Ενα απόγευμα στην πλατεία Ομονοίας πρόσφερε εικόνες από το χθες και το αύριο. Είχα κατηφορίσει την έρημη οδό Σταδίου και είχα προλάβει να πάρω μερικές ιδιαίτερες λήψεις του Αρσακείου, γωνία με Πεσμαζόγλου. Στα φανάρια της Αιόλου, φέρνω πάντα στον νου το έργο του Γιάννη Τσαρούχη με το καφενείο Παρθενών, που γκρεμίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Πιο κάτω, αντανακλάσεις από τις σελίδες του Μητσάκη και του Ιωάννου επιβιώνουν και ξαναζεί η πλατεία πίσω από τα παράθυρα γηρασμένων νεοκλασικών και κτιρίων γραφείων του ’60. Η Ομόνοια όμως δεν είναι μόνο μύθος, είναι αυτό που ζει και αναπνέει κάθε μέρα.
Το μέλλον που σχεδιάζουν οι τουριστικές επενδύσεις ολόγυρα στην περιοχή, καθώς ελπίζουν πως δεν θα διαψευστούν και πως, πράγματι, η Αθήνα θα γνωρίσει μια χρυσή περίοδο όταν εξομαλυνθεί η κατάσταση, θα περιλαμβάνει όλες αυτές τις στρώσεις του χρόνου, από το χθες και από το σήμερα. Περπατώντας ολόγυρα στην Πειραιώς, στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην Αθηνάς, στην 3ης Σεπτεμβρίου, καταλαβαίνεις πως η αθηναϊκή συνθήκη θέλει συνεργασία, σκέψη, δουλειά, ενσωμάτωση, δικαίωμα ευτυχίας για όλους.
Η Αθήνα αλλάζει, εξελίσσεται, οφείλει να είναι μια μητρόπολη επιθυμητή, κινητική. Στους μικρότερους δρόμους με τη μεγάλη αστική ιστορία, στη Ζήνωνος, στη Σωκράτους, στη Βερανζέρου, στη Σατωβριάνδου, επάλληλες αφηγήσεις από τον 19ο αιώνα ορίζουν τις διαρκείς μεταμορφώσεις της Ομόνοιας, ως μιας μεγάλης χοάνης, ενός καθαρτηρίου, μιας λοταρίας, μιας αυλής των θαυμάτων, ενός σπηλαίου του σκότους. Τα νέα ξενοδοχεία ετοιμάζονται. Ηδη, στην αρχή της Πειραιώς το παλιό Ακροπόλ, που ήταν το ακόμη πιο παλιό King Minos, στο περίφημο κτίριο του Βουρέκα, στην ίδια θέση όπου υπήρχε το εξίσου περίφημο μέγαρο Μουρούζη του Παναγή Κάλκου, έχει ετοιμαστεί ένα από τα νέα ξενοδοχεία της Brown. Πιο κάτω, στη Σωκράτους, το παλιό Εφετείο, πριν ξεκινήσει νέα ζωή, θα μας θυμίσει τις πρότερες εγγραφές στο σώμα του, εκεί όπου υπήρχε το ξενοδοχείο Αμπασαντέρ, εκεί όπου ήταν η οικία Θεοτόκη, έργο Κλεάνθη. Και το υπό κατασκευή νέο ξενοδοχείο στην πλατεία μάς θυμίζει τη θέση του Κοτοπούλη, πρώην Κρόνος, πρώην θεάτρου. Κύκλοι ζωής, στρώσεις του χρόνου.