«Ηθος ανθρώπω δαίμων». Ηράκλειτος. Διαφωτιστικός: «Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του». Αν εικάζαμε πως ο φιλόσοφος πίστευε ότι ο δαίμονας του καθενός μένει ίδιος διά βίου, θα τον θεωρούσαμε μοιρολάτρη, όπερ άτοπο. Σχηματικά θα λέγαμε ότι ο χαρακτήρας μας είναι μισό κληρονομιά, μισό περιβάλλον. Μισό τα γονίδια και το υπόλοιπο όσα μαθαίνει ο δαίμονας βγαίνοντας από το οχυρό της ατομικότητας και εισερχόμενος στον κόσμο, για να διεκδικήσει, να συγκρουστεί, να ανακαλύψει· να εκπολιτιστεί.
Εχουμε εδώ, και πάλι, την αντίθεση του «γεννιέσαι» με το «γίνεσαι». Γεννιέσαι ή γίνεσαι Ελληνας, Αλβανός, κοινωνικός, αγοραφοβικός, νταής, ευγενής; Μια πρώτη απάντηση: Πόσοι γεννημένοι και γονιδιωμένοι Ελληνες δεν αποδείχτηκαν σκάρτης ελληνικότητας (έτσι όπως την έχουμε εξιδανικεύσει τέλος πάντων); Και πόσοι εξ επιλογής Ελληνες δεν τίμησαν απολύτως την πατρίδα αισθημάτων και ιδεών που διάλεξαν; Και, περνώντας από τη φυλή στο φύλο, πόσες γυναίκες δεν έδωσαν νόημα σε γνωρίσματα που γενιά τη γενιά μάθαμε να πιστεύουμε πως είναι αντρική αποκλειστικότητα; Στην ανδρεία αίφνης (ιδού και η γλώσσα φυλετικά υπερπροσδιορισμένη) ή, γενικότερα, σε ό,τι πατροπαράδοτα συνδέουμε με τα παντελόνια: «Εγώ φοράω παντελόνια ρε…» Σκεφτείτε έναν τέτοιον παντελονά να το πετάει αυτό τσαντισμένος σε τσολιά στον Αγνωστο.
Ο καβγάς προχθές στη Βουλή δεν προκάλεσε έκπληξη: Ο κ. Σαμαράς, στο γνωστό στυλ τού γερτού ώμου, δηλώνει πως «αυτός είναι της αντρικής γραμμής». Η κ. Κωνσταντοπούλου, σάκος του μποξ χρόνια τώρα για όσους αποφοίτησαν από την ίδια σχολή με τον κ. Σαμαρά, δεν λέει όχι στην ευκαιρία να δηλώσει ότι «στη Βουλή δεν θα ξανακουστούν ποτέ ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια». Ο κ. Σαμαράς ανταπαντά ότι «δεν θα τον λογοκρίνει κανένας», άλλο ήταν όμως το θέμα. Ο κ. Μεϊμαράκης, μετανιωμένος ίσως για τις ανθοδέσμες του στην κ. Κωνσταντοπούλου, οργανώνει αρχηγικά την αποχώρηση της Ν.Δ. Και η κ. Μπακογιάννη, ενσώματη η Αυτοπεποίθηση, χαρακτηρίζει «100% ανασφαλή γυναίκα» την πρόεδρο της Βουλής. Να λοιπόν που άνετα μπορεί να εκφέρει και μια γυναίκα τον μειωτικό φαλλοκρατικό λόγο, που «εξηγεί» μια δίκαιη, ιδεολογικής τάξεως ενόχληση προσφεύγοντας στην «πληγωμένη θηλυκότητα».
Η κ. Κωνσταντοπούλου προεδρεύει επιθετικά. Ακόμα και εριστικά, σχολιάζοντας ευκαίρως ακαίρως. Επιδιώκει να αποσπάσει από τον ρόλο της περισσότερα απ’ όσα του αναλογούν. Το σχόλιό της ωστόσο για τα περί «αντρικής γραμμής» του κ. Σαμαρά ήταν σωστό. Τόσο σωστό που καταντάει περιττό, αν θυμηθούμε τον Ηράκλειτο. Αλλά για τον Ηράκλειτο θα μιλάμε τώρα, όταν γυναίκα καταγγέλλει άλλη γυναίκα σαν ανασφαλή επειδή υπονόησε, άκουσον άκουσον, πως η ντομπροσύνη και η λεβεντιά δεν είναι μόνο γένους αρσενικού; Κι αυτό, λίγο μετά την 25η Μαρτίου της Μαυρογένους. Και κάπως περισσότερο από τις 8 Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας ντε.