«Οι μουσικοί ξέρουν να ισορροπούν τέλεια ανάμεσα στη μοναξιά της συνεχούς μελέτης και στην αρμονική συνύπαρξη με τους ομοτέχνους τους», με διαβεβαιώνει ο αρχιμουσικός και πρόεδρος του Ωδείου Αθηνών, Νίκος Τσούχλος, συμπληρώνοντας: «Και η αλήθεια είναι πως χάρη στην τεχνολογία μπορούμε να συναντηθούμε με μια παρτιτούρα μπροστά μας, όση απόσταση και αν μας χωρίζει. Ομως, υπάρχουν δύο εμπόδια. Το ένα είναι τεχνικό: στην ψηφιακή αναμετάδοση υπάρχει μια καθυστέρηση της τάξεως μερικών κλασμάτων του δευτερολέπτου αλλά αυτό –όσο και αν σας φαίνεται μικρό– εμποδίζει τον συγχρονισμό. Το δεύτερο είναι πως μια καλή ορχήστρα σμίγει στην κοινή ανάσα των μουσικών της. Και αυτό από μακριά δεν γίνεται. Υπάρχει ένα ψυχικό χάσμα – εκτός από το χρονικό».
«Η πανδημία είναι μια τεράστια δοκιμασία για τα μουσικά σύνολα και τις αίθουσες συναυλιών, ακόμα και τις πιο ιστορικές. Εχουν μείνει δύο μήνες δίχως έσοδα και κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα υποδεχθούν ξανά θεατές. Οσο για τις ορχήστρες, έχουν ακυρωθεί όλες οι περιοδείες για πολύ καιρό. Εντούτοις, η μουσική τον καιρό της καραντίνας μπαίνει δυναμικά στη ζωή μας και διεκδικεί τη θέση που της αξίζει: είτε είναι ένας τενόρος στο μπαλκόνι του, είτε ένας σολίστας που παίζει για τους γείτονές του, είτε κάποιοι μουσικοί που πηγαίνουν έξω από ένα νοσοκομείο για να ευχαριστήσουν το ιατρικό προσωπικό, δίνει το “παρών”».
Το κτίριο του Δεσποτόπουλου, δίπλα στο άγαλμα του Τρούμαν.
Παραμένοντας δραστήριος, διδάσκει –εξ αποστάσεως πια– στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα, επισκέπτεται κάθε τόσο το κτίριο του Δεσποτόπουλου, όπου συνεχίζονται κάποιες οικοδομικές εργασίες, και βέβαια, παλεύει με τα νέα δεδομένα που έφερε ο κορωναϊός για τους καθηγητές αλλά και τους μαθητές του Ωδείου. «Εκμεταλλευόμαστε αυτό το χρονικό διάστημα για να αναδιοργανωθούμε και να κάνουμε νέα σχέδια, ιδιαίτερα τώρα που θα έχουμε περισσότερους χώρους στη διάθεσή μας, στα υπόγεια και στο ισόγειο. Παράλληλα, είχαμε και μια γενναιόδωρη προσφορά μεγάλης αναβάθμισης της υλικοτεχνικής υποδομής από τη Χιόνα Ξανθοπούλου – Σβαρτς, η οποία θα κάνει μεγάλη διαφορά στη διδασκαλία των μαθητών μας, ιδιαίτερα την εξ αποστάσεως, με ήχο και εικόνα υψηλότατης πιστότητας. Οσο για τους μαθητές μας, καταφέρνουμε να διατηρούμε την επαφή μαζί τους».
Ο ίδιος τι κάνει όταν μένει σπίτι; «Βρήκα την ευκαιρία να δω ταινίες του ιταλικού κινηματογράφου, από Βιτόριο ντε Σίκα μέχρι και Μπερτολούτσι. Επίσης, ξαναμελετώ με μεγάλη ευχαρίστηση τον Μπρεχτ και διαβάζω τον Τζον Ντος Πάσος». Κλείνοντας, μπαίνω στον πειρασμό να τον ρωτήσω πώς του φάνηκε η επιτυχημένη αντίδραση της κυβέρνησης στα δύσκολα: «Είναι μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα και ο πρωθυπουργός επέλεξε καλούς σολίστ!».