Από τα αξιοσημείωτα της ορκωμοσίας της νέας Βουλής, η επανεμφάνιση της Νέας Δημοκρατίας. Με εξαίρεση τις κάπως υστερικές παρεμβάσεις μεμονωμένων στελεχών της του θηλυκού γένους, μετά την ήττα της 25ης Ιανουαρίου το πρώην κυβερνητικό κόμμα εσιώπησε. Κάποιοι είπαν πως αυτό συνιστά τακτική: αφήνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να εκτίθεται και θα γυρίσει θετικά αυτό σε εμάς. Εάν όντως είναι τακτική (προσωπικά δεν το νομίζω), ενδεχομένως να εμπίπτει στην επίσης βολική λογική του κ. Σαμαρά περί «αριστερής παρένθεσης». Το πρόβλημα, όμως, με το κόμμα που (υποτίθεται ότι συνεχίζει να) εκπροσωπεί την Κεντροδεξιά στη χώρα μας δεν είναι απλώς το όποιο μετεκλογικό σοκ. Στην ουσία, εκεί στη Συγγρού, φαίνεται πως δεν έχουν και ιδιαίτερη εμπιστοσύνη σε ζητήματα επικοινωνίας. Τα χειρίζονται περίπου μόνοι τους -λέγεται ότι τα χειρίζεται προσωπικά ο ίδιος ο κ. Σαμαράς- και κάπως έτσι άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει παιχνίδι μόνος του, όπως λένε και στο ποδόσφαιρο. Δεν εξηγείται αλλιώς: η όλη φιλοσοφία της προεκλογικής εκστρατείας της Νέας Δημοκρατίας είχε τη σημειολογία όχι του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία αλλά αυτού που είναι στην αντιπολίτευση. Ολη αυτή η έμφαση στην καταστροφολογία (αναδεικνύοντας μάλιστα με επινοημένα πρωτοσέλιδα τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση), τη στιγμή που η Κουμουνδούρου επένδυε στην ελπίδα, δείχνει πως η Νέα Δημοκρατία, κινούμενη σε ένα δικό της παράλληλο σύμπαν, προσκύνησε τα άκρα δεξιά (λες και οι ψηφοφόροι αυτού του φάσματος θα προτιμούσαν μια «φο» ακροδεξιά, τη στιγμή που υπάρχουν η Χ.Α. και οι ΑΝΕΛ), έχοντας προεξοφλήσει ότι είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη των κεντρώων ψηφοφόρων. Κατά βάθος, όμως, είχαν προεξοφλήσει την ήττα προτού μπουν στον αγώνα. Εκείνη η ανεκδιήγητη τηλεοπτική εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού με το «μυρίζομαι τη νίκη στον αέρα», που είχε τη σφραγίδα του loser, κατά το αγγλοσαξονικό, πόσο ατυχής έμπνευση ήταν από κάθε άποψη.
Αν η στήλη επιμένει στα σφάλματα της παράταξης που θα έπρεπε να εκπροσωπεί τον κεντροδεξιό χώρο είναι διότι είναι απόλυτη ανάγκη να θυμηθεί η Νέα Δημοκρατία το κεντροδεξιό της υπόβαθρο, να συνεχίσει την ιστορία της δημοκρατικής, κοινοβουλευτικής δεξιάς στον τόπο και να ανασυσταθεί επί της ουσίας ως αξιωματική αντιπολίτευση, προετοιμαζόμενη για όλα όσα φαίνεται πως θα έρθουν.