«Το πώς αντέδρασε καθένας από εμάς στην καραντίνα, εξαρτάται από το τι άνθρωπος είναι ή σε τι φάση βρισκόταν αυτή την περίοδο. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Εγώ, λ.χ., είμαι στην κατηγορία εκείνων που θα έβρισκαν καλή ιδέα να θεσπιστεί κανένα εικοσαημεράκι εκούσιας απομόνωσης τον χρόνο, για να βρίσκουμε την ηρεμία μας. Αλλοι δεν αντέχουν ούτε στη σκέψη», μου λέει η Αλεξάνδρα Χαριτάτου στο τηλέφωνο. «Το ίδιο ισχύει και για το πώς περνάμε στο σπίτι. Προσωπικά, δεν νομίζω πως έχω αλλάξει κάτι. Πάντα σιχαινόμουν τη γυμναστική και δεν εκμεταλλεύθηκα τη “μετάβαση #6” για να τρέξω στα βουνά και τα λαγκάδια (μένω και στο κέντρο άλλωστε, οπότε πού να τα βρω;). Θαυμάζω όλους αυτούς που ανακάλυψαν τη φυσική άσκηση, εγώ φευ… Είμαι, βέβαια, και από τους τυχερούς που συνέχισα να πηγαίνω κανονικά στη δουλειά μου, οπότε περπατώ καθημερινά».
«Είμαι τραγικά ακατάστατη και αφού δεν τακτοποίησα τις ντουλάπες μου αυτή την περιόδο, υποψιάζομαι πως δεν θα το κάνω ποτέ», συμπληρώνει. «Οπότε μένω σπίτι και συνεχίζω να κάνω ό,τι έκανα πάντα. Σίγουρα τρώω πιο στοχευμένα, π.χ. περισσότερες πατάτες τηγανητές. Κοιμάμαι πολύ καλύτερα, χωρίς ενοχές πως κάπου πρέπει να παρευρεθώ τα βράδια ή να ξυπνήσω αξημέρωτα και να τσακωθώ με τον έφηβο γιο μου για να πάει σχολείο».
Η Αλεξάνδρα Χαριτάτου είναι μουσειολόγος-ιστορικός.
«Στην καθημερινή μου διαδρομή με τα πόδια προς το γραφείο, στο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων ή στο ΕΛΙΑ, που βρίσκονται και τα δύο στο κέντρο, συνηθίζω να έχω τροφή για τα αδέσποτα. Τώρα εντοπίζω περισσότερα ζώα που είναι πεινασμένα, διότι όσοι τα τάιζαν δεν κυκλοφορούν τόσο πολύ. Μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι να βγάζω φωτογραφίες γάτες, σκύλους και πουλιά. Εχω πλέον μεγάλη συλλογή φωτογραφιών στο κινητό με περιστέρια που βρίσκονται σε φάση προσγείωσης για να φάνε τα σποράκια που τους πέταξα. Επίσης, έχω πιάσει φιλίες και με γλάρους που έχουμε στην οδό Ακαδημίας, στο τέρμα των λεωφορείων. Γλάρους στην καρδιά της πόλης; Ναι, και όμως υπάρχουν».
«Είμαι πολύ περήφανη για τον τρόπο που χειριστήκαμε το πρώτο τουλάχιστον κύμα του κορωνοϊού και αισιόδοξη, παρότι το μέλλον προβλέπεται δύσκολο. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντέδρασε γρήγορα και αποτελεσματικά, το ότι εμπιστεύθηκε τους ειδικούς και εξετάζει προσεκτικά και σφαιρικά την άρση των μέτρων, με κάνει να αισθάνομαι εμπιστοσύνη. Με συγκινεί ότι οι Ελληνες φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς και παππούδες τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει κάποια προσωπική θυσία από την πλευρά τους. Αρα, με προσοχή και μέρα με τη μέρα νομίζω ότι μπορούμε να πάμε καλά».