Για να έχουμε επίγνωση των μεγεθών: να συγκεντρωθούν σε μια πόλη 5.500.000 δέκα χιλιάδες άνθρωποι είναι ένα γεγονός που το προσπερνάς. Το ίδιο αν διαδηλώσουν 3.000-4.000 σε μια πόλη 1.200.000 κατοίκων. Σιγά τα ωά! Οι συγκεντρώσεις των αντιεμβολιαστών, γιατί σε αυτές αναφέρομαι, τράβηξαν την προσοχή πιο πολύ για τη γραφικότητά τους και τα λούμπεν στοιχεία που κυριαρχούσαν σε αυτές, παρά για τη μαζικότητά τους. Ας μην υπερβάλλουμε λοιπόν και ας μη δίνουμε διαστάσεις που δεν τις έχουν. Ούτως ή άλλως μια σύναξη νοσταλγών του δικτάτορα Παπαδόπουλου, φανατισμένων θρησκόληπτων, νεοναζιστικών μορφωμάτων και άλλων «περίεργων» τύπων, αποτελεί ένα αποκρουστικό θέαμα, που περιορίζει την πολιτική εμβέλεια παρόμοιων συγκεντρώσεων στους συγκεκριμένους ιδεολογικούς χώρους.
Τα εμετικά πανό που υπήρχαν στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, υβριστικά και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τον Αλέξη Τσίπρα, ας στείλουν μήνυμα σε όσους επιδιώκουν να επενδύσουν πολιτικά στα θολά νερά του αντιεμβολιασμού. Το 2021 δεν είναι 2012. Ο συνδυασμός της γραφικότητας με την επιθετικότητα αποτρέπει κάθε στοιχειωδώς σοβαρό άνθρωπο, που έχει επιφυλάξεις για το εμβόλιο, να συμπορευθεί με όλα αυτά τα λούμπεν στοιχεία. Εννοείται, πως μαζί τους δεν μπορεί να γίνει καμιά συζήτηση. Και κυρίως είναι μάταια κάθε προσπάθεια να πεισθούν για τα πλεονεκτήματα του εμβολιασμού. Ο αντιεμβολιασμός τους είναι αποτέλεσμα προκαταλήψεων και ο φανατισμός τους εμποδίζει την κριτική σκέψη. Αυτό ακριβώς τους διαχωρίζει από όλους όσοι δεν εμβολιάζονται λόγω των επιφυλάξεων που έχουν για το εμβόλιο. Σε αυτήν την κατηγορία των «επιφυλακτικών» το κυρίαρχο δεν είναι η έλλειψη ενημέρωσης, όπως ισχυρίζονται κάποιοι συνδικαλιστές, αλλά ο φόβος για «παρενέργειες» από τη μια μεριά και η άγνοια κινδύνου από την άλλη.
Στο πολιτικό «διά ταύτα» των δύο συγκεντρώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη: Οι αντιεμβολιαστές που συμμετείχαν σε αυτές τις εκδηλώσεις, σε γενικές γραμμές, καλύπτονται πολιτικά από υπάρχοντα κόμματα και κινήσεις. Χώρος για ένα νέο κόμμα δεν υπάρχει, παρά μόνον οριακή ενίσχυση των υπαρχόντων. Με απλά λόγια, οι αντιεμβολιαστές με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν αποσταθεροποιητικό παράγοντα για το πολιτικό μας σύστημα. Με τις άναρθρες κραυγές ενός ετερόκλητου περιθωρίου δεν απειλούνται κόμματα και θεσμοί ριζωμένοι μέσα στην κοινωνία. Οποιαδήποτε σύγκριση με τους «Αγανακτισμένους» είναι άστοχη γιατί είναι ανιστόρητη.