ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΣΠΙΔΑ»: Παρείχετο χθες η πληροφορία, η οποία δεν κατέστη δυνατόν να επιβεβαιωθή επισήμως, ότι ο Βασιλικός Επίτροπος διέταξε την προφυλάκισιν των τεσσάρων λοχαγών, οι οποίοι, κατά το πόρισμα Σίμου, φέρονται ως πρωτοστατήσαντες διά την μύησιν αξιωματικών εις την οργάνωσιν Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. Εις την ενέργειαν αυτήν, ανεφέρετο, προέβη ο Βασιλικός Επίτροπος κατόπιν προτάσεως του διενεργούντος την ένορκον προανάκρισιν διά την οργάνωσιν Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. εισηγητού του Α’ Διαρκούς Στρατοδικείου. […] Οι τέσσαρες λοχαγοί, οι οποίοι αναφέρονται εις την έκθεσιν Σίμου ως πρωτοστατήσαντες εις την μύησιν αξιωματικών εις την Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. είναι οι Α. Μπουλούκος, Ι. Πανούτσος, Κ. Παπαγιαννόπουλος και Ι. Θεοδοσίου. {Σημ. «Φ»: Οι πράγματι συλληφθέντες εις την φάσιν εκείνην ήσαν οι: Ιωάννης Θεοδοσίου, Γ. Δαμηλάκος, Τάκης Παπαγεωργόπουλος και Φάνης Τόμπρας.]
«ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΕΙΣ» (Από κύριον άρθρον της «Κ».) « […] Με ποίον ηθικόν σθένος ο κ. Παπανδρέου θα ζητήση από το Στέμμα τούτο ή εκείνο -και μεταξύ τούτων ή εκείνων φαίνεται ότι είναι και η κεφαλή της ανωτάτης στρατιωτικής ηγεσίας, την οποίαν ουσιαστικώς δεν ζητεί ο κ. Παπανδρέου, αλλ’ η ΕΔΑ και οι βοηθούντες την ΕΔΑ μωροί δημοσιογράφοι του Κέντρου– όταν ο Πρωθυπουργός δεν ημπορεί να ομιλή πλέον εν ονόματι της εθνικόφρονος πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αλλ’ εξ ονόματος ενός χαρμανιού, την ερυθράν ποσολογίαν του οποίου απεκάλυψεν ο κ. Πασαλίδης; Ο κ. Πρωθυπουργός, κλείων την συζήτησιν […] εις την Βουλήν […δεν παρέλειψεν] να υποσημάνη τα δικαιώματα της Κυβερνήσεως τα οποία βεβαίως του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και η ψήφος του λαού. Αλλά ποία ψήφος; Ο κ. Πασαλίδης εφρόντισε να την προκαθορίση. Από τούδε και εις το εξής ο κ. Παπανδρέου θα πορεύεται εις τον δρόμον του με ένα ερυθρόστικτον 53%, το οποίον οι πάντες, και πέραν των πάντων ο Εις [εννοεί τον Βασιλέα Κωνσταντίνον], θα έχουν όλα τα δικαιώματα ν’ αμφισβητούν.»]
ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΝ: (Από σχόλιον της «Κ».) « […] Ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Γαρουφαλιάς […] δεν πρέπει να παραιτηθή. Πρέπει να εξαναγκάση τον κ. Πρωθυπουργόν να υποβάλη την παραίτησιν της Κυβερνήσεώς του διά να μην τον περιλάβη εις την νέαν – εάν την σχηματίση. […].» [Σημ. «Φ»: Ετσι λοιπόν, ο Γεώργιος Παπανδρέου ωμιλούσε μετά την 15ην Ιουλίου δι’ «εξαναγκασμόν εις παραίτησιν».]