Το βράδυ της Κυριακής και ενώ εξακολουθούσε η μετάδοση των αποτελεσμάτων, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης δέχθηκε την πρώτη κριτική-επίθεση από τη συνιστώσα του ΛΑΟΣ. Βέβαια, η κριτική συνοδεύθηκε από διαβεβαιώσεις για την εκτίμηση της συνιστώσας προς τον πρόεδρο της Ν.Δ..
Επειτα από δύο ημέρες, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, που διεκδικεί την ηγεσία της «φιλελεύθερης-εκσυγχρονιστικής» συνιστώσας της Ν.Δ., ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το προεδρικό αξίωμα του κόμματος. Διόλου παράδοξο ότι ο κ. Μεϊμαράκης αποφάσισε την επίσπευση των διαδικασιών για την εκλογή νέου προέδρου της κεντροδεξιάς και φαίνεται απρόθυμος να ανταγωνισθεί τους νεοσσούς δελφίνους. Το αφήγημα της πρώτης συνιστώσας μπορεί να αποδοθεί, καθ’ ερμηνείαν, ως ακολούθως: Η τρόικα στην εξουσία, οι μπολσεβίκοι στην εξορία. Μόνον που όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του «αφηγήματος» υπάρχουν αυθεντικότεροι εκφραστές, ενώ η «τρόικα» είναι αποδεκτή ως «αναγκαίο κακό».Τα μέλη της συνιστώσας του ΛΑΟΣ, αφού επί πενταετία εξαπέλυαν λυσσαλέες επιθέσεις εναντίον της κυβερνήσεως του κ. Κώστα Καραμανλή εντάχθηκαν στη Ν.Δ. επί της προεδρίας του κ. Αντώνη Σαμαρά, κομίζοντας μίαν «αύρα της Δεξιάς», δίχως κανένα αποτέλεσμα, διότι ο σκληρός πυρήνας της Δεξιάς απέδρασε και εστράφη σε άλλα κόμματα. Αγνοούμε αν κάποιος από την εν λόγω συνιστώσα διεκδικήσει τελικώς την ηγεσία της κεντροδεξιάς· στοιχειώδες αίσθημα αυτοσυντηρήσεως θα έπρεπε να τους οδηγήσει στην απόφαση να απέχουν από τη μάχη της διαδοχής.
Η περίπτωση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη είναι διαφορετική, αλλά μειοψηφική. Θα ήταν ένας επαρκής ηγέτης σε ένα κόμμα διαφορετικό – κάτι σαν το «Ποτάμι» με ενισχυμένα χαρακτηριστικά της κεντροδεξιάς. Η Ν.Δ. είναι κόμμα πολύ πιο περίπλοκο και άπαξ διεσπάσθη, ο κίνδυνος αυξήσεως των εκροών είναι σημαντικότατος με ένα πρόεδρο «κεντρώων-φιλελευθέρων» τάσεων.
Η Νέα Δημοκρατία είχε ανάγκη ηρεμίας για ένα διάστημα. Ο κ. Μεϊμαράκης επέτυχε μία εντυπωσιακότατη συσπείρωση των παραδοσιακών ψηφοφόρων της κεντροδεξιάς στις εκλογές. Αλλά αντιμετώπισε συνδυασμένη πρόκληση, που ορθώς δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί. Οι διαδικασίες αναδείξεως νέου προέδρου είχαν συμφωνηθεί για την άνοιξη του 2016. Στο διάστημα αυτό θα ήταν δυνατόν να αναπτυχθεί ένας εσωκομματικός διάλογος, να δημιουργηθούν οι βάσεις επαναπροσδιορισμού της φυσιογνωμίας της Ν.Δ. Αλλά οι πάσης φύσεως νεοσσοί δελφίνοι δεν σκέφτονται πολιτικά. Αισθάνονται μία θανατηφόρα έλξη προς τη δημοσιότητα. Είναι οι πολιτικοί της τηλεοπτικής εικόνας.
Η Ν.Δ. βρίσκεται ενώπιον σοβαρών προκλήσεων. Αναζητείται «νέο» πρόσωπο για να αντιμετωπίσει τον κ. Αλέξη Τσίπρα, στη βάση κριτηρίων ηλικιακών. Αλλά οι δελφίνοι απλώς δεν είναι «νέοι», είναι άτομα παλαιάς κοπής, κυριάρχησαν στα ΜΜΕ επί σειρά ετών, αναπαράγουν απλώς τον εαυτό τους. Η σπουδή τους υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας. Μπορούσαν να περιμένουν λίγους μήνες.