Οπως «οι χωροφύλακες δεν διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα», για να θυμηθούμε τον Μιχάλη Κατσαρό, έτσι και η πείνα, που πλήττει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, δεν αντιμετωπίζεται με αυταπάτες και με «συνέδρια καταπολέμησης της πείνας». Καλοδεχούμενα είναι βέβαια κι αυτά. Με την προϋπόθεση ότι ο σκοπός τους είναι να πιέσουν με πείσμα και σύστημα εθελοτυφλούσες κυβερνήσεις και κωφεύοντες διεθνείς οργανισμούς. Και όχι να προσφέρουν στους επαγγελματίες της «φιλανθρωπίας» την ευκαιρία μιας επιπλέον ανέξοδης παράστασης, που θα τελειώσει γύρω από έναν πλούσιο μπουφέ. Σ’ αυτή τη δεύτερη περίπτωση μένουμε πολύ κοντά στη λογική και την ηθική ενός δισέλιδου αφιερώματος αθηναϊκής εφημερίδας, αρκετά χρόνια πριν, στην πείνα, που και τότε μάστιζε τους λαούς της Αφρικής: η βάση της δεξιάς σελίδας καλυπτόταν από τη ρεκλάμα μιας μεθόδου αδυνατίσματος, με τη φωτογραφία του Ντέμη Ρούσσου «πριν και μετά». Οση κι αν ήταν η ευαισθησία, πήγε στράφι.
Πριν από λίγες ημέρες έγινε στη Στοκχόλμη ένα συνέδριο με θέμα την καταπολέμηση της πείνας (Eat Food Forum). Οι διοργανωτές προσκάλεσαν και τον κ. Τόνι Μπλερ να τους μιλήσει για ένα εικοσάλεπτο. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, συσκεφθείς με τον καθρέφτη του, μπροστά στον οποίο πρόβαρε διάφορες συγκινητικές κοινοτοπίες, αποφάσισε πως η μετριοπάθεια είναι για τους μετρίους, η δε ολιγάρκεια για τους ολίγιστους. Συμπέρανε έτσι ότι το πρέπον και το ηθικόν θα ήταν να αμειφθεί με 460.000 ευρώ. Ακατέβατα. Και τα απαίτησε, δίχως αιδώ και ενδοιασμούς. Προφανώς και δεν περίμεναν οι διοργανωτές ότι ο κ. Μπλερ θα είχε την ευγενή καλοσύνη να τους πει πως οι ιδέες του, οι αρχές του, η πολιτική του καταγωγή, έστω μακρινή, δεν του επιτρέπουν να πάρει ούτε σέντσι για μια ολιγόλεπτη παρέμβαση σε συνέδριο αυτού του ευαίσθητου περιεχομένου. Ή ότι θα επιθυμούσε η αμοιβή του να δοθεί συμβολικά σε κάποια από τις χώρες που η πείνα κατατρώει το μέλλον τους και ο ίδιος θα αρκούνταν στην ψυχική ικανοποίηση, συν τη δωρεάν απόλαυση της Στοκχόλμης. Αλλά το μισό εκατομμύριο ευρώ σίγουρα δεν το περίμεναν.
Τα μαθηματικά μάς πληροφορούν ότι ο κ. Μπλερ απαίτησε 383 ευρώ για κάθε δευτερόλεπτο της ομιλίας του. Ακόμη και ο κ. Μπιλ Κλίντον, πλανητάρχης αυτός και οξυδερκέστερος ρήτορας, είχε πάρει λιγότερα, αφού είχε αμειφθεί με 456.000 ευρώ για ημίωρη διάλεξη. Αν ένας άνθρωπος ήταν τόσο σοφός ώστε ο λόγος του να αξίζει 383 ευρώ το δευτερόλεπτο, η ίδια του η σοφία θα τον είχε πείσει προ πολλού για την ασημαντότητα του πλούτου. Δεν είναι όμως αυτής της χορείας ο κ. Μπλερ με το υψηλότατο κασέ. Ενας πλασιέ κοινοτοπιών είναι, που δείχνει με τον ευρωφονικό κυνισμό του πόσο βαθιά είναι η ήττα και η απαξίωση της Σοσιαλδημοκρατίας. Υποθέτω πως αν τον καλούσαν σε μνημόσυνό της, θα απαιτούσε και πάλι να αμειφθεί αδρά. Παρότι τυγχάνει ένας από τους επιφανέστερους νεκροθάφτες της.