Η τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα απέδειξε για μία ακόμη φορά πως κανένα σύστημα ασφαλείας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει φανατισμένους δολοφόνους που δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή τους. Το αν η εικόνα του Πούτιν έχει ραγίσει, αυτό ελάχιστα τον ενδιαφέρει. Τέτοιες ευαισθησίες έχουν ηγέτες δημοκρατικών κρατών, στα οποία οι πεποιθήσεις, όπως και οι αντιδράσεις των πολιτών, διαμορφώνονται μέσα σε καθεστώς ελευθερίας και πλουραλισμού. Εκεί όπου οι ηγεσίες λογοδοτούν, μέσα από θεσμικές διαδικασίες, στους πολίτες. Σε καθεστώτα αυταρχικά, πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, οι έρευνες είναι κατευθυνόμενες και οι ομολογίες των δραστών εξυπηρετούν το κεντρικό εθνικό αφήγημα. Ετσι, ουδένα εκπλήττει η σύνδεση που επιχειρεί να κάνει ο πρόεδρος Πούτιν, των ακραίων ισλαμιστών τρομοκρατών με το «νεοναζιστικό» καθεστώς της Ουκρανίας. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει γνώσεις διεθνούς πολιτικής ή να έχει εντρυφήσει στην ιστορία των ρωσοουκρανικών σχέσεων για να εικάσει τι πρόκειται να επακολουθήσει στα μέτωπα του πολέμου. Κλιμάκωση των εχθροπραξιών, αυτήν την περίοδο μάλιστα που οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις είναι αποδυναμωμένες. Με τις ΗΠΑ σε κατάσταση αφασίας, θα μπορέσει η Ευρώπη να σηκώσει το βάρος του εξοπλισμού της Ουκρανίας;
Αλλά και στη ΝΑ Μεσόγειο η κατάσταση είναι εξίσου επικίνδυνη. Η επίθεση του ισραηλινού στρατού στη Ράφα είναι δεδομένη, διότι διαφορετικά το έργο του θα παραμείνει ημιτελές και η ανασύνταξη της Χαμάς ζήτημα χρόνου. Το πολιτικό κόστος αυτής της επιλογής της κυβέρνησης Νετανιάχου θα είναι σημαντικό, αν λάβουμε υπόψη την προχθεσινή αποχή των ΗΠΑ από την ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας για άμεση κατάπαυση του πυρός. Το ερώτημα δεν αφορά μόνο την ανθρωπιστική κρίση, αφορά και τη σταθερότητα του καθεστώτος της Αιγύπτου. Σε αυτό το σκηνικό στην κοντινή και στην ευρύτερη περιοχή μας, το μόνο θετικό στοιχείο είναι η ηρεμία που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πόσο θα κρατήσει αυτή η ηρεμία δεν το γνωρίζουμε, προφανώς όμως κάθε μέρα που περνάει χωρίς τις εντάσεις του παρελθόντος είναι κέρδος.
Ενας σώφρων πολίτης αντιλαμβάνεται ότι το μόνο που δεν χρειάζεται η πατρίδα μας είναι μια πολιτική κρίση. Μια αποσταθεροποίηση της υπάρχουσας κατάστασης.
Ενας σώφρων πολίτης, εκτιμώντας συνολικά αυτή την εικόνα, αντιλαμβάνεται ότι το μόνο που δεν χρειάζεται η πατρίδα μας είναι μια πολιτική κρίση. Μια αποσταθεροποίηση της υπάρχουσας κατάστασης. Είναι άλλο πράγμα η προσφυγή της αντιπολίτευσης σε κινήσεις εντός των θεσμικών ορίων, όπως είναι η πρόταση δυσπιστίας, και άλλο πράγμα, ιδιαίτερα επικίνδυνο, η αμφισβήτηση των ίδιων των θεσμών και κυρίως του αδιάβλητου των εκλογών. Αν κάτι χαρακτηρίζει τη Μεταπολίτευση είναι ότι κανένα κόμμα δεν αμφισβήτησε το εκλογικό αποτέλεσμα ακόμη και όταν αυτό ήταν οριακό, όπως στις εκλογές του 2000.
Συνεπώς, χρειάζεται κάποια στοιχειώδης ψυχραιμία. Αντιλαμβάνομαι πως οι κύριοι Ανδρουλάκης και Κασσελάκης δίνουν τον αγώνα της πολιτικής τους επιβίωσης, όποιος έρθει τρίτος φεύγει, ωστόσο, οι ακραίες συμπεριφορές στην παρούσα φάση εκτιμώ πως αφαιρούν, δεν προσθέτουν.