ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΓΙΑ ΑΓΡΑ: Τέλλου Αγρα: «Τριαντάφυλλα μιας (sic) ημέρας» Επιμέλεια Κώστα Στεργιόπουλου. Σελίδες 372. Εκδόσεις «Νέα Βιβλιοθήκη Φέξη», Αθήνα, 1966. « […] Δεν ξέρουμε λοιπόν αν η ποιητική συλλογή που άφησε παθαίνοντας, ανέκδοτη, ο Τέλλος Αγρας, τα «Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας», θα έβλεπε ποτέ το φως, αν δεν λάχαινε να είχε θαυμαστή και συμπαραστάτη, φίλο και ομολογητή ώς τη στερνή του στιγμή, τον κ. Κώστα Στεργιόπουλο. Ασφαλώς, τον θαύμαζε αλλά και τον «κατέγραφε κριτικά» τον Αγρα ο Στεργιόπουλος, από τα εφηβικά του χρόνια. Και θα ήταν ακόμα δίπλα του, αν μια αδέσποτη σφαίρα, στις 11 Οκτωβρίου 1944 (ημέρα μεγάλων ταραχών στην Αθήνα, παραμονή που θα φεύγαν οι Γερμανοί), δεν τον πλήγωνε αλαφρά στο πόδι, για να πεθάνει στις 12 Νοεμβρίου, στον «Ευαγγελισμό», από γενική μόλυνση που την επιβοήθησε η εξασθένηση και οι κακουχίες της κατοχής. [Σημ. «Φ»: Ο Αγρας τραυματίστηκε από διασταυρούμενα πυρά δεξιών και αριστερών στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αγίου Μελετίου, στη γειτονιά του· κατοικούσε Αγαθουπόλεως 36Β.] … Ο Αγρας, κριτικός με λεπτή διαίσθηση και με μια ερασιτεχνική αγάπη και τάση προς το «καινούργιο», οσφράνθηκε ευθύς εξ αρχής το νέο κλίμα που δημιουργούσε η καινούργια ποίηση. Θα ήθελε να ξαναβλαστήσει μέσα σ’ αυτό. Μα δε μπορούσε, γιατί ήδη είχε διαμορφωθεί μέσα στην ατμόσφαιρα και την τεχνική τού «ήσσονος» γαλλικού συμβολισμού τον οποίο είχε χρωματίσει με μια χάρη, και θλίψη συνάμα, αθηναϊκής συνοικίας του καιρού του. Θα μπορούσε, όπως τόσοι άλλοι, να μεταπηδήσει «τυχοδιωκτικά» μέσα στο νέο κλίμα. Δεν το έκανε. Τον προφύλαξε η λεπτή κριτική του φύση και το γεγονός ότι ήταν πια δεσμώτης για πάντα της μαγείας του δουλεμένου στίχου, του τραγουδιστικού στιχουργικού ρυθμού. Κι έκαμε κάτι άλλο. Σ’ όλα του αυτά τα «Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας», πάσκισε […] με τη χρήση μιας αρκετά τολμηρής λυρικής λογικής να επιτύχει «μια ανανέωση του παλαιού μέσα στα όρια του παλαιού». […].»
49 χρόνια πρίν… 27-ΧI-1966
1' 30" χρόνος ανάγνωσης
