Αυτή είναι μια καλοπροαίρετη κριτική. Αισθάνομαι την ανάγκη να το δηλώσω στην πρώτη κιόλας γραμμή του κειμένου, μήπως και δεν μπω κι εγώ στο ίδιο τσουβάλι που μπαίνουν όλοι όσοι έχουν αντίθετη άποψη, διατυπώνουν ενστάσεις και αντιρρήσεις. Είναι οι κακοπροαίρετοι, αυτοί που πετάνε λάσπη, οι «κακόβουλοι που ανακάλυψαν προσπάθεια υποστήριξης του αντιεμβολιαστικού κινήματος», όπως έγραφε η ανακοίνωση της εκπομπής της ΕΡΤ «Αλλη Διάσταση», με τίτλο: «Απάντηση στη λάσπη».
Αγαπητέ Κώστα Αρβανίτη, ουδείς σε κατηγόρησε για στήριξη στο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Δήλωσες ότι είσαι αντίθετος και ότι εμβολιάζεις τα παιδιά σου. Η κριτική που σου ασκήθηκε και ήταν σφοδρή, έχει να κάνει με την ουσία του θέματος: Δεν υπάρχει αντικείμενο συζήτησης και αντιπαράθεσης σε σχέση με τον εμβολιασμό στα παιδιά. Δεν μπορεί να υπάρξει ντιμπέιτ για κάτι που η αναγκαιότητά του είναι ξεκάθαρη και ακλόνητη, αποτελεί ζήτημα δημόσιας υγείας και επιβίωσης του ανθρώπινου πληθυσμού. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει «άλλη διάσταση», και το επιχείρημα της πολυφωνίας και του δημοσιογραφικού καθήκοντος να δίνει βήμα σε όλες τις πλευρές σ’ αυτήν την περίπτωση είναι απόλυτα αθεμελίωτο και αστείο.
Στο ολιγόλεπτο βίντεο που προβλήθηκε στην αρχή της συζήτησης, ένας πατέρας εξηγούσε γιατί δεν εμβολιάζει το πεντάχρονο παιδί του! Επίσης, ένας γιατρός(!) έλεγε ότι «δεν πρέπει να κουράζουμε το ανοσοποιητικό με συνεχείς και άσκοπους εμβολιασμούς». Αν κάποιοι τηλεθεατές δεν παρακολούθησαν τη συνέχεια της εκπομπής αλλά μόνο αυτό το βίντεο, τι γνώμη σχημάτισαν; Τι μπορεί να σκέφτηκαν όταν επί ώρα έβλεπαν στους τίτλους φράσεις όπως «εμβόλια: αναγκαία ή μύθος;» και «σώζει ή απειλεί ζωές το εμβόλιο;». Επικίνδυνα ερωτήματα που έχουν εξοβελιστεί –με μεγάλο αγώνα– από τον δημόσιο λόγο, ποιος ο λόγος να τα επαναφέρει η δημόσια τηλεόραση; Ποιον διάλογο εξυπηρετούν, του παραλόγου;
Εθεσες, αγαπητέ Κώστα Αρβανίτη, στους προσκεκλημένους σου, έγκριτους επιστήμονες, ένα ερώτημα: «Tι πιστεύουν οι υποστηρικτές της άλλης άποψης;». Δεν υπάρχει άλλη άποψη, μόνο τσαρλατανισμός και εγκληματική ανευθυνότητα, τα οποία δεν συνιστούν «άποψη». Εξέφρασες επίσης την απορία «ποιος καθορίζει και λέει στην κοινωνία ότι τα παιδιά πρέπει να εμβολιαστούν;». Μήπως η κατακτημένη με κόπο επιστημονική γνώση;
Ας υποθέσουμε ότι ήταν μια κακή στιγμή της εκπομπής, με ελλιπή προετοιμασία. Προσωπικά αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν η απάντηση των συντελεστών, που αντί να βασίζεται σε μια υγιή αυτοκριτική ή και στη θαρραλέα παραδοχή του λάθους, κρύφτηκε πίσω από το γνωστό σκηνικό πολέμου, πίσω από στρατόπεδα και συνωμοσίες. Φορώντας πάντα, τον γνωστό ιδεολογικό μανδύα και με τη ρητορική που βαφτίζει την κάθε κριτική κακοπροαίρετη και εκ του πονηρού και καταγγέλλει υπόγειους μηχανισμούς και σκοτεινά εκδοτικά κέντρα που κινούν τα νήματα.