Οταν ένας ηγέτης κατακτά πρώτη φορά την εξουσία, και αφού περάσει μια μικρά περίοδος ευφορίας και αυτοθαυμασμού, διότι κατάφερε να κατισχύσει του αντιπάλου του, έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεται πως πέρα από τους επιτελικούς σχεδιασμούς και τις στρατηγικές υπάρχει, εκτός του άμεσου περιβάλλοντός του, κάτι το οποίο ακούει στο όνομα «πραγματικότητα» και είναι αυτή ακριβώς που καθορίζει στο εξής τη συμπεριφορά του.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, καθ’ όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας της οποίας ηγείται πλέον. Είναι αδιαμφισβητήτως οι Ηνωμένες Πολιτείες από άποψη στρατιωτική και οικονομική η ισχυρότερη χώρα σε επίπεδο παγκόσμιο και ο νέος πρόεδρος έπρεπε να σταθεί στο ύψος του αξιώματός του.
Ετσι λοιπόν ο κ. Μπάιντεν άρχισε με κάποιες ψυχεδελικές δηλώσεις, χαρακτηρίζοντας «φονιά» τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν. Τον περασμένο μήνα τα λόγια έγιναν πράξεις συμβολικές. Ο Λευκός Οίκος επέβαλε κυρώσεις σε τριάντα δύο ρωσικούς οργανισμούς και άτομα που αποπειράθηκαν και την άποψή του να επηρεάσουν και το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020, και απέλασε από την Ουάσιγκτον δέκα Ρώσους διπλωμάτες.
Πριν από λίγες μέρες ο κ. Μπάιντεν επέβαλε ποινές σε ρωσικές εταιρείες και σκάφη που μετέχουν στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2, αν και εξαίρεσε από τις κυρώσεις τη γερμανική εταιρεία που επιβλέπει την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Θωρακισμένος έπειτα από αυτές τις αποφάσεις ηγεμονικής ισχύος, ο κ. Μπάιντεν, ενώπιος ενωπίω πλέον, θα έχει συνομιλίες με τον κ. Πούτιν στις 16 Ιουνίου στη Γενεύη, αφού θα έχει διαβουλευθεί με τους συμμάχους του στο πλαίσιο της διασκέψεως του «G7» και στη συνέχεια του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, θα έχει την πρώτη επαφή με την «πραγματικότητα».
Η αγέλη των Ευρωπαίων ηγετών έχει ανάγκη ποιμένος και αυτός εκ των πραγμάτων είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, στον οποίο προσβλέπουν οι εταίροι της Ουάσιγκτον, αφού επί τέσσερα χρόνια ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τους έβαλε στον «πάγο».
Βεβαίως αυτές οι επαφές, και ειδικότερα η πορεία των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, θα κρίνουν και τις σχέσεις Ουάσιγκτον και Αγκυρας. Ειπώθηκαν σκληρές κουβέντες μεταξύ των δύο ηγετών, αλλά η «πραγματικότητα» έχει τη δική της λογική.
Εάν μάλιστα υπάρξει αμερικανοτουρκική επαναπροσέγγιση, τότε η Αθήνα και η Λευκωσία θα αναγκασθούν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, διότι η αμερικανική παρέμβαση θα είναι περίπου «ισόρροπη». Και ο κ. «Μπαϊντενόπουλος» θα γίνει Μπάιντεν.
Αλλά όσο περίπλοκες και εάν είναι οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία, το μεγαλύτερο πρόβλημα του κ. Μπάιντεν στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων είναι η Κίνα. Αυτό όμως ο Αμερικανός πρόεδρος το αφήνει για αργότερα. Τα εβδομήντα και πλέον χρόνια αντιπαραθέσεως με τη Μόσχα δημιούργησαν σημαντικότατη εμπειρία διαχειρίσεως του αντιπάλου. Η αποκρυπτογράφηση του Πεκίνου, και κυρίως η αντιμετώπιση της μεγαλύτερης προκλήσεως που αντιμετωπίζει η Ουάσιγκτον, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.Οταν ένας ηγέτης κατακτά πρώτη φορά την εξουσία, και αφού περάσει μια μικρά περίοδος ευφορίας και αυτοθαυμασμού, διότι κατάφερε να κατισχύσει του αντιπάλου του, έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεται πως πέρα από τους επιτελικούς σχεδιασμούς και τις στρατηγικές υπάρχει, εκτός του άμεσου περιβάλλοντός του, κάτι το οποίο ακούει στο όνομα «πραγματικότητα» και είναι αυτή ακριβώς που καθορίζει στο εξής τη συμπεριφορά του.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, καθ’ όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας της οποίας ηγείται πλέον. Είναι αδιαμφισβητήτως οι Ηνωμένες Πολιτείες από άποψη στρατιωτική και οικονομική η ισχυρότερη χώρα σε επίπεδο παγκόσμιο και ο νέος πρόεδρος έπρεπε να σταθεί στο ύψος του αξιώματός του.
Ετσι λοιπόν ο κ. Μπάιντεν άρχισε με κάποιες ψυχεδελικές δηλώσεις, χαρακτηρίζοντας «φονιά» τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν. Τον περασμένο μήνα τα λόγια έγιναν πράξεις συμβολικές. Ο Λευκός Οίκος επέβαλε κυρώσεις σε τριάντα δύο ρωσικούς οργανισμούς και άτομα που αποπειράθηκαν και την άποψή του να επηρεάσουν και το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020, και απέλασε από την Ουάσιγκτον δέκα Ρώσους διπλωμάτες.
Πριν από λίγες μέρες ο κ. Μπάιντεν επέβαλε ποινές σε ρωσικές εταιρείες και σκάφη που μετέχουν στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2, αν και εξαίρεσε από τις κυρώσεις τη γερμανική εταιρεία που επιβλέπει την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Θωρακισμένος έπειτα από αυτές τις αποφάσεις ηγεμονικής ισχύος, ο κ. Μπάιντεν, ενώπιος ενωπίω πλέον, θα έχει συνομιλίες με τον κ. Πούτιν στις 16 Ιουνίου στη Γενεύη, αφού θα έχει διαβουλευθεί με τους συμμάχους του στο πλαίσιο της διασκέψεως του «G7» και στη συνέχεια του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, θα έχει την πρώτη επαφή με την «πραγματικότητα».
Η αγέλη των Ευρωπαίων ηγετών έχει ανάγκη ποιμένος και αυτός εκ των πραγμάτων είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, στον οποίο προσβλέπουν οι εταίροι της Ουάσιγκτον, αφού επί τέσσερα χρόνια ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τους έβαλε στον «πάγο».
Βεβαίως αυτές οι επαφές, και ειδικότερα η πορεία των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, θα κρίνουν και τις σχέσεις Ουάσιγκτον και Αγκυρας. Ειπώθηκαν σκληρές κουβέντες μεταξύ των δύο ηγετών, αλλά η «πραγματικότητα» έχει τη δική της λογική.
Εάν μάλιστα υπάρξει αμερικανοτουρκική επαναπροσέγγιση, τότε η Αθήνα και η Λευκωσία θα αναγκασθούν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, διότι η αμερικανική παρέμβαση θα είναι περίπου «ισόρροπη». Και ο κ. «Μπαϊντενόπουλος» θα γίνει Μπάιντεν.
Αλλά όσο περίπλοκες και εάν είναι οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία, το μεγαλύτερο πρόβλημα του κ. Μπάιντεν στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων είναι η Κίνα. Αυτό όμως ο Αμερικανός πρόεδρος το αφήνει για αργότερα. Τα εβδομήντα και πλέον χρόνια αντιπαραθέσεως με τη Μόσχα δημιούργησαν σημαντικότατη εμπειρία διαχειρίσεως του αντιπάλου. Η αποκρυπτογράφηση του Πεκίνου, και κυρίως η αντιμετώπιση της μεγαλύτερης προκλήσεως που αντιμετωπίζει η Ουάσιγκτον, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.