Ο πρώτος γύρος των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία ανέδειξε νικητή την Κεντροδεξιά, με την άκρα Δεξιά να ακολουθεί από απόσταση. Το νεοσύστατο κόμμα του προέδρου Εμ. Μακρόν, το LREM (La Republique En Marche), ηττήθηκε κατά κράτος. Οπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Ζ. Νταρμανέν, «Δημοκρατία σημαίνει ότι μερικές φορές χάνεις τις εκλογές». Αξιοσημείωτη ήταν η σχετική ανάκαμψη των σοσιαλιστών και της Αριστεράς. Η αποχή, που έφτασε το 67%, εξ αντικειμένου λειτούργησε υπέρ των ήδη εκλεγμένων αρχόντων, που ανήκαν στην Κεντροδεξιά. Βέβαια, με αυτό το υψηλό ποσοστό αποχής το προχθεσινό αποτέλεσμα δεν μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα για τις προεδρικές εκλογές του 2022, καθώς αυτές έχουν εντελώς άλλη διάσταση.
Το ζητούμενο για τον Εμ. Μακρόν, ενόψει των προεδρικών εκλογών, είναι αν θα μπορέσει να αναπτύξει το κόμμα του, καθώς είναι προφανές ότι το θαύμα της εκλογής του το 2017 δύσκολα επαναλαμβάνεται. Τότε, χωρίς καμία κομματική υποδομή, εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες της Κεντροδεξιάς, κέρδισε τις εκλογές.
Οπως φάνηκε και από τα προχθεσινά αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών, στη Γαλλία είναι πολύ δύσκολο για ένα κόμμα να διεξάγει νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς κομματικό μηχανισμό εθνικής εμβέλειας. Το είδαμε και στην πατρίδα μας αυτό με το Ποτάμι, το κόμμα του κ. Στ. Θεοδωράκη. Συγκέντρωσε εκλεκτά στελέχη, διανοουμένους και προβεβλημένες προσωπικότητες, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για την επιβίωσή του. Καλές είναι οι διασημότητες των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, αλλά χρειάζεται να έχεις και κομματικές οργανώσεις στη Νιγρίτα, στον Πύργο και στη Λιβαδειά. Μέσω των κομματικών οργανώσεων δένεται ένα κόμμα με τις τοπικές κοινωνίες και τους διάφορους κοινωνικούς χώρους. Μέσω των κομματικών οργανώσεων αναδεικνύονται τα στελέχη που θα διακριθούν στην τοπική αυτοδιοίκηση και στον συνδικαλισμό. Αυτό το αντιλήφθηκε ακόμα και ένα αμιγώς αστικό κόμμα, η Νέα Δημοκρατία, και στη σύντομη αλλά ουσιαστική αρχηγία του Ευάγγελου Αβέρωφ απέκτησε ισχυρή κομματική υπόσταση. Ενα κόμμα κορυφής δεν μπορεί να γίνει κόμμα εξουσίας. Δεν μπορεί καν να επιβιώσει.
Στη Γαλλία η κατάσταση θα μπορούσε να περιγραφεί συνοπτικά ως εξής: Ο Μακρόν είναι ηγέτης χωρίς κόμμα και η Κεντροδεξιά έχει κόμμα χωρίς ηγέτη. Πιθανόν η προσωπική ακτινοβολία του Μακρόν δεν θα είναι αρκετή για δεύτερη φορά όταν απέναντί του θα έχει οργανωμένους «στρατούς».