Βδομάδα παρά βδομάδα δημοσιεύεται και νέος κατάλογος διαπρεπών φοροφυγάδων. Οχι από την κατηγορία των υπερεπωνύμων, που τουλάχιστον μέχρι πρότινος απολάμβαναν το οιονεί θεσμικό άσυλό τους, αλλά από τη χορεία των «φοροφαγάδων άδοξοι που ’ναι». Ανώνυμοι άλλωστε παραμένουν και στις δημοσιευόμενες λίστες οι αγαθοί πατριώτες, για να μην εκτεθούν στο θυμό των γειτόνων τους. Προσδιορίζεται πάντως το επάγγελμά τους: γιατρός Κροίσος, υδραυλικός Ωνάσης, ηλεκτρολόγος Μπιλ Γκέιτς, αγρότισσα βασίλισσα του Σαβά κ.ο.κ.
Ολοι τους με μυθώδη ποσά που, ζαλισμένοι φαίνεται από το ύψος τους, δεν σκέφτηκαν να τα δηλώσουν στην εφορία. Αν έκαναν πάντως τη δουλειά τους με το σταυρό στο ένα χέρι και το μπλοκάκι των αποδείξεων στο άλλο, τέτοια πλούτη δεν θα τα συγκέντρωναν ακόμη κι αν ζούσαν περισσότερες φορές κι απ’ όσες θρυλείται ότι αναλογούν στη γάτα. Αραγε, σε πόσα συγκροτήματα πρέπει να στήσεις τα υδραυλικά, αμειβόμενος με «μαύρα», για να βρεθείς με σαράντα εκατομμύρια στην τράπεζα; Και πόσα χειρουργεία, αναγκαία ή εντελώς αχρείαστα (στην κατηγορία των περιττών πλην αποδοτικότατων, η χώρα μας πρωτεύει πανευρωπαϊκά), πόσα χειρουργεία λοιπόν χρειάζεται να κάνεις ή πόσες καισαρικές να επιβάλεις σαν αναγκαστικές, ώστε να αποκτήσεις δύο ταπεινά εξοχικά κι έναν εξαψήφιο ή εννεαψήφιο λογαριασμό; Αξιέπαινος μολαταύτα ο καταθετικός πατριωτισμός τους: τα λεφτά τους τα κρατούσαν εδώ. Δεν τα ξενίτευαν.
Υπάρχουν άνθρωποι που αντί να ενθουσιάζονται όποτε διαβάζουν ολίγον χαιρέκακα καταλόγους φοροφυγάδων, χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο. Οχι από φθόνο για τους καταφερτζήδες. Αλλά από αναδρομικές τύψεις. Από ένα αίσθημα συνενοχής που ξυπνάει με πολυετή καθυστέρηση. Ξέρουν βέβαια ότι τα γραμμένα δεν ξεγράφονται. Και πάλι όμως θεωρούν υποχρεωτικό τον αυτοταλανισμό («βλακέντιε! κορόιδο!») και την αυτομαστίγωσή τους, ίσως με την προσδοκία ότι δεν θα ξαναπέσουν στο ίδιο λάθος. Θυμούνται λόγου χάρη (και διαολίζονται εκ των υστέρων) ότι κάποτε που χρειάστηκαν εκτάκτως τις υπηρεσίες ηλεκτρολόγου, τον άκουσαν την ώρα που δοκίμαζε τις πρίζες του σπιτιού τους να λέει στο κινητό «α, όχι, δεν μπορώ να έρθω τώρα, τώρα είμαι στη δουλειά μου στη ΔΕΗ, θα έρθω το απόγευμα». Και αντί να τον διακόψουν την ίδια στιγμή και να του πουν να πάει στη δουλειά του στη ΔΕΗ, δέχτηκαν στο τέλος να τον πληρώσουν δίχως απόδειξη, «για να γλιτώσουν τον ΦΠΑ».
Οι αμέτρως και ανόμως πλουτίσαντες του ιδιωτικού τομέα έφτιαξαν το κομπόδεμά τους εις βάρος της κοινωνίας, η οποία αφέθηκε επί χρόνια στο ρόλο του αδρανούς παρατηρητή, δηλαδή, τελικά, του συνένοχου. Υπάρχει βέβαια και η πολυπληθής κατηγορία όσων πλούτισαν εις βάρος του κράτους (το οποίο «υπηρετούσαν») και με τις πλάτες του κράτους, απολύτως ένοχου. Πέραν της διαπόμπευσης, δεν τους αξίζει τίποτε λιγότερο από τη δήμευση της περιουσίας τους. Εις υγείαν –επιτέλους– των κορόιδων.