Τη Βαρβάρα Τερζάκη την πρωτογνώρισα στην έκθεση «Η Αποστολή “Πηνελόπη Gandhi” υφαίνει στο Μουσείο Μπενάκη» πριν από μερικά χρόνια. Μια αρχοντογυναίκα, βέρα Κρητικιά που αποφάσισε να φέρει στην Αθήνα παραδοσιακούς αργαλειούς και υφάντρες από το νησί, ώστε να μας θυμίζει πως τα γυναικεία χέρια κάνουν θαύματα. Xάρις σε προσπάθειες σαν αυτή που είδαμε στο Μπενάκη, επιτεύχθηκε η αναβίωση της υφαντικής τέχνης. Η Τερζάκη επέλεξε για το πλέγμα των δράσεων αυτών το όνομα «Πηνελόπη Gandhi» από τον Ομηρο και τον Ινδό ηγέτη που πρέσβευε την ειρήνη.
Λαμβάνουν μέρος φοιτήτριες, επιστήμονες και νέες γυναίκες.
Η κίνηση αυτή για την υφαντική και την αξιοποίηση της γνώσης που έχουν οι γυναίκες στα χωριά της Κρήτης, γεννήθηκε μέσα από το «Πανεπιστήμιο των Ορέων», το οποίο οραματίστηκε ο ιατρός και πανεπιστημιακός, καθηγητής Ιωάννης Παλλήκαρης. Πρόκειται για μια ομάδα εθελοντών, η οποία δημιουργήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κρήτης ως άνοιγμα προς την κοινωνία και ιδιαίτερα προς τις δύσβατες ορεινές κοινότητες του νησιού. Πρόκειται για μια μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική ή επιχορηγούμενη οργάνωση, της οποίας τα μέλη είναι πανεπιστημιακοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, γεωργοί, υφάντρες, μάστορες κ.ά.
… όπως ακριβώς στη Μινωική Κρήτη.
Η οργάνωση μετράει πολλά επιτεύγματα. Εχει ενδυναμώσει τη βιώσιμη ανάπτυξη των ορεινών περιοχών και της πολιτισμικής ταυτότητας των μικρών κοινωνιών. Εχει ενισχύσει την παραδοσιακή οικονομία με μοντέρνα εργαλεία διαχείρισης και ανάπτυξης. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ήταν και η αλληλοδιδασκαλία μαθητών από τα σχολεία της κρητικής υπαίθρου και των πόλεων.
Με δικά τους έξοδα τα μέλη εκδράμουν κάθε τόσο σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό, οι γιατροί εξετάζουν δωρεάν τους κατοίκους, ειδικοί τους ενημερώνουν για πολλά θέματα – όπως λ.χ. για τους κινδύνους από τη χρήση φυτοφαρμάκων. Η Τερζάκη εντόπισε πολλές υφάντρες που ακόμα θυμούνταν πώς να χειρίζονται τον αργαλειό.
Η Βαρβάρα Τερζάκη συμμετέχει στην τελετή για το λινάρι.
Μία από τις πιο σημαντικές κινήσεις που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια είναι και η αναβίωση της καλλιέργειας του λιναριού, η οποία ήταν ανεπτυγμένη στον τόπο μας από την εποχή του Μινωικού Πολιτισμού έως τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά η γνώση της σχεδόν χάθηκε. Στην αρχαία Κρήτη ήταν συνδεδεμένη με τελετές, στις οποίες έπαιρναν μέρος γυναίκες. Χάρις στην «Πηνελόπη Gandhi» δόθηκε στην καλλιέργεια αυτή το φιλί της ζωής. Και στις 21 Ιουνίου, στην Κράνα Μυλοποτάμου πραγματοποιήθηκε ξανά η αναβίωση της ιερής μινωικής τελετής της συγκομιδής του λιναριού, που είχε καλλιεργηθεί πριν από μήνες στους τέσσερις νομούς της Κρήτης, ακριβώς όπως γινόταν πριν από 4.000 χρόνια…