Είναι κοινή διαπίστωση πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στην κυβέρνηση, προσπαθώντας να περιμαζέψει ό,τι μπορεί. Η εσωκομματική γκρίνια είναι μεγάλη, καθώς ο χρόνος κυλά αλλά η κυβέρνηση δεν φθείρεται. Και αν καταγράφεται μια ανεπαίσθητη φθορά, αυτήν δεν την καρπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Συγχρόνως, και αυτό είναι το ανησυχητικό για τον Αλ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του, αρχίζουν να έρχονται στη Βουλή δικογραφίες που αγγίζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία λογικό είναι να ζητούν πολιτική κάλυψη. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η επιλογή της όξυνσης. Μόνο που για να είναι πολιτικά αποτελεσματική θα πρέπει να αντανακλά και να αναφέρεται σε μια υπαρκτή ή υποβόσκουσα κοινωνική αναταραχή. Πολιτική ένταση που αφορά μόνο τον μικρόκοσμο της πολιτικής είναι άσφαιρη. Είναι σα να προσπαθείς να χορέψεις ροκ εντ ρολ χωρίς μουσική υπόκρουση. Το θέαμα θα είναι μάλλον κωμικοτραγικό.
Σε μια παρόμοια κατάσταση βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ. Επιχειρεί να πολώσει την κατάσταση είτε με fake news, τα οποία μέσα σε λίγη ώρα αποκαλύπτονται, είτε με τεχνητές εντάσεις και ακραίες υποσχέσεις που ανακαλούν τις μνήμες της περιόδου 2014-2015. Οι πολίτες θυμούνται. Και κυρίως αυτοί τους οποίους προσπαθεί να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το να πεισθεί ο σκληρός πυρήνας του με τα fake news, ουδένα ενδιαφέρει. Αυτοί πίστεψαν και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Διόλου ευχάριστο για τον Αλ. Τσίπρα και την ηγετική ομάδα του κόμματός του είναι πως οι κομβικές μεταρρυθμίσεις γύρω από τις οποίες σκοπεύουν να δώσουν τις μεγάλες μάχες τυγχάνουν της αποδοχής όχι μόνο της κοινής γνώμης γενικώς, αλλά και ενός σημαντικού τμήματος αυτών που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβερνητική πολιτική διαβρώνει και το υπέδαφος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως φαίνεται.
Εννοείται πως αν τελικά ο πρωθυπουργός επιλέξει να εξαντλήσει την τετραετία, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να ξεμείνει από πυρομαχικά. Ξεκίνησε από πολύ νωρίς το σκληρό ροκ και θα κουραστεί να το χορεύει σχεδόν για είκοσι μήνες. Αλλωστε, και αυτό είναι το σημαντικό, η πολιτική του σκληρού ροκ δεν αφορά αυτόν που ασκεί αυτήν την πολιτική, αλλά τον αντίπαλό του. Υπάρχει πολύ σοβαρή περίπτωση τελικά ο Αλ. Τσίπρας να χορεύει, ασθμαίνων, μόνος του το σκληρό ροκ και μάλιστα χωρίς μουσική.