Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που δηλώνουν το εξής: υπάρχουν ασθένειες θαμμένες μέσα στους πάγους της Γης χιλιάδες χρόνια τώρα. Η κλιματική αλλαγή, η τήξη των πάγων, στους πόλους ειδικά, ενδεχομένως να τις φέρει στην επιφάνεια, να «ξυπνήσει» όλους αυτούς τους αόρατους, μικροσκοπικούς κοιμισμένους γίγαντες.
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, προειδοποιεί η επιστήμη, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε αντιμέτωποι με ιούς, βακτήρια και μικρόβια για τα οποία είμαστε παντελώς απροετοίμαστοι.
Κινδυνολογία; Καταστροφολογία; Μακάρι. Εξάλλου, σε μια εποχή αλματώδους προόδου της επιστήμης και της τεχνολογίας, έχουμε ταυτόχρονα και θεαματική αύξηση αποκρυφιστικών θεωριών συνωμοσίας και μεγάλη, βαθιά δυσπιστία απέναντι στον επιστημονικό λόγο.
Από τη μία, οι διαδεδομένες θεωρίες περί του σκοτεινού ρόλου των φαρμακοβιομηχανιών (πολλές από τις οποίες όντως δεν είναι αθώες…) και, από την άλλη, η αδυναμία της επιστήμης να ελέγξει, να εξαφανίσει πολύ γρήγορα την όποια επιδημία, επέφεραν αυτή την αμφισβήτηση.
Μάλλον, λάθος: δεν επέφεραν αλλά αύξησαν εκ νέου αυτή τη δυσπιστία έως και απόρριψη. Επί της ουσίας, όμως, το συλλογικό αυτό πνεύμα ήταν ήδη εδώ, πολλά χρόνια τώρα. Και, όπως λένε οι ίδιοι οι επιστήμονες, είναι πολύ σύνηθες, σε εποχές κατά τις οποίες ευδοκιμούν η επιστημονική έρευνα και η τεχνολογία, να υπάρχει ένα αντίβαρο ανορθολογισμού, αποκρυφιστικών και συνωμοσιολογικών θεωριών.
Πέρα από την έμφυτη καχυποψία (προϊόν άγνοιας συνήθως), το πρόβλημα με την επιστήμη είναι ότι δεν έχει απαντήσεις για τα πάντα και όχι στη χρονική στιγμή που τις θέλουμε. Κυρίως, η επιστήμη δεν δίνει εύκολες απαντήσεις. Ούτε για τους εξωγήινους ούτε για τους ιούς.
Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται: είναι δυνατόν τη σήμερον ημέρα να μην μπορεί η επιστήμη να νικήσει τον ιό με το καλημέρα; Αρα είναι κάτι κατασκευασμένο όλο αυτό. Και όμως είναι δυνατόν, για ένα διάστημα τουλάχιστον, η επιστήμη να αδυνατεί να αντιμετωπίσει ένα νέο ιό, ο οποίος, επιπροσθέτως, έχει την ιδιότητα να μεταλλάσσεται εύκολα.
Εχει ειπωθεί από τους ειδικούς περί την κλιματική αλλαγή πως είναι πολύ πιθανό να έχουμε εισέλθει στον «βαθύ εικοστό πρώτο αιώνα»: μια εποχή πανδημιών, ακριβώς εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, της διαταραχής της διατροφικής αλυσίδας και της υπερθέρμανσης.
Το σενάριο με τους άγνωστους ιούς οι οποίοι μπορεί να είναι θαμμένοι, συντηρημένοι, στους πάγους που, στο μεταξύ, λιώνουν, είναι πολύ τρομακτικό. Θυμίζει όντως ταινία επιστημονικής φαντασίας ή θρίλερ του Στίβεν Κινγκ.
Ζούμε λοιπόν μια οριακή κατάσταση – οριακή για τις ζωές και τα σώματά μας, οριακή για τις σχέσεις μας, οριακή για τις εθνικές οικονομίες. Γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό κάποιοι να το αντιληφθούν, να προστατέψουν τους εαυτούς τους αλλά και τους άλλους;