ΝΕΑ ΦΑΣΙΣ ΟΞΥΤΗΤΟΣ 24 ΗΜΕΡΑΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ: Αι αποφασισθείσαι υπό του Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης απομακρύνσεις του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ κ. Τσολάκα και του αρχηγού της χωροφυλακής κ. Ν. Παναγιωτακοπούλου, απετέλεσαν και χθες το κυριαρχούν πολιτικόν θέμα. Εις τας τάξεις της Ενώσεως Κέντρου –και ιδίως της αριστεράς της πτέρυγος– και της ΕΔΑ αι μεταβολαί προεκάλεσαν βαθείας ανησυχίας και παράγοντες των δύο κομμάτων διηρωτώντο αν η Κυβέρνησις [Ιωάννου Παρασκευοπούλου] θα παραμείνη και αν θα λάβη και άλλα μέτρα προς διασφάλισιν των προϋποθέσεων διά την διενέργειαν αδιαβλήτων εκλογών, τα οποία θα περιήγαγον εις δυσχερεστέραν ακόμη θέσιν την Ενωσιν Κέντρου. Κλίμα αβεβαιότητος εδημιουργήθη και ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου επεκρίνετο από πολλούς βουλευτάς της Ε.Κ., διότι, καίτοι είχεν ενημερωθή από του Σαββάτου [25 Μαρτίου 1967] επί των κυβερνητικών προθέσεων διά τας μεταβολάς, ηνέχθη ταύτας, προτιμών να υποστή μεγίστην μείωσιν, παρά να ανατρέψη την Κυβέρνησιν. Ο εκπρόσωπος της ΕΔΑ κ. Ηλίας Ηλιού, εις δήλωσίν του, κατελόγισε και εις την Ε.Κ. ευθύνας «για την αποχαλίνωση της ανωμαλίας».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΕΡΕ, σκληρύνουσα την στάσιν της, προεκάλεσε την Ε.Κ. να εκκαθαρίση πολιτικώς την θέσιν της, διά δηλώσεων του κ. Παναγιώτου Κανελλοπούλου και δι’ εκδοθείσης την εσπέραν ανακοινώσεώς της. Ο αρχηγός της ΕΡΕ ετόνισεν ότι την θέσιν του κ. Τσολάκα είχε καταστήσει δεινήν ο αρχηγός της Ε.Κ., ο οποίος τον είχεν μεταβάλει εις σύνθημα και σύμβολον του κόμματός του. Διά της ανακοινώσεως, εξ άλλου, εκλήθησαν η Κυβέρνησις και τα κόμματα να λάβουν θέσιν επί της απροσχηματίστου επιθέσεως κατά του Βασιλέως Κωνσταντίνου, εξ αφορμής των μεταβολών [αποπομπή Τσολάκα].
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ο αρχηγός της Ε.Κ. κ. Γεώργιος Παπανδρέου, εις δηλώσεις του, επανέλαβεν ότι η Ε.Κ. δεν ανατρέπει την Κυβέρνησιν διά «να μη δημιουργήσωμεν μίαν κυβερνητικήν κρίσιν η οποία θα παρείχε τας ευκαιρίας εις την Χούνταν, η οποία και υπάρχει και συνωμοτεί και καιροφυλακτεί».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ ΓΙΑ ΚΑΒΑΦΗ: (Επιφυλλίς.) Τίτλος: «Μυθολογία του θανάτου». « […] Η Μυθολογία του θανάτου στην ποίηση του Καβάφη έχει εσωτερική διαδικασία, καθαρή, σαν ένα οργανωμένο σύστημα με άκρα συνοχή και συνέπεια.»