Καθώς συνεχίζονται οι έρευνες για τη σύλληψη των δραστών του στυγερού εγκλήματος στα Γλυκά Νερά, διάφορες φωνές ακούγονται περί νόμιμης άμυνας ή και αυτοδικίας.
Δεν θα μπούμε σε ζητήματα νομικής φύσης. Δεν μπορούμε όμως να μη σχολιάσουμε την άνεση με την οποία ο καθένας νομίζει ότι μπορεί να πυροβολήσει έναν άλλο άνθρωπο, ακόμα και έναν εισβολέα. Το πιθανότερο είναι σε μια τέτοια στιγμή θα παραλύσουμε από τρόμο.
Μπορεί σε κάποια κακοποιά στοιχεία η αφαίρεση της ζωής να έχει γίνει εύκολη υπόθεση, όμως ένας φιλήσυχος, νομοταγής πολίτης, το να σηκώσει όπλο (δεν συζητούμε για μαχαίρι ή κάποιο άλλο αντικείμενο που προϋποθέτει τη συμπλοκή σώμα με σώμα), να στοχεύσει και να πυροβολήσει, ισοδυναμεί με άθλο.
Ο δισταγμός μπροστά σε μια τέτοια ακραία μορφή βίας όπως είναι η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής αποτελεί συλλογικό ψυχικό αποτύπωμα αιώνων. Ο άνθρωπος ακροβατεί ανάμεσα σε δύο άκρα: σε εκείνον που μπορεί να φτάσει στο σημείο να κάνει αυτό που έκανε στα Γλυκά Νερά και σε εκείνον που παραλύει και μόνο στη σκέψη να ασκήσει βία, ακόμα και αν βρίσκεται σε νόμιμη άμυνα.
Στο βιβλίο του «On Killing», ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης Ντέιβ Γκρόσμαν, ψυχίατρος και βετεράνος αλεξιπτωτιστής, παρέθεσε τα αποτελέσματα μιας μεγάλης έρευνας που διεξήγαγε εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο συνταγματάρχης Σ. Λ. Μάρσαλ του αμερικανικού στρατού. Ο Μάρσαλ υπέβαλε σε λεπτομερές ερωτηματολόγιο άνδρες που είχαν υπηρετήσει σε 400 και πλέον λόχους πεζικού στον Κεντρικό Ειρηνικό και στην Ευρώπη.
Μεταξύ των άλλων, κατέληξε σε ορισμένα στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, «μόνον το 15%-20% των μάχιμων τυφεκιοφόρων του πεζικού επεδείκνυε προθυμία στο να βάλλει εναντίον του εχθρού». Ο Μάρσαλ συνέχισε τις έρευνές του και στον πόλεμο της Κορέας, όπου διαπιστώθηκε ότι το ποσοστό απροθυμίας ανέβηκε στο 50%, ενώ σε ανάλογες έρευνες του αμερικανικού στρατού στο Βιετνάμ, σκαρφάλωσε ακόμα και στο 90%.
Την έρευνα του Μάρσαλ επικαλείται και στην εκτενή μελέτη της «An Intimate History of Killing» η Αγγλίδα ιστορικός Τζοάνα Μπερκ: κατά τη μάχη της νήσου Μακίν (σύμπλεγμα Νήσων Γκίλμπερτ, Νοέμβριος 1943), τάγμα του 165ου συντάγματος πεζικού δέχθηκε τη μαζική έφοδο Ιαπώνων. Χάθηκε η μισή δύναμη του αμερικανικού τάγματος. Οσοι επέζησαν το όφειλαν κυρίως στην καίρια επέμβαση του πυροβολικού. Σύμφωνα με τον Μάρσαλ, από τους επιζώντες μόνον τριάντα έξι άτομα έβαλαν κατά του εχθρού. Υπήρξαν και περιπτώσεις κατά τις οποίες ορισμένοι Αμερικανοί εντόπιζαν κινούμενους στόχους κι ωστόσο δεν έβαλλαν εναντίον τους.
Οι πολλές ταινίες που βλέπουμε μάς έχουν κάνει να νομίζουμε ορισμένοι ότι είμαστε «Ράμπο». Αλλά ο βιβλικός νόμος «Ου φονεύσεις» δεν είναι απλώς τηλεοπτικό σόου της Μεγάλης Εβδομάδας.