Κανένα δημοσιογραφικό κλισεδάκι –τα «σκληρά ροκ» και οι «υδράργυροι» που «φτάνουν στα ύψη»– δεν έμεινε όρθιο από αυτό που συνέβη χθες στην Ολομέλεια. Πρώτη φορά, και μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χειροκρότησαν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. Χειροκρότησαν την άρνησή του να σχολιάσει επί της ουσίας ένσταση που υποβλήθηκε από τα άπω δεξιά έδρανα, μιλώντας για τους απογόνους εκείνων που «παρέδωσαν στους Βούλγαρους τη Μακεδονία» και «έχουν ως σύμβολό τους τον αγκυλωτό σταυρό».
Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει το συμβάν στη βεντέτα του Νίκου Δένδια με το μόρφωμα, παράγοντες του οποίου οδηγήθηκαν ενώπιον του νόμου επί της δικής του υπουργικής θητείας. Ωστόσο, αυτή η ανέλπιστη σύμπλευση των μεγαλύτερων κομμάτων του συνταγματικού τόξου, σε ένα είδος αυθόρμητης δημοκρατικής άμυνας, παρότι στιγμιαία, υπερβαίνει τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν. Προσλαμβάνει μεγαλύτερη σημασία λόγω της συγκυρίας.
Ποιας συγκυρίας; Οπως φάνηκε τα τελευταία 24ωρα, μέσα και έξω από το βουλευτήριο, οι νεοναζί βγαίνουν από τις φωλιές τους, στις οποίες τους κρατούσε ο ίσκιος της ποινικής δικαιοσύνης. Το Μακεδονικό τους κατεβάζει ξανά στο πεζοδρόμιο, δίχως αναστολές. Η κυβέρνηση χρεώνει αυτή την υποτροπή στη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία, πάντως, είναι η πρώτη που έχει να χάσει από την ενίσχυση της Ακροδεξιάς. Η Ν.Δ. αποδίδει την αποχαλίνωση αυτών των στοιχείων στον διχαστικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίστηκε το θέμα – όχι για να φτιάξει εθνικό μέτωπο προς τα έξω, αλλά για να φτιάξει μέτωπα μέσα.
Οποιος κι αν φταίει, το ερώτημα παραμένει: Ποιος θα ωφεληθεί εκλογικά από τις Πρέσπες; Η Ν.Δ., που από την πρώτη στιγμή εξέφρασε τη δυσαρέσκεια για τη συμφωνία; Ή μήπως αυτή η αγανάκτηση προορίζεται πάντα να ενισχύσει τα μαύρα ρεύματα;
Διά του Μακεδονικού, η Ν.Δ. είχε την ευκαιρία να αναστυλώσει τα παραδοσιακά της ερείσματα στη Βόρεια Ελλάδα. Τον Σεπτέμβριο του 2015, στην Α΄ Θεσσαλονίκης πήρε μόλις 25%. Οσοι βλέπουν τις μετρήσεις λένε ότι το «όχι» στις Πρέσπες βοήθησε το κόμμα να αλλάξει αυτή την εικόνα. Βοήθησε και προσωπικά τον πρόεδρο του κόμματος να επανασυστηθεί στο πιο συντηρητικό –και πιο καραμανλικό– κομμάτι του βορείου ακροατηρίου της Δεξιάς. Αυτά τα, κυρίως τοπικά, οφέλη απειλούν να έχουν παράπλευρες απώλειες. Θα δυσχεράνουν το άνοιγμα της Ν.Δ. στο Κέντρο, αν ο βρασμός κρατήσει· αν, δηλαδή, διατηρηθεί προεκλογικά ένα κλίμα που θα αναγκάσει τον Μητσοτάκη να μείνει πολύ δεξιά, σε μακεδονική ατζέντα.
Το ενδεχόμενο αυτό είναι μάλλον χλωμό. Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς τώρα –την ώρα του παροξυσμού–, αλλά η έξαρση μπορεί να έχει εκτονωθεί μέχρι τις κάλπες. Οι Πρέσπες ψηφίζονται. Και αρχίζουν να εξατμίζονται. Αυτό δεν θα ήταν μόνο καλό για τη Ν.Δ. Θα ήταν και κακό για τους μακεδονοπώλες.