«Σημασία δεν έχει πού ζεις, αλλά πού χτυπάει η καρδιά σου. Διαμόρφωσε το μέλλον της χώρας σου με την ψήφο σου. Γιατί όπου ζουν Eλληνες ζει και η Ελλάδα». Η καμπάνια υποτίθεται ότι θα μιλούσε στην ελληνική καρδιά όπου κι αν αυτή βρίσκεται στον κόσμο. Θα την έκανε να χτυπήσει δυνατά, να θέλει να έχει λόγο στη χώρα, στη διαμόρφωση του μέλλοντος για τις επόμενες γενιές.
Τελικά το πολυπόθητο καρδιοχτύπι απ’ ό,τι φαίνεται είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς έως σήμερα μόλις 3.800 Ελληνες του εξωτερικού έχουν καταθέσει όλα τα δικαιολογητικά για να αποκτήσουν το δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές, αριθμός απογοητευτικός. Από τον αρχικό υπερφιλόδοξο στόχο των 100.000 που έθεσε η κυβέρνηση την άνοιξη του ’21, όταν ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, πέσαμε στον στόχο των 50.000 και σήμερα θα είναι επιτυχία αν οι 3.800 διπλασιαστούν πριν από τις εκλογές και φθάσουν τις 8.000.
Ο Ελληνας του Αμβούργου, της Νέας Υόρκης, της Μελβούρνης, της Στοκχόλμης γυρίζει την πλάτη του στις ελληνικές εκλογές. Αλλά αυτό μάλλον δεν πρέπει να μας εντυπωσιάζει και τόσο. Πρώτα απ’ όλα πέρασαν δεκαετίες συζητήσεων και αναβολών μέχρι η ελληνική Βουλή να ψηφίσει νόμο που δίνει το δικαίωμα ψήφου στους Ελληνες του εξωτερικού. Χάθηκε πολύς χρόνος, ικανός να δημιουργήσει μια ισχυρή κουλτούρα συμμετοχής στις ελληνικές εκλογές των Ελλήνων του εξωτερικού. Αυτή δεν χτίζεται μέσα σε ένα χρόνο.
Ειδικά όταν έχει σπαταληθεί μεγάλη ενέργεια σε κομματικές αντιπαραθέσεις που περισσότερο «απομάκρυναν» τους αποδήμους Ελληνες παρά ενίσχυσαν την επιθυμία τους να έχουν λόγο στα ελληνικά πράγματα. Οσοι όλα αυτά τα χρόνια έλεγαν πως η σχέση μεταξύ των δυο πλευρών του Ελληνισμού, της πλευράς εντός των συνόρων με εκείνη που βρίσκεται εκτός, πρέπει να μείνει μακριά από κομματικές κόντρες, δεν εισακούστηκαν.
Σύμφωνα με τις αναλύσεις της κυβέρνησης υπάρχουν δύο κατηγορίες Ελλήνων του εξωτερικού. Εκείνοι που έχουν φύγει από την Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Είναι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που ενδιαφέρονται και αγαπάνε την πατρίδα, αλλά δεν είχαν όλα αυτά τα χρόνια δικαίωμα συμμετοχής στις αποφάσεις. Αρα, μόνο η νοσταλγία θα μπορούσε να τους πείσει να ψηφίσουν. Μάλιστα αυτοί, λέει η κυβέρνηση, αποτελούν την πλειονότητα στους 3.800 που έχουν γραφτεί.
Η δεύτερη κατηγορία είναι η πιο «δύσκολη». Ανθρωποι που εγκατέλειψαν την Ελλάδα μέσα στην οικονομική κρίση, απογοητευμένοι, θυμωμένοι από την αναξιοκρατία, τη διαφθορά, τα σκάνδαλα, τις πολιτικές σκοπιμότητες. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους το «τραύμα» της φυγής από τον τόπο τους είναι ακόμη ανοιχτό και η καμπάνια «διαμόρφωσε το μέλλον της χώρας σου με την ψήφο σου», μπορεί να ακούγεται σαν φάρσα.