«Εμβρόντητος διάβασα το απαράδεκτο και σεξιστικό σχόλιο της Αννας Ελεφάντη για τη Μαρία Σάκκαρη και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. «Κάποιος να της θυμίσει ότι ποτέ τα πέτρινα χρόνια η Αριστερά δεν είχε σχέση με την ανοησία και τη χυδαιότητα», έγραψε ο κ. Νίκος Μπίστης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας την ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης της κ. Ελεφάντη, στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κ. Ελεφάντη «συσχέτισε» τη σχέση της τενίστριας Μαρίας Σάκκαρη με τον γιο του πρωθυπουργού και με το γεγονός ότι η ΕΡΤ –σε αντίθεση με τον αγώνα της Μαρίας Σάκκαρη– δεν μετέδωσε ζωντανά την πρόκριση του Λευτέρη Πετρούνια, σχολιάζοντας: «Ζούμε στη χώρα που για να σε δείχνει η ΕΡΤ πρέπει να έχεις γκόμενο τον γιο του πρωθυπουργού». Η αρχική ανάρτηση της κ. Ελεφάντη είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις, αλλά μετά το σχόλιο του κ. Μπίστη δεν έλειψαν εκείνοι που πήραν το μέρος –ευθέως ή εμμέσως– της.
Ουσιαστικά, η ανάρτηση της κ. Ελεφάντη προσέφερε στο κοινό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εκείνη την υπηρεσία, για την οποία πολλοί αποθεώνουν το FB και το Twitter: Χαβαλές να γίνεται. Το συμβάν «διάνθισε» ακόμη περισσότερο η απάντηση του κ. Μπίστη.
Δεν γνωρίζω εάν η επιλογή του κ. Μπίστη να απαντήσει στην πολιτική του σύντροφο ήταν και για να βγει στη δημοσιότητα εν μέσω θέρους. Ωστόσο, όποιοι λόγοι και εάν τον κινητοποίησαν, η τοποθέτησή του χρήζει διευκρινίσεων. Ας πούμε, γιατί κάνει τον διαχωρισμό για τα πέτρινα χρόνια; Πιστεύει ότι σήμερα η Αριστερά έχει σχέση με την ανοησία και τη χυδαιότητα; Επίσης, πώς ορίζεται ο αριστερός; Μήπως με τα «τσαρουχικά» κριτήρια περί του «είσαι ό,τι δηλώσεις»;
Αναρωτιέμαι επίσης εάν το ηθικό πλεονέκτημα διαθέτουν μόνον οι αριστεροί και όχι οι δεξιοί. Εάν η απάντηση είναι καταφατική, τότε τι… ποσοστό ηθικού πλεονεκτήματος αναλογεί στους κεντροαριστερούς, τους κεντρώους και τους κεντροδεξιούς;
Εχουμε περάσει σε μια εποχή που, λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάθε δήλωση στελέχους είναι δημόσια και φέρει πολιτικό βάρος, ενώ καθένας μπορεί να επενδύσει στην πόλωση για να αλιεύσει στα θολά ψεκασμένους οπαδούς. Ετσι, καλό είναι τα κόμματα να υπενθυμίσουν ότι η σιωπή είναι χρυσός και να ξεκαθαρίσουν ότι η πολιτική αξιοπρέπεια και η ευγένεια δεν πρέπει να έχουν κομματικό πρόσημο.