Θα ήμασταν άλλη χώρα αν μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης Γεωργούλη, αντί το θύμα να υποστεί έναν δεύτερο βιασμό και το έγκλημα να θολώσει μέσα στον κανιβαλικό προεκλογικό ορυμαγδό, οι υποψήφιοι περιελάμβαναν στα πολιτικά τους προγράμματα, σαφώς και ευθαρσώς, ως πρόβλημα προς άμεση ανάδειξη και επίλυση, εκείνο της σεξουαλικής παρενόχλησης/κακοποίησης.
Ομως εδώ δεν καταπίνεται εύκολα το #MeToo. Ακόμη ρέπουμε στα σεξιστικά και ταπεινωτικά σχόλια, τα εξευτελιστικά αστεία, τα γαργαλιστικά ψεύδη, τις βάναυσες επιθέσεις κατά των γυναικών που αποφασίζουν να μιλήσουν. Μοιάζει τόσο προδιαγεγραμμένη η διαπόμπευσή τους στα κοινωνικά δίκτυα –εξίσου οδυνηρή με τη σωματική βία– που οι περισσότερες κλείνονται μέσα στην τραυματική σιωπή τους αφήνοντας τους δράστες να σπέρνουν ταπείνωση και πόνο. Με αγώνα των γυναικών αποτυπώθηκε στον ποινικό κώδικα η αρχή ότι, πράξη χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Εντούτοις, δεν υφίσταται ευρεία δημόσια συναίνεση πάνω στο τι συνιστά και τι δεν συνιστά σεξουαλική παρενόχληση. Αυτή εξακολουθεί να ορίζεται με βάση αντιλήψεις, προκαταλήψεις και ανοχές. Μέσα στη ρευστότητα των ταραγμένων καιρών μας, την κλιματική και οικονομική αστάθεια, τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, τις επαναστατικές αλλαγές στην επικοινωνία, αντιλήψεις και στάσεις ζωής παραμένουν ίδιες, επιβεβαιώνοντας μια παλιά αλήθεια: τα στερεότυπα δύσκολα καταρρέουν. Μοιάζουν με μια αρρώστια που δεν θυμόμαστε πια, όμως τα επακόλουθά της καταπατούν ακόμη τις μέρες μας. Οχι μόνον άνδρες, αλλά και γυναίκες επιμένουν να αρνούνται την ισότητα, να φορτώνουν τους συλλογισμούς τους μεροληψίες. Σπάνια η σεξουαλική παρενόχληση έχει να κάνει με τη σεξουαλική επιθυμία, συνήθως υποκινείται από τη διάθεση του θύτη να κυριαρχήσει πάνω στο θύμα. Σπάνια αναγνωρίζεται ως τέτοια, συνήθως εκλαμβάνεται ως συμβάν που διατηρεί την καθιερωμένη ιεραρχία των φύλων και τις υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας.
Η Μπεκατώρου ήταν σταθμός. Το ελληνικό #MeToo εκκίνησε, όμως προχωράει με δυσκολία μέσα στις ομίχλες της ατιμωρησίας, της εξοργιστικής αντιστροφής των βαρών θύματος και θύτη, του μισογυνισμού, της έχθρας. Πολιτικές εκστρατείες με αντικείμενο το #MeToo θα συνέβαλαν στο άλμα που χρειάζεται η χώρα για να αλλάξει – αν δεν ξεπεραστούν νοοτροπίες, τίποτα δεν προχωράει. Ομως, η αυτοπαγίδευση σε μια ξεπερασμένη πολιτική πεπατημένη δεν επιτρέπει πτήσεις, μόνο καθηλώσεις στα εντός και επί τα αυτά.