ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ: (Από συνέντευξη του Τσαρούχη στον Στέλιο Ι. Αρτεμάκη με την ευκαιρία του ανεβάσματος της «Ελένης» του Ευριπίδη με την Αννα Συνοδινού, σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη, μετάφραση Δώρας Μοάτσου – Βάρναλη, μουσική Χρήστου Λεοντή και χορογραφία Ζουζούς Νικολούδη. Στην παράσταση εκείνη ο Τσαρούχης έκανε τις σκηνογραφίες, ενώ οι ενδυμασίες ήσαν της Χλόης Γεωργάκη.) «Ενας πολύ συνηθισμένος και παραδεκτός σ’ όλη σχεδόν την οικουμένη τρόπος ανεβάσματος της αρχαίας τραγωδίας, έχει μιαν ωρισμένην αντίληψη για τα ζητήματα της “όψεως”. Ο τρόπος αυτός που είναι ένας συνδυασμός απλοποιημένου νεοκλασσικισμού και μετριοπαθούς εξπρεσσιονισμού, πατρίδα του έχει την Γερμανία, εποχή του είναι η γύρω από το Γ΄ Ράιχ, και η αισθητική εντύπωση που δίνει: τευτονικό μνημείο πεσόντων, εν συνδυασμώ με αλληγορικά πρόσωπα ανδρείας και αρετής. Στην Ελλάδα, σε ωρισμένους κύκλους, ο τρόπος αυτός θεωρείται σχεδόν ιερός και ωποσδήποτε εθνικός. Μακράν από του να τον θεωρώ ιερό ή τόσο πολύ εθνικό, νομίζω ότι έχουν απόλυτο δικαίωμα να τον χρησιμοποιούν όσοι τον πιστεύουν. Τους βοηθεί να ολοκληρώσουν την αντίληψή τους για το αρχαίο θέατρο. [Σημ. «Φ»: Εδώ ο Τσαρούχης υπονοεί κυρίως την εργασία του σημαντικού σκηνογράφου του Εθνικού Θεάτρου Κλεόβουλου Κλώνη.] Στη σκηνογραφία της “Ελένης” […] η προσπάθειά μου δεν είναι να αναπαραστήσω ένα αρχαίο σκηνικό της εποχής του Ευριπίδου, πράγμα που δυστυχώς δεν ξέρει κανείς, μα κανείς, πώς ήταν, αλλά με μέσα κάπως κινηματογραφικά που ο σύγχρονος θεατής δέχεται ως αρμόζοντα στις υπαίθριες παραστάσεις να δώσω την ατμόσφαιρα της ευριπιδικής ποιήσεως, όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, φυσικά.»
ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ: Συνεχίζονται αι εργασίαι ανεγέρσεως του νέου μεγάρου της Εθνικής Πινακοθήκης (παρά το «Χίλτον»), αι οποίαι είχον διακοπή επί τι διάστημα.