Αν συμφωνήσουμε ότι είναι αδύνατο να αναλυθεί σε πραγματικό χρόνο ένα γεγονός τόσο αιφνίδιο και σοβαρό όπως η πανδημία COVID-19, τότε πρέπει να δεχθούμε επίσης ότι είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε τις στρατηγικές διαχείρισης που ακολουθεί η κυβέρνηση. Αυτά τα δύο πάνε χέρι χέρι.
Βιώνουμε μια κατάσταση ιδιαίτερα δυναμική, με ανατροπές, αναποδιές, δεδομένα που διαρκώς αλλάζουν· με μεγάλη αβεβαιότητα, η οποία εξηγεί και εν μέρει δικαιολογεί τις συχνά αντικρουόμενες αποφάσεις των πολιτικών, τις αντιφάσεις των ειδικών και των επιστημόνων. Καταλαβαίνουμε ότι σε αυτήν την επώδυνη ιστορία είναι όλα καινούργια.
Ο λογαριασμός, λοιπόν, θα γίνει στο τέλος, και αυτό κανείς δεν μπορεί να πει πότε θα έρθει. Ωστόσο μπορούμε να μιλήσουμε για εμάς, τους πολίτες, και έχει αξία μια ειλικρινής αυτοκριτική ειδικά τώρα που φθάσαμε σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο· κάποιος το περιέγραψε πολύ εύστοχα με πέντε μόλις λέξεις: «Κουράστηκα να λέω ότι κουράστηκα». Και δεν βοηθάει και ο ανοιξιάτικος καιρός, θα συμπλήρωνα.
Στην Ελλάδα, οι περισσότεροι ακούσαμε τον Δεκέμβριο του ’19 για έναν ιό που μεταδόθηκε από ένα ζώο με παράξενο όνομα σε έναν άνθρωπο κάπου σε μια μακρινή επαρχία της Κίνας. Προτού προλάβουμε να μάθουμε τα βασικά, ο ιός ήταν στην πόρτα μας. Από τον Μάρτιο του ’20 μέχρι σήμερα, έχουμε ζήσει συνθήκες πρωτόγνωρες, ξεμείναμε πια από λέξεις στην περιγραφή της πανδημικής πραγματικότητας. Στην αρχή σοκαριστήκαμε, μετά μουδιάσαμε από φόβο, στη συνέχεια οργανωθήκαμε, ο καθένας όσο καλύτερα μπορούσε, και κάπως προσαρμοστήκαμε στα νέα δεδομένα, άλλος με μεγάλες κι άλλος με μικρότερες απώλειες.
Αν κάτι μας ένωσε στην αντιμετώπιση της πανδημίας και συνεχίζει να λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία, είναι ότι οι περισσότεροι Ελληνες (το 76,9% σύμφωνα με πρόσφατη πανελλαδική έρευνα) παίρνουμε την απειλή του κορωνοϊού πολύ στα σοβαρά. Μπορεί η αρχική αισιοδοξία ότι όλα σύντομα θα τελειώσουν να έχει κατρακυλήσει στη λίστα των συναισθημάτων μας και η κόπωση να μας έχει καταβάλει, αλλά παραμένουμε ρεαλιστές. Γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει. Ναι, κουραστήκαμε, αλλά δεν τα παρατάμε.
Ευτυχώς στην Ελλάδα δεν δίνουν τον τόνο οι αρνητές του κορωνοϊού, ούτε όσοι ενστερνίζονται τα fake news της πανδημίας. Περιπτώσεις όπως η μητέρα του μαθητή στη Θεσσαλονίκη που αρνείται να υποβάλει το παιδί της σε self-test είναι μεμονωμένες και οι λιγοστοί καταληψίες του σχολείου που συντάχθηκαν μαζί της αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μπροστά στην πίεση της πλειονότητας των μαθητών που ήθελαν να μπουν στην τάξη.
Οσο για τους γονείς που κάνουν λόγο για παιδομάζωμα και φοβούνται ότι αν τα παιδιά τους βγουν θετικά στο τεστ κορωνοϊού θα τα απομονώσει ο Χαρδαλιάς σε μυστική τοποθεσία, μάλλον θα πρέπει να τους ευχαριστήσουμε που μας χαρίζουν λίγες στιγμές γέλιου. Είναι πολύτιμες.