παραλία του Αγίου Παύλου, μια λωρίδα γης που αντιστάθηκε και δεν βούλιαξε στα τιρκουάζ νερά που τη βρέχουν. Άλλο τοπίο μέχρι να φτάσετε στην παραλία του Μούρου ή στο Αμμούδι. Βάλτε άνετα και κλειστά παπούτσια, προμηθευτείτε νερό και φρούτα και επισκεφτείτε τον ονειρικό κόλπο της Μικρής Βλυχάδας, περπατώντας ένα μονοπάτι μιας ώρας που ξεκινά από τα Θολάρια. Η διαδρομή, χωρίς σκιά στο μεγαλύτερο μέρος της, προσφέρει εικόνες της κυκλαδίτικης άγριας φύσης με ξερολιθιές, αγκάθια και άγανα. Το μονοπάτι ενδείκνυται για όσους αντέχουν το περπάτημα, καθώς το κατέβασμα έχει μια σχετική δυσκολία και το ανέβασμα πολλαπλάσια. Τα δροσερά νερά της Βλυχάδας, αλλά και το άνοιγμα αυτής της μικρής παραλίας στο πέλαγος θα κάνουν τη βουτιά ακόμα πιο αναζωογονητική. Στην επιστροφή ανεβείτε στα Θολάρια, έναν πάλλευκο διατηρημένο οικισμό, και δείτε ένα από τα πιο ήσυχα ηλιοβασιλέματα των Κυκλάδων.