Επιτυχία των αστυνομικών δυνάμεων η σύλληψη του κ. Νίκου Μαζιώτη, του υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενου τρομοκράτη, όπως ακούμε τώρα; Οπωσδήποτε· και δεν έχει σημασία το ότι το ίδιο ακριβώς θα ακούγαμε αν, αντ’ αυτού, είχε συλληφθεί ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός.
Η καλή μας η τύχη, που με τόσες σφαίρες να φεύγουν, εκτός από τον συλληφθέντα και τον αστυνομικό, τραυματίστηκαν -ελαφρότατα- μόνο δύο παρατυχόντες, ένας Γερμανός τουρίστας κι ένας Αυστραλός; Βεβαιότατα. Από κει και πέρα, λίγα μπορούμε να κατατάξουμε στα σίγουρα και τα διακριβωμένα. Και δεν είναι η συνήθης καχυποψία που δεν επιτρέπει τα ασφαλή συμπεράσματα, αλλά το γεγονός ότι έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί εντύπως, τηλεοπτικά και διαδικτυακά καμιά δεκαριά «αποκλειστικά ρεπορτάζ» με «απολύτως επιβεβαιωμένες πληροφορίες» από «σοβαρότατες πηγές», τα οποία δεν συμφωνούν σε πολλά εκτός από το όνομα του συλληφθέντος. Ούτε καν η διαδρομή της καταδίωξής του δεν εμφανίζεται απολύτως ίδια στα γραφήματα και τις εξιστορήσεις.
Ο καθείς και το σενάριό του λοιπόν. Αστυνομικής ή πολιτικής φαντασίας. Ο καθείς δηλαδή και οι προκαταλήψεις του, οι επιδιώξεις του (λ.χ., η διόγκωση του συμβάντος ή η μείωσή του), οι ανομολόγητες σκέψεις του: άλλοι προσθέτουν μυστικούς πράκτορες στην υπόθεση για να της δώσουν διαστάσεις κατασκοπευτικού μυθιστορήματος, άλλοι αναβαθμίζουν τον ρόλο μιας «ωραίας νεαρής αστυνομικίνας», μια και βρισκόμαστε σε καιρό θέρους και τα μελό έχουν ζήτηση. Αλλού η πλοκή εμφανίζεται σαν προϊόν του τυχαίου και αλλού σαν υπαγορευμένη στιγμή από έναν μηχανισμό καλά οργανωμένο, με πλήρες, εξονυχιστικά δουλεμένο σχέδιο και γερή προετοιμασία υλοποίησής του – εν ολίγοις, μη ελληνικό. Πληροφοριοδότες; Υπήρχαν ή όχι; Εδώ πια έχουμε να κάνουμε με σενάρια οικονομικής φαντασίας. Διότι, ανάλογα με την απάντηση, θα κριθεί και η μοίρα των χρημάτων της επικήρυξης. Που δεν είναι λίγα. Και πολλούς θα μπορούσαν να βάλουν σε πειρασμό.
Για να μην είμαστε άδικοι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει ένα επιπλέον σίγουρο: ο καθοδηγητικός ρόλος του πρωθυπουργού, εκείνη η περιβόητη «εντολή Σαμαρά» που, μετά την ημιαπόσυρσή της (όταν είχε διαμαρτυρηθεί ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, που αδιαφορεί για πολύ σοβαρότερα), επανέρχεται εμπλουτισμένη. Αν καταλαβαίνουμε σωστά απ’ όσα προσπαθεί να πει ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης, ακόμα εμβρόντητος από το αξίωμα που του δωρήθηκε, ο πρωθυπουργός και ενημερωμένος ήταν και οδηγίες έδινε. Αν όντως ισχύει αυτό, ποιος ο λόγος να το λένε και να το ξαναλένε οι υφιστάμενοι του κ. Σαμαρά, μεταφράζοντας σε θαυμασμό και δέος την ασυγκράτητη επιθυμία τους να τον κολακέψουν; Αυτή είναι η δουλειά του: να γνωρίζει, να συντονίζει, να κατευθύνει. Και να τηλεφωνεί σε όσους τραυματίζονται εν ώρα καθήκοντος. Τόσο σπουδαίο τους φαίνεται πια το αυτονόητο; Και τόσο συγκλονιστικό το απλούστατο και το κοινότοπο;