Δύο δρόμους εκφράζουν οι κ. Κυρ. Πιερρακάκης και Νίκος Φωτόπουλος. Και οι δύο προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, ο πρώτος από την εκσυγχρονιστική πτέρυγά του, ο δεύτερος από την αρχέγονη-παλαιολιθική. Ο κ. Πιερρακάκης είναι υπουργός στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ο δε κ. Φωτόπουλος, μετά μια περίοδο πολιτικής αφάνειας, εμφανίσθηκε στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η κυβέρνηση, παρά την πανδημία και τη σχεδόν διετή άσκηση εξουσίας, διατηρεί αλώβητες τις δυνάμεις της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει μια καθήλωση στα «χαμηλά».
Ο κ. Πιερρακάκης εκφράζει την Ελλάδα του 2040. Ο κ. Φωτόπουλος την Ελλάδα του 1980. Διαλέγετε και παίρνετε.
Γνωρίζω πως στη ζωή μεταξύ μαύρου και άσπρου υπάρχουν πολλά άλλα χρώματα και γι’ αυτό είναι πολύπλοκη και γοητευτική. Επιπροσθέτως, ο μανιχαϊσμός είναι κακός σύμβουλος για πολιτική ανάλυση. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν οριακές καταστάσεις που συγκρούονται δύο κόσμοι. Είναι οι ιστορικές φάσεις που θα καθορίσουν προς τα πού θα κινηθεί μια κοινωνία. Προς τα μπρος ή προς τα πίσω. Και όχι μόνον αυτό. Ανανοηματοδοτούν και το «μπρος» και το «πίσω».
Σε αυτήν τη φάση βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία. Μετά την πανδημία, εκκινώντας από το σημείο μηδέν, θα πρέπει να χαράξει την πορεία της. Προς τον φιλελευθερισμό ή προς τον κρατισμό. Στο πρόσωπο του κ. Πιερρακάκη αποτυπώνεται η πορεία προς μια ψηφιακή Ελλάδα, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Ηδη, προτού καν συμπληρωθούν δύο χρόνια που ασκεί εξουσία, έχει ανοίξει τον δρόμο προς τον εκσυγχρονισμό στην πράξη. Οι πολίτες έχουν απτά δείγματα αυτής της πορείας, που βρίσκεται στην αφετηρία της ακόμη. Εισπράττουν στην καθημερινότητά τους τα αγαθά της ψηφιοποίησης του κράτους.
Ο κ. Φωτόπουλος διακρίθηκε για τους συνδικαλιστικούς αγώνες του, που μεταφράζονταν σε απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών, καθώς αυτοί πλήρωναν την αυθαίρετη άσκηση της εξουσίας του να κατεβάζει τους διακόπτες της ΔΕΗ. Τον θυμάμαι μάλιστα, επί πρωθυπουργίας Γ. Α. Παπανδρέου, να έχει εισβάλει στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΗ κουνώντας το δάχτυλό του στον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας. Ξέπεσε στη συνείδηση των πολιτών όταν το συνδικαλιστικό όργανο του οποίου προΐστατο, ενεπλάκη σε υποθέσεις κακοδιαχείρισης και προνομιακών διευθετήσεων. Σήμερα, νεκραναστήθηκε για να πολεμήσει τον νόμο Χατζηδάκη.
Τα δύο υποδείγματα είναι μπροστά μας αποτυπώνοντας δύο κόσμους.