Η «Κουφοντινιάδα» ανέδειξε μία από τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος. Οποιαδήποτε ένταση οξύνεται λόγω των αναφορών σε ένα παρελθόν που δίχασε την πατρίδα μας. Ετσι προσλαμβάνει τον χαρακτήρα μιας μετωπικής αντιπαράθεσης, ξεπερνώντας κατά πολύ τις πραγματικές διαστάσεις της. Μετατρέπεται σε μια εφ’ όλης της ύλης διένεξη, ουσιαστικά άνευ λόγου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μορφή που προσέλαβε η σύγκρουση για την απεργία πείνας του Κουφοντίνα. Οι φίλοι του θεώρησαν καλό να αναφερθούν στον εμφύλιο πόλεμο, ενώ καθηγητής πανεπιστημίου έγραψε στο Διαδίκτυο πως «στον Μελιγαλά έγινε η μισή δουλειά». Εννοείται πως η εκφορά τέτοιας ποιότητας λόγου προκαλεί και τις ανάλογες αντιδράσεις, δημιουργώντας έτσι το σπιράλ της πόλωσης. Να υπενθυμίσω πως πριν από λίγες ημέρες στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργός, θυμήθηκε την ΕΡΕ για να κάνει πολεμική αντιπολίτευση το 2021.
Ολα αυτά αποδεικνύουν πως στον χώρο της Αριστεράς οι αναφορές στο τραυματικό παρελθόν της αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του βιωματικού λόγου της. Ομως, ένας τέτοιος λόγος εκτός από απλοϊκός είναι και βαθύτατα διχαστικός. Αναπαράγει εντάσεις που είναι εντελώς ξένες με τα αιτήματα της κοινωνίας της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Συγχρόνως, φανερώνει την αδυναμία προσέγγισης των σύγχρονων προβλημάτων και την επεξεργασία λύσεων που τόσο έχουν ανάγκη οι νέοι μας. Γιατί η νεολαία της Ελλάδας δεν είναι οι 5.000 υποστηρικτές ενός ειδεχθούς δολοφόνου, αλλά τα εκατομμύρια παιδιά που θέλουν να μορφωθούν, να δημιουργήσουν και να ζήσουν όσο καλύτερα μπορούν τη ζωή τους. Και αυτό δεν θα το πετύχουν ούτε με τους «αντάρτες που θα μπουν στην Αθήνα», ούτε με τον Μελιγαλά, ούτε με αναφορές σε καταστάσεις που συνέβησαν πριν από 60 και 70 χρόνια.
Είναι κρίμα να επιχειρείται ένας διχασμός με όρους της δεκαετίας του ’40, γιατί αυτό έχει επιλέξει να κάνει ένα κομμάτι, το πιο επιθετικό, της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η πατρίδα μας χρειάζεται οι αντιπαραθέσεις να αφορούν τα προβλήματα του σήμερα και οι λύσεις τους να χαράσσουν τους δρόμους για το 2040. Το τι έγινε στη δεκαετία του ’40 αφορά τους ιστορικούς.
Διαβάστε επίσης:
• Ο κουφοντινισμός δεν έχει μέλλον
• Να χαρακτηριστεί διατηρητέος ο κ. Δρίτσας