Εχει κάπως ιδιότροπη αντίληψη για την Ιστορία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Την αντιμετωπίζει διά του πειθαναγκασμού, της βίας και της αυθαιρεσίας. Δηλαδή, όπως και όσους υπηκόους του δεν αναγνωρίζουν το μεγαλείο του και δεν πέφτουν σε έκσταση βλέποντάς τον στην τηλεόραση να εξαφανίζει νησιά πάνω σε χάρτες, με μια δύναμη οιονεί μαγική, για να μην πω θεϊκή. Το λέει και πιστεύει απολύτως ότι θα γίνει.
Στις αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις του, που δείχνουν ότι νιώθει και φέρεται σαν να βρίσκεται διαρκώς σε προεκλογική εκστρατεία, παραχαράσσει με αναθεωρητικό οίστρο συνθήκες που ισχύουν δεκαετίες, χλευάζει το Διεθνές Δίκαιο ενόσω διαλαλεί ότι μόνον αυτός το σέβεται και σέρνει τα πλήθη των πιστών του προς θέσεις ολοένα σοβινιστικότερες και επεκτατικότερες, δηλαδή οθωμανικώς αυτοκρατορικότερες. Το καθεστώς του διευκόλυνε παντοιοτρόπως το Ισλαμικό Κράτος και γενικά τους ακραίους ισλαμιστές και εκ των υστέρων έσπευσε να συναριθμηθεί σε όσους πολέμησαν τον ISIS, ώστε να συμμετάσχει στη διανομή των γεωστρατηγικών λαφύρων. Εισβάλλει στη Συρία, προστάζει τους μακελάρηδες πολέμαρχους που έχει υπό τη σκέπη του να φερθούν στα γυναικόπαιδα των Κούρδων με την ευγένεια του βιαστή και του δολοφόνου και διακηρύσσει ότι ανοίγει στην έρημο μια μεγάλη «Πηγή Ειρήνης». Για να ξεδιψάσουν όσοι διψούν όχι μονάχα για ειρήνη, αλλά και για δικαιοσύνη και για ελευθερία…
Οταν βέβαια έχεις ανάμεσα στους χειροκροτητές σου τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαδίμηρο Πούτιν, πολλά μπορείς να κάνεις και ακόμα περισσότερα να πεις. Οταν ξέρεις ότι σε πόλεις και χωριά της Ασίας και της Αφρικής φανατικοί μουσουλμάνοι καδράρουν τη φωτογραφία σου δίπλα στη φωτογραφία του Μπιν Λάντεν, είναι δύσκολο να μην αισθανθείς, αν όχι ενσάρκωση του Προφήτη, τουλάχιστον κάτι σαν Πάπας του Ισλάμ. Κι όταν έχεις απέναντί σου μιαν Ευρωπαϊκή Ενωση περιδεή, λόγω των κυνικών παιχνιδιών σου με τις προσφυγικές ροές, τότε μπορείς να προβείς ακόμα και σε δηλώσεις παιδαριωδώς ανιστόρητες, όπως η εξής: «Εμείς δεν είμαστε ξένοι, σίγουρα δεν είμαστε οι άλλοι στην Ευρώπη. Αντίθετα, είμαστε ο οικοδεσπότης της Ευρώπης σήμερα, όπως γινόταν και στην Ιστορία».
Στη Γενεύη τα είπε αυτά ο Τούρκος πρόεδρος, αλλά και στη Βιέννη τα ίδια θα έλεγε. «Οικοδεσπότης της Ευρώπης» λοιπόν ο σκέτος δεσπότης, ο τυραννικός αφέντης, που υποδούλωσε ευρωπαϊκούς λαούς και εξισλάμισε βιαίως μεγάλα τμήματά τους. Κάπου εδώ η Ιστορία αποφασίζει να αυτοχειριαστεί.