Πνεύμα και σώμα αφυπνίζονται από το κέντρισμα του πόνου. Οξύς πόνος σήμερα είναι οι δραματικές ενεργειακές, οικονομικές, επισιτιστικές επιπτώσεις της πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία, που επικάλυψαν εκείνον των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Η νέα οδύνη, αιτία σοβαρού διαχωρισμού από τα άλλα άλγη, ανατρέπει όσα επιχειρούν να συγκρατήσουν την πορεία του δείκτη, που δεν θέλουμε να δούμε, προς το κόκκινο.
Αρκετές χώρες στράφηκαν από τη χρήση ρωσικού φυσικού αερίου σε εκείνη του άνθρακα (η επαναλειτουργία των λιγνιτικών μονάδων στην Ελλάδα, αντί της αγοράς από αλλού ενέργειας που παράγεται με τον ίδιο τρόπο, μοιάζει με λογική προσωρινή λύση), ενώ πυρετωδώς αντλούνται πετρέλαιο και άλλα ορυκτά καύσιμα. Μαζί με τη μεταφορά τους θα εκτινάξουν την έκλυση αερίων του θερμοκηπίου, ακυρώνοντας μέρος του επείγοντος πράσινου σχεδίου. Δηλαδή τη μείωση των αέριων εκπομπών στο ήμισυ έως το τέλος της δεκαετίας. Η Ευρώπη πατάει «γκάζι» για την αύξηση της συμβολής των ΑΠΕ και την εφαρμογή πρακτικών εξοικονόμησης ενέργειας, αλλά αντί να μειώνονται οι επενδύσεις στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, αυτές αυξάνονται. «Είναι τρέλα, από ηθική και οικονομική άποψη, να γίνονται νέες επενδύσεις σε έργα παραγωγής ορυκτών καυσίμων», είπε ο Αντόνιο Γκουτέρες κατά την παρουσίαση, στις αρχές Απριλίου, της νέας έκθεσης του ΟΗΕ για τη ραγδαία κλιμάκωση της κλιματικής κρίσης. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν εγκρίθηκαν επτά τεράστια έργα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου σε όλο τον κόσμο. Μεταξύ αυτών, το τέταρτο έργο υπεράκτιων γεωτρήσεων της Exxon στη Γουιάνα, η νέα πλωτή υπεράκτια εγκατάσταση παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου στο νησί της Νέας Γης στον Καναδά (εγκρίθηκαν περισσότερες από 60 γεωτρήσεις), τα νέα βρετανικά έργα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Βόρεια Θάλασσα, η ανάπτυξη από ισραηλινή πλέον εταιρεία του τεράστιου κοιτάσματος πετρελαίου «Cambo» στα ανοικτά των ακτών της Σκωτίας, οι πορτογαλικές νέες μονάδες φυσικού αερίου στη Μοζαμβίκη κ.ά.
Η IPCC προειδοποίησε ότι, αν συνεχίσουμε έτσι, η αύξηση της θερμοκρασίας θα ξεπεράσει τους 3° C έως το τέλος του αιώνα. Δύο μηχανές δουλεύουν με φρενήρεις ρυθμούς. Εκείνη της ενεργειακής μετάβασης και η άλλη της μαζικής αυτοκτονίας. Μέχρι στιγμής, ο μοχλός της βιώσιμης ανάπτυξης υπολείπεται του οδηγού του κλιματικού χάους. Οι συνήθεις δριμείες παρεμβάσεις στις αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές έχουν μπει σε έναν πάγο που δεν θα λιώσει γρήγορα.