«Το τι έχω ακούσει από την ημέρα που άρχισε να παίζει το σποτάκι της ψυχολογικής υποστήριξης για το “Μένουμε Σπίτι” δε λέγεται», μου λέει ο Θοδωρής Αθερίδης.
«Κάποιοι αναρωτιούνται αν πήρα λεφτά. Αλλοι είναι σίγουροι ότι τα τσέπωσα και αναρωτιούνται πόσα είναι, άλλοι λένε ότι κάνω κομματική προπαγάνδα. Αλλοι μπαίνουν στο Facebook της αδελφής μου και μου τα γράφουν χύμα. Δεν στενοχωρήθηκα, ούτε το πήρα προσωπικά. Ηξερα τι έκανα και είμαι εξαιρετικά υπερήφανος που ο πρωθυπουργός της χώρας μου έκανε την τιμή να πάρω μέρος σε αυτήν την πολύ σημαντική εκστρατεία. Οταν είσαι πολίτης και σου ζητεί ο επικεφαλής μιας εκλεγμένης κυβέρνησης να συμβάλεις σε κάτι τόσο σημαντικό που αφορά τη δημόσια υγεία, πρέπει να είσαι ανεγκέφαλος για να αρνηθείς. Οποιος πρωθυπουργός και αν μου το είχε ζητήσει θα το είχα κάνει. Οσο για την Αλκηστη Πρωτοψάλτη, τι να πω… Λες και είχε ανάγκη τη διαφήμιση μια τραγουδίστρια που γεμίζει στάδια.
Υπάρχει δυστυχώς ένα τυφλό μίσος που το γεύτηκε και εκείνη, η οποία πήγε επίσης ανιδιοτελώς να προσφέρει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα».
Η φωνή του δεν ακούγεται θυμωμένη από την άλλη άκρη της γραμμής. Αντίθετα, έχει τη συνηθισμένη ηρεμία και γλυκύτητα που διακρίνει τον ηθοποιό. Πού αποδίδει ο ίδιος αυτές τις επιθέσεις;
«Το μίσος δίνει ενέργεια σε κάποιους ανθρώπους και δρα ως αντικαταθλιπτικό. Οταν δεν έχεις έναν ορατό εχθρό, εντοπίζεις κάποιον και αρχίζεις και στρέφεσαι εναντίον του. Αυτό σε εκτονώνει και σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα με τον εαυτό σου. Θεωρώ ότι κάποιοι συμπολίτες μας βιώνουν έναν φόβο αφανισμού, δεν είναι μόνον η αρρώστια, η πανδημία. Είναι η οικονομική ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, πολλά. Αυτή η αγωνία δεν μπορεί να έχει σάρκα και οστά και γι’ αυτό της δίνουν το πρόσωπο κάποιου. Οι πολιτικοί που διαχειρίζονται τη ζωή μας, πολύ συχνά μπαίνουν στο στόχαστρο του μίσους. Και άλλοι άνθρωποι με δημόσια παρουσία λειτουργούν ως αλεξικέραυνο σε αυτούς που βουλιάζουν στον φόβο ή στην κατάθλιψη», υπογραμμίζει ο Θοδωρής Αθερίδης.
Κάνει μια παύση και συνεχίζει: «Αντί να αυτοπροσδιοριζόμαστε, ετεροπροσδιοριζόμαστε και βάζοντας τον άλλο στην μπούκα, αισθανόμαστε ότι αναβαθμιζόμαστε γιατί χτυπάμε κάτι πιο δυνατό από εμάς. Το άλλο πρόβλημα στην Ελλάδα έχει να κάνει με τη συνωμοσιολογία, με όλους αυτούς που λένε ότι μας ψεκάζουν, βάζουν μπαταρίες στα περιστέρια, ότι ο ιός ξεκίνησε από το 5G. Για μερικούς είναι πιο ανεκτό να σκέφτονται ότι η πανδημία δεν υπάρχει στα αλήθεια, είναι κάτι φτιαχτό. Ετσι μπορούν να το αντιμετωπίσουν, δηλαδή αλλοιώνοντάς το, βαφτίζοντάς το κάπως αλλιώς. Φοβάμαι ότι η στάση όσων έχουν αυτές τις πεποιθήσεις μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα, διότι δεν μπορούν να δουν τον αληθινό κίνδυνο, τον υποβαθμίζουν».
Το 2014, 2015
Η πανδημία έδειξε πως οι Ελληνες έχουν τη δύναμη να ομονοούν και να ενώνονται. Μήπως όμως εξακολουθούν να καλλιεργούνται διχασμοί; «Αυτό που ζούμε τώρα δεν είναι τίποτε. Κοιτάζοντας πίσω θεωρούσα ότι το 2014 θα είχαμε εμφύλιο. Θυμόσαστε τι ατμόσφαιρα υπήρχε στο δημοψήφισμα του 2015; Πολλές φορές σκέπτομαι σήμερα πόσο τυχεροί ήμασταν όσοι ψηφίσαμε «Ναι» που βγήκε το «Οχι». Φαντάζεστε να είχε βγει το «Ναι» τι θα είχε συμβεί; Ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε να είχε κάνει την κωλοτούμπα του και θα χρέωνε στους ψηφοφόρους τη ζημιά. Επρόκειτο για μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση τότε και ευτυχώς την περάσαμε σχετικά ανώδυνα. Οπότε σε σύγκριση με αυτά τα γεγονότα που ήταν και πρόσφατα, οι σημερινές φωνές και επιθέσεις είναι κάτι πολύ μικρότερης σημασίας».
Επανέρχεται: «Δεν είναι όλα ιδεολογικά πάντως. Στην Ελλάδα οποιοσδήποτε αποτυγχάνει κάπου, στις φιλίες, στη δουλειά, στον έρωτα, πολύ συχνά στρέφεται εναντίον κάποιου που τα πηγαίνει καλύτερα. Ετσι ήταν πάντα, έτσι ήταν και τώρα». Μπήκα στον πειρασμό να τον ρωτήσω αν άλλαξε τελικά κάτι με την ευγενή παρουσία του Σωτήρη Τσιόδρα και των άλλων επιστημόνων. Για τη σύσσωμη αναγνώριση όχι μόνο της αξίας του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, αλλά ακόμα και του τελευταίου εργαζομένου που βάζει τον εαυτό του σε κίνδυνο για να μπορούμε να ψωνίζουμε στο φαρμακείο, στο σούπερ μάρκετ, να κινούμαστε με τα ΜΜΜ ή να παραγγέλνουμε φαγητό στο σπίτι.
«Σίγουρα είδαμε νέα ήθη και ελπίζω να συνεχίσουμε να τα βλέπουμε στην Ελλάδα. Μου έφερε μεγάλη αισιοδοξία. Οταν με πήρε ο πρωθυπουργός να μου ζητήσει να εμφανιστώ στο σποτάκι, του είπα πως το ότι έβαλε τους κατάλληλους άξιους ανθρώπους στην κατάλληλη θέση ήταν κάτι που σπάνια το ζούμε και μακάρι να μπορέσει να κάνει το ίδιο και με την οικονομία, τώρα που θα ξαναπεράσει φουρτούνα. Οσο για τον Τσιόδρα δεν με συγκινεί μόνον η φυσική του γλυκύτητα. Τον θαυμάζω για την άρτια επιστημονική του γνώση και την ίδια ώρα για την ισχυρή προσωπική του πίστη. Οπως θα ξέρετε πιστεύω και εγώ. Ομως όλα τα μέλη της επιτροπής, πάντως, έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και όταν τους ακούς είσαι πεπεισμένος ότι μιλάνε για το καλό σου.»
Θα ήθελα να ελπίζω ότι αυτή η δοκιμασία που περνά η ανθρωπότητα δεν θα διχάσει τις χώρες, κάτι που βλέπουμε τώρα, αλλά θα τις αναγκάσει να κινηθούν στο ίδιο μονοπάτι της αντιμετώπισης της πανδημίας, θα υπάρξουν συνεργασίες και συμβιβασμοί για το καλό όλων μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα βρεθεί μια λύση αν δεν υπάρξουν διεθνείς οργανισμοί που να έχουν αναγνώριση και σεβασμό παγκοσμίως και αν δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες που να ακολουθούνται από όλους».
«Για μερικούς είναι πιο ανεκτό να σκέφτονται ότι η πανδημία δεν υπάρχει στα αλήθεια, είναι κάτι φτιαχτό», επισημαίνει ο Θοδωρής Αθερίδης.
Χέρι με χέρι
«Κατανοώ ότι στην περίοδο της καραντίνας πολλοί άνθρωποι πέρασαν δύσκολα. Ξύπνησαν υπαρξιακοί εφιάλτες, φόβοι. Το καλό είναι ότι ακόμα και αυτοί που νόμιζαν ότι δεν θα τη βγάλουν καθαρή, είδαν ότι έχουν μέσα τους δύναμη, την οποία δεν ήξεραν ότι διαθέτουν. Αλλωστε, το σποτάκι που γυρίσαμε είχε ακριβώς στόχο να προσεγγίσει αυτά τα άτομα. Δεν πήρα ποτέ τηλέφωνο στο 10306, αλλά είμαι σίγουρος ότι όποιος απαντούσε στις γραμμές, θα έκανε πολύ καλά τη δουλειά του», λέει ο Θοδωρής Αθερίδης. Και συνεχίζει: «Από εδώ και πέρα όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και ενωμένοι. Χέρι με χέρι θα πάμε όλοι μαζί παρακάτω. Προσεκτικοί αλλά όχι απαισιόδοξοι, διότι δεν έχει νόημα να τα βγάζουμε όλα μαύρα. Η διαδρομή θα μας φανεί μετά Εβερεστ, ένα βουνό που πρέπει να ανεβούμε. Δεν χρειάζεται να βιαστούμε, θα το πάρουμε βήμα βήμα για να μείνουμε ασφαλείς όταν θα βγούμε από το σπίτι».
Πρέπει να ξαναβγούμε σιγά σιγά έξω, χωρίς να κάνουμε ταρζανιές
Ο Θοδωρής Αθερίδης μιλάει ειδικά για την οικογένεια: «Νομίζω ότι ένας από τους λόγους που πειθαρχήσαμε στα μέτρα ήταν ότι η ελληνική οικογένεια παραμένει δεμένη. Θυμάμαι στην αρχή της καραντίνας, που έκλεισα τη μητέρα μου στο σπίτι στη Θεσσαλονίκη και έκανα ολόκληρο σεμινάριο στην αδελφή μου, να μην την αγκαλιάζει και να μην την φιλάει. Ημουν ήσυχος αλλά παρ’ όλα αυτά κάθε τόσο της έλεγα να μείνει μέσα. Ωσπου μια μέρα μου λέει ξαφνικά από το τηλέφωνο: “Μη φοβάσαι βρε αγόρι μου, πουθενά δεν πάω. Να, μόνο, χθες ανέβηκα σε μια γειτόνισσα εδώ στην πολυκατοικία, έχασε τον άνδρα της. Ε, ήρθαν τα παιδιά της, τα εγγόνια της, οι φίλοι της, κάτι κουμπάροι της, οι γείτονες. Ντροπή να μην τη συλλυπηθώ”. Μου ήρθε ταμπλάς! Μετρούσα 14 μέρες, μία μία, για να βεβαιωθώ ότι όλα είναι καλά.
Ευτυχώς τη γλιτώσαμε».
Πώς βλέπει την επόμενη ημέρα τόσο στην καθημερινότητα όσο και στην οικονομία; «Εύχομαι να πειθαρχήσουμε και στον τρόπο με τον οποίο θα ξαναβγούμε σιγά σιγά έξω και να μην κάνουμε τις ταρζανιές μας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι μια απερισκεψία δεν βάζει μόνον εμάς σε κίνδυνο αλλά πολλούς άλλους συμπολίτες μας.
Στην οικονομία τώρα, είναι πολύ νωρίς για να ξέρει κανείς τι θα γίνει. Θέλω να πιστεύω ότι τουριστικά δεν θα πάει όλο το καλοκαίρι χαμένο. Η Ελλάδα κέρδισε πολύ θετική εικόνα χάρις στον τρόπο που αντιμετώπισε την πανδημία. Πολλοί ξένοι θα τη θεωρήσουν ασφαλή προορισμό».
Ο δημοφιλής ηθοποιός πιστεύει πως οι Ελληνες έχουν κερδίσει πείρα από την πρόσφατη οικονομική κρίση και πως παρά την τεράστια πίεση που θα δεχθούν θα αντιδράσουν με αντοχή: «Νομίζω ότι άλλες χώρες θα έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα όχι τόσο στους δείκτες της οικονομίας αλλά στις αντιδράσεις των πολιτών. Εμείς περάσαμε τα δύσκολα και σταθήκαμε στα πόδια μας. Θα το ξανακάνουμε. Οι Αμερικανοί; Οι Γερμανοί; Οι Γάλλοι με τα “Κίτρινα Γιλέκα”; Τώρα θα πάρουν μια γεύση των δυσκολιών. Ενώ εμείς είμαστε σαν στρατός που έχει πολεμήσει, είναι ρονταρισμένο το στράτευμα. Αυτοί τώρα μπαίνουν στον πόλεμο».
Ο Θοδωρής Αθερίδης μετρά αντίστροφα τις ημέρες για να μπορέσει να ξαναδεί από κοντά το πρώτο του εγγόνι: «Μέχρι στιγμής τον απολαμβάνω από την οθόνη, να τον κάνει μπάνιο η κόρη μου, να τον ταΐζει. Μου έχει λείψει πάρα πολύ και περιμένω πώς και πώς να τον ξανακρατήσω στην αγκαλιά μου. Με προσοχή όμως, ε; Οχι μην τον κολλήσω εγώ, μη με κολλήσει αυτός. Είμαι παππούς πια».
Η επικοινωνία
Δεν ξέρω τι έκανε ο Θοδωρής Αθερίδης στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, εγώ πάντως έπινα πράσινο τσάι και έτρωγα μερικά κουλουράκια διαίτης. Κλείνοντας, άρχισα να νοσταλγώ τα… παλιά γεύματα της «Κ» σε εστιατόρια, ξενοδοχεία και ταβέρνες, όπου είχες πραγματικά την πολυτέλεια να γνωρίσεις τον συνδαιτυμόνα. Θα περιμένουμε να ξαναδούμε ο ένας τον άλλον, πού θα πάει. «Μέχρι τότε, υπομονή», είπε σοφά και ο ηθοποιός πριν κλείσουμε.
Οι σταθμοί του
1965
Γεννιέται στη Θεσσαλονίκη.
1987
Αποφοιτά από τη Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
1993
Κάνει το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη στην «Ανατομία ενός εγκλήματος».
1995
Συνεργάζεται πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο.
1997
Γνωρίζει ήδη ευρύτερη επιτυχία με την ομάδα «Αγαμοι Θύται».
2000-2002
Κάνει την τεράστια επιτυχία του «Σ’ αγαπώ – Μ’ αγαπάς» με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου.
2007
Μεταφέρει στον κινηματογράφο το θεατρικό του έργο «Μια Μέλισσα τον Αύγουστο».
2016
Σκηνοθετεί την ταινία «Τέλειοι Ξένοι».
2018
Εμφανίζεται με τον Αλκη Κούρκουλο και τον Γιώργο Πυρπασόπουλο στο θεατρικό έργο «Art».