Σε μαθήματα διαχείρισης κρίσεων και σε σεμινάρια για το τι πρέπει να λένε και τι όχι οι υπουργοί και τα κυβερνητικά στελέχη σε στιγμές μεγάλων καταστροφών, οι ειδικοί συμβουλεύουν να μην πηγαίνεις εντελώς κόντρα στην εικόνα. Είναι άλλο να προσπαθείς να βγεις από το κάδρο και άλλο να διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα.
Για παράδειγμα, όταν μια φωτιά έχει προκαλέσει τεράστιες καταστροφές, απαγορεύεται να λες τη φράση «δεν έγιναν πραγματικές ζημιές». Βρίσκεις κάτι άλλο να δηλώσεις εάν θέλεις να στρογγυλέψεις την κατάσταση και να προστατέψεις τη θέση σου.
Δεν ξέρω τι σκεφτόταν η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου όταν ανέφερε ότι «οι απώλειες στο Τατόι δεν ήταν μεγάλες». Τις προηγούμενες ημέρες, η ηγεσία του υπουργείου προσπάθησε να μη βγει προς τα έξω η ζημιά στα μνημειακά κτίρια στον ιστορικό πυρήνα του πρώην βασιλικού κτήματος –συνολικά επτά κτίρια– και στα κοντέινερ με αντικείμενα, ένα που κάηκε ολοσχερώς και ένα μερικώς.
Οταν όμως αυτό δεν στάθηκε δυνατό και η εικόνα και τα βίντεο έγιναν αδιάψευστοι μάρτυρες της καταστροφής, οπισθοχώρησε στη δεύτερη γραμμή άμυνας. Μια συνέντευξη Τύπου, για την οποία επιστρατεύθηκαν μέχρι και υπηρεσιακά στελέχη τα οποία σπανίως συναντάμε σε συνεντεύξεις Τύπου με θετικό πρόσημο. Ολοι μαζί σαν μια γροθιά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας πείσουν ότι δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο. Μικρό το κακό. Ολα πάνε καλά, σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα, οι αρχιτεκτονικές μελέτες για την αποκατάσταση των κτιρίων θα προχωρήσουν όπως έχουν σχεδιαστεί. Θα μου πείτε, τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν οι συνθήκες είναι ασφυκτικές, εκτός από το να αναζητάς διέξοδο διαφυγής;
Προσωπικά, θεωρώ προτιμότερη μια «συγγνώμη» όπως αυτή του πρωθυπουργού, μια ειλικρινή παραδοχή των λαθών και των παραλείψεων, μια διάθεση συναίνεσης και αυτοκριτικής. Συγκεκριμένα: Ηταν μεγάλο λάθος να παραμένουν μέσα στο δάσος χιλιάδες αντικείμενα, εκτεθειμένα όχι μόνο στη φωτιά, αλλά και στις κλοπές και στους βανδαλισμούς. Ακόμη χειρότερα, ήταν ακατανόητη η απόφαση να επιστραφούν στον χώρο του πρώην βασιλικού κτήματος, στην καρδιά του δάσους, μέχρι και τα αντικείμενα που το 2016-2017 η τότε ηγεσία του ΥΠΠΟ είχε μεταφέρει στις εγκαταστάσεις του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.
Το επιχείρημα των «αδιάσπαστων και ενιαίων συλλογών», που χρησιμοποίησε η υπουργός Πολιτισμού προκειμένου να δικαιολογήσει τη μεταφορά τους πίσω στο Τατόι το 2019, δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Δεν μπορείς να αναφέρεσαι σε ενιαίο σύνολο, όταν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες και όταν δεν υπάρχουν βασικές υποδομές όπως συστήματα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης.
Η κυρία Μενδώνη βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βλέποντας τις στάχτες να έχουν πνίξει το «πρότζεκτ Τατόι». Αλλά, ας μην επιχειρεί να κάνει το μαύρο άσπρο.