Τραπεζοκαθίσματα παντού και μόνιμα προκρίνει η κυβέρνηση και οι δήμοι. Σε αυτό το καθεστώς οδηγούμεθα, καθώς το υπουργείο Ανάπτυξης φέρεται να εξετάζει την παράταση της παραχώρησης επιπλέον δημοσίου χώρου για τραπεζοκαθίσματα στις επιχειρήσεις εστίασης. Η πρώτη σχετική απόφαση να γεμίσουν τα πεζοδρόμια και οι ελεύθεροι χώροι ελήφθη ως μέτρο διευκόλυνσης της λειτουργίας των επιχειρήσεων, οι οποίες θα έπρεπε να τοποθετούν τα τραπεζοκαθίσματα στις αποστάσεις ασφαλείας λόγω κορωνοϊού. Η απόφαση έγινε δεκτή με ανακούφιση, τόσο από τους πελάτες όσο και από τους εργαζομένους στην εστίαση, που δίνει δουλειά σε πολλούς ανέργους άλλων κλάδων, όπως καλλιτέχνες που επλήγησαν από το κλείσιμο των χώρων τέχνης. Κατόπιν ήλθε η ενεργειακή κρίση που «δικαιολογούσε» τη στήριξη των επιχειρήσεων μέσω νέας παράτασης και πλέον μάλλον το μέτρο θα παγιωθεί, εάν κρίνουμε από τον λόγο που προβάλλεται. Εξετάζεται η νέα παράταση επειδή, λέει, η καλοκαιρία στην Ελλάδα κρατάει μέχρι και τον Δεκέμβριο, οπότε υπάρχει και τουριστική κίνηση!
Η υπόθεση συνιστά κοροϊδία. Πόσοι τουρίστες υπάρχουν το φθινόπωρο στη χώρα, ώστε να δικαιολογείται η παραχώρηση επιπλέον χώρου σε καφετέριες και εστιατόρια; Μιλάμε, λοιπόν, μόνο για την Αθήνα και ίσως τη Θεσσαλονίκη, την ίδια στιγμή που οι επιχειρήσεις εστίασης καταλαμβάνουν ήδη αρκετό χώρο στα πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα να προκαλούν οξύτατες αντιδράσεις. Περπατήστε στην Τσακάλωφ, στην Αρχελάου, στην Αρχιμήδους, στην Αρριανού και θα καταλάβετε! Εχω δει, εν μέσω φθινοπωρινής μπόρας, μητέρα με καρότσι να κατεβαίνει στον δρόμο στο Παγκράτι επειδή δεν μπορούσε να περάσει με το καρότσι της από το κλεισμένο με τραπεζοκαθίσματα πεζοδρόμιο. Κάποιοι τα αδειοδότησαν και αυτοί φέρουν την ευθύνη.
Η εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων στους ελεύθερους χώρους της Αθήνας συνιστά βίαιη υποβάθμιση της ζωής των πολιτών της πρωτεύουσας. Το πρόβλημα είναι χιλιοειπωμένο και η ανοχή της πολιτείας συνιστά προνομιακή μεταχείριση ενός κλάδου έναντι των δικαιωμάτων των πεζών. Αλλωστε, οι πόλεις συστήνονται στον υψηλού επιπέδου τουρισμό τους μέσω της ποιότητας ζωής τους. Αν και μάλλον στην Ελλάδα τέτοια επιχειρήματα είναι πολύ αδύναμα μπροστά στα οικονομικά οφέλη των εμπλεκομένων στην υπόθεση των τραπεζοκαθισμάτων.