Και στην πιο ταπεινή σκηνή, το θέατρο υπηρετεί κάτι πολύ σπουδαιότερο από την υποκρισία όπως συνήθως την εννοούμε, σαν ψέμα δηλαδή. Οταν πάντως μιλούμε για θέατρο στα γήπεδα, έχουμε στον νου μας το ψέμα σε χοντροκομμένη εκδοχή, τα ύπουλα κόλπα που περιφρονούν τον κώδικα της τίμιας άμιλλας. Σκοπός τους να παραπλανηθούν οι διαιτητές ή να προκληθούν οι κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενοι θερμοκέφαλοι οπαδοί και να παρασυρθούν στις λατρεμένες τους «ακραίες ενέργειες».
Στο μπάσκετ η διασημότερη σχολή θεάτρου είναι η ισπανική. Σε κάθε επαφή με αντίπαλο, οι Ισπανοί μπασκετμπολίστες αντιδρούν σαν να τους τύλιξαν ηλεκτροφόρα χέλια αναβαθμισμένης ισχύος. Τώρα πια που το λεγόμενο φλόπινγκ τιμωρείται από τους διαιτητές, μετρίασαν κάπως το υποκριτικό τους πάθος, αλλά και πάλι, πρώτα βγαίνει το χούι κι ύστερα η ψυχή. Στο ποδόσφαιρο η πρώτη τιμωρία για θέατρο (ένα ασήμαντο πρόστιμο) συνδέεται με την πιο λυπηρή στιγμή στην καριέρα ενός όντως μεγάλου ποδοσφαιριστή: του Ριβάλντο. Στο Μουντιάλ του 2002, σε παιχνίδι της πρώτης φάσης ανάμεσα στη Βραζιλία και την Τουρκία, στις καθυστερήσεις πια και με την ομάδα του να προηγείται με 2-1, ο Ριβάλντο ετοιμάζεται να χτυπήσει κόρνερ, αλλά χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη. Δεν φροντίζει καν να πάει να πάρει την μπάλα. Τσαντισμένος ένας Τούρκος παίχτης την κλοτσάει δυνατούτσικα προς το μέρος του Βραζιλιάνου και τον πετυχαίνει στο δεξί πόδι, όχι στο θαυματουργό αριστερό του. Πιάνει αστραπιαία και με ζηλευτή φυσικότητα το πρόσωπό του ο Ριβάλντο, πέφτει κάτω σφαδάζοντας, φρ! φρ! η σφυρίχτρα, κόκκινη ο Τούρκος. Πάντως τώρα πια τιμωρείται και στο ποδόσφαιρο ο κραυγαλέος θεατρινισμός, και κυρίως η «οχ! με σκότωσαν!» βαρύγδουπη πτώση επιθετικών μέσα στη μεγάλη περιοχή.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι τις υποκριτικές επιδόσεις των παικτών τις ζήλεψαν και τα υπόλοιπα στελέχη των ομάδων, προπονητές, γιατροί, παράγοντες, μεγαλομέτοχοι. Κι από κοντά όσοι αθλητικοί ρεπόρτερ δουλεύουν εξίσου ελεύθερα και αμερόληπτα μ’ εκείνους τους πολιτικούς ρεπόρτερ που πέρα από τη γραμμή του κόμματός τους, τίποτε άλλο δεν ξέρουν και δεν θέλουν να μεταδώσουν. Καραμπινάτος ο ταρτουφισμός όλων τους: Η άποψή τους για το ίδιο ακριβώς συμβάν αλλάζει προσαρμοζόμενη στα συμφέροντα της ομάδας τους. Χαμαιλεοντισμός; Οχι βέβαια. Οι χαμαιλέοντες αλλάζουν χρώμα για να επιβιώσουν. Οι αγνοί φίλαθλοι κάθε βαθμίδας και αξιώματος αλλάζουν γνώμη από αμοραλιστική συμφεροντολογία.