Να μη δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα. Να μην αποδίδουμε γνωρίσματα του βελζεβούλη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ούτε να υπολογίζουμε σαν αμαρτία την επιδίωξη κέρδους. Πάνω-κάτω αυτά είναι τα ηθικής ή θρησκειολογικής τάξεως επιχειρήματα με τα οποία μονότονα υπερασπίζουν οι κυβερνήσεις οποιαδήποτε απόφασή τους για ιδιωτικοποίηση τμημάτων του Δημοσίου. Από κοντά τα οικονομικού περιεχομένου επιχειρήματα, που συνήθως εξαντλούνται στο εξής ένα: με τον υγιή ανταγωνισμό θα μειωθούν οπωσδήποτε οι τιμές και θα ωφεληθούν οι καταναλωτές. Πολιτικού τύπου επιχειρήματα; Οχι. Τέτοια δεν ακούμε. Γιατί δεν γίνεται ν’ ακούσεις αυτό που δεν λέγεται ούτε καν χαμηλότονα. Και με την απόφαση για τον τεμαχισμό της ΔΕΗ και την πώληση ή εκχώρηση ή εκποίηση της Μικρής (του 30%), τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιούνται. Και μάλιστα με μια σιγουριά που δείχνει να αγνοεί ή να περιφρονεί όσα έχουν συμβεί στη μικροϊστορία των ιδιωτικοποιήσεων, στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες, ακόμα και «ορθολογικότερες» της δικής μας και παλαιόθεν «εκσυγχρονισμένες». Αυτά ως προς την επιθετική τακτική της κυβέρνησης, των κυβερνήσεων καλύτερα, όποτε ιδιωτικοποιούν οτιδήποτε.
Αλλά και η αμυντική στρατηγική τους την πεπατημένη ακολουθεί με θαυμαστή προσήλωση: Τέχνασμα πρώτο, η ηθικοπολιτική απαξίωση των διαμαρτυρομένων, που διαβάλλονται σαν συντεχνιοβολεψάκηκες και καταγγέλλονται σαν αντικοινωνικά στοιχεία (ή και αντεθνικά, όταν αγριεύουν τα πράγματα). Τέχνασμα δεύτερο, το ποντάρισμα στον κοινωνικό αυτοματισμό και ο τεμαχισμός του κοινωνικού σώματος τώρα: από τη μια οι εγωπαθείς και ιδιοτελείς απεργούντες και από την άλλη τα θύματα των απεργών, τα οποία «καταστρέφονται από τη συνδικαλιστική ασυδοσία» κτλ. Φόντο σε όλα αυτά, μόνιμο, η απειλή της επιστράτευσης.
Βεβαίως και να μη δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα – ή το επιχειρείν, σύμφωνα με την απαρέμφατη μικρομόδα. Δεν θα ’ταν άσχημη ιδέα, πάντως, να βοηθούσε λίγο και η ίδια. Για παράδειγμα, το πρώτο που σκέφτεται ο καταναλωτής, ακούγοντας για «σίγουρη μείωση των τιμών λόγω του ανταγωνισμού», είναι ότι τα καλά λόγια δεν κατάφεραν ποτέ να αλλάξουν την κακή πραγματικότητα. Στη Φινλανδία, όπως διαβάζω, λόγω της ιδιωτικοποίησης, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε κατά 37%. Στη Δανία κατά 63%. Στη δε Νορβηγία κατά 89%. Γιατί άραγε, ειδικά στην Ελλάδα, θα μειωθεί; Επειδή διαθέτουμε κοτζάμ υπουργό Ανελέητης Καταδίωξης της Ακρίβειας, τον κ. Γιακουμάτο; Βοήθειά μας.
Το δεύτερο που σκέφτονται οι καταναλωτές είναι η σκανδαλώδης υπόθεση των δύο «εταιρειών ενεργειακών έργων»· της Energa και της Hellas Power. Δεκαεννιά στελέχη τους θα δικαστούν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων με την κατηγορία ότι υπεξαίρεσαν από το Δημόσιο 240 εκατ. ευρώ. Εισέπρατταν τα τέλη αλλά δεν τα κατέβαλλαν στο κράτος. Πώς έβρισκαν πελάτες; Τάζοντας μικρότερη τιμή.