Πρόκειται για ένα γεγονός πολιτικό που θα μπορούσε να συμβεί μόνον στη Βρετανία. Τα άφθονα στοιχεία του γκροτέσκ, της φάρσας, και ακόμη της καρικατούρας, συνθέτουν ένα σκηνικό προελισαβετιανής δραματουργίας όπου κυριαρχεί το αρχέγονο αγγλικό χιούμορ, περίπου ακατανόητο στις μέρες μας. Ο λόγος βέβαια για την έξωση του Μπόρις Τζόνσον από το πρωθυπουργικό αξίωμα, ένα «πραξικόπημα που οργανώθηκε από αμβλύνοες για να ανατρέψουν έναν άχρηστο», κατά την επισήμανση συντηρητικού σχολιαστή, που επιχειρούσε να κρατήσει κάποιες ισορροπίες, ελπίζοντας ότι διά της ολικής απαξιώσεως διασώζει «την παράταξη».
Το ενδιαφέρον είναι ότι παρά τη γενική «κατακραυγή» μιας ιθύνουσας ομάδος των Βρετανών Συντηρητικών και την αναμενόμενη συνεπικούρηση της αντιπολιτεύσεως, δημοσκόπηση που οργάνωσε μεταξύ των αναγνωστών της η εξόχως και διαχρονικώς συντηρητική εφημερίδα Daily Mail κατέγραψε ότι το 77% των ερωτηθέντων πιστεύει πως οι Συντηρητικοί θα μετανιώσουν για την εκπαραθύρωση του κ. Τζόνσον.
Χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αναστάτωσε με την πολιτική του συμπεριφορά το ευρωπαϊκό κατεστημένο και όχι μόνο το βρετανικό, είναι ότι ο κ. Τζόνσον περιέγραψε απλώς ως «εκκεντρική» τη συμπεριφορών των στελεχών που τον ανέτρεψαν. Ούτε μία λέξη για «συνωμοσία», για «προδοσία» και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Η έξωση του Μπόρις Τζόνσον από το πρω- θυπουργικό αξίωμα έχει άφθονα στοιχεία του γκροτέσκ, της φάρσας, και ακόμη της καρικατούρας.
«Αναρωτιέμαι ποιος θα ήθελε να αναλάβει τη δουλειά [του πρωθυπουργού]» είχε πει με το συντριπτικό της χιούμορ η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, όταν ο κ. Τζόνσον εμφανίσθηκε ενώπιόν της προκειμένου να πάρει εντολή για τον σχηματισμό της πρώτης κυβερνήσεώς του. Αλλο όμως θέμα το χιούμορ στα Ανάκτορα και άλλη η πραγματικότητα. Εξ ου και ότι μια δεκάδα Συντηρητικών δήλωσαν υποψηφιότητα για την κατάκτηση του πρωθυπουργικού αξιώματος. Πρώτος απέσυρε την υποψηφιότητά του ο υπουργός Αμύνης Μπεν Ουάλας. Προτίμησε να μην αποκοπεί απολύτως από την οικογένειά του, που κατοικεί στην κομητεία του Λάνκασιρ. Μάλλον ασυνήθης αντίδραση. Η ανακούφιση του ευρωπαϊκού κατεστημένου από την ανατροπή του κ. Τζόνσον δεν εξέπληξε.
Ενδιαφέρον έχει πάντως ότι ο Αντριου Ρόμπερτς, ο πλέον προβεβλημένος νέος ιστορικός του Ηνωμένου Βασιλείου, τόνισε ότι «η θέση του κ. Τζόνσον στην ιστορία της Βρετανίας είναι εξασφαλισμένη». Μάλλον δεν έχει άδικο. Πρώτον, διότι έκοψε τον γόρδιο δεσμό της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. λύνοντας ένα πρόβλημα που είχε ταλανίσει τους Συντηρητικούς επί δεκαετίες. Η απόλυτη στήριξη των Ουκρανών στον πόλεμό τους εναντίον της Ρωσίας ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τους ήδη ισχυρότατους δεσμούς της Ουάσιγκτον με το Λονδίνο.
Αυτό που οι Συντηρητικοί δεν θέλουν φυσικά να μνημονεύσουν, ακολουθώντας τη Θατσερική παράδοση, είναι η γενναιότατη χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας πριν καν εκδηλωθεί η πανδημία του κορωνοϊού.
Τέλος, ο κ. Τζόνσον ήταν ο τελευταίος ελληνιστής πολιτικός της Βρετανίας, που απήγγειλε από στήθους στίχους του Ομήρου, της Σαπφούς και άλλων. Πριν από αυτόν ένας άλλος Συντηρητικός πολιτικός, ο Εριχ Πάουελ, ήταν λαμπρός ελληνιστής επίσης. Μία θεωρηθείσα ακραία δήλωσή του για το μεταναστευτικό τον εξοστράκισε από τη βρετανική πολιτική σκηνή. Η κλασική παιδεία δεν εγγυάται επιτυχία· Κύριος οίδε τι επιφυλάσσει η μοίρα στον κ. Τζόνσον. Πλην όμως όσο υπάρχει η Βρετανία δεν πρόκειται να πλήξουμε ποτέ.