Στη δουλειά μας το ξέρουμε καλά. Κάθε ρεπορτάζ έχει και τον «πατριάρχη» του, τον σκαπανέα που ανοίγει τον δρόμο για εμάς που ακολουθούμε. Ο Χάρης Λυμπερόπουλος, που «έφυγε» πριν από λίγες ημέρες, ήταν εκείνος που διαμόρφωσε τη σύγχρονη αθλητική δημοσιογραφία, ένας άνθρωπος που διακρίθηκε στον στίβο του αθλητισμού αλλά και της γραφής. To συγκινητικότερο είναι ότι, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, πρόλαβε να δει μια καταπληκτική έκδοση που αφορά τη ζωή του. Το βιβλίο των εκδόσεων Πατάκη «Χάρης Λυμπερόπουλος: “Κοντά στον αιώνα”. Συνομιλώντας με τον πατέρα μου» υπογράφει η μία εκ των δύο θυγατέρων του, η Κατερίνα, που εντάχθηκε νωρίς στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Η άλλη κόρη του, η Γκρέτα, συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση. Το σημαντικό σε αυτό το βιβλίο δεν είναι η καταγραφή της πορείας του από την Πλάκα, το 1922, και την εξέλιξή του σε αθλητή και δημοσιογράφο πρώτης γραμμής, όσο το γεγονός ότι στο φόντο της αφήγησης σκιαγραφείται η Αθήνα και η Ελλάδα του 20ού αιώνα. Την εισαγωγή υπογράφει ο τέως διευθυντής της «Απογευματινής» Τίτος Αθανασιάδης.
Ο Χάρης Λυμπερόπουλος στο εξώφυλλο του βιβλίου της κόρης του.
Ο Λυμπερόπουλος ήρθε στον κόσμο από δύο καλλιεργημένους γονείς: ο πατέρας του, Αντώνης, προήχθη στον βαθμό του επιλοχία, υπηρετώντας κατά το διάστημα 1912-1919 (Βαλκανικοί και Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), ενώ η μητέρα του, Ερατώ, μια πολύ δυναμική γυναίκα, υπήρξε εργαζόμενη και δασκάλα στο Αρσάκειο πριν από τον πόλεμο. Η επιθυμία του να ασχοληθεί με τον αθλητισμό ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, το 1932, όταν παρακολούθησε τους Βαλκανικούς Αγώνες Στίβου στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο άλμα εις μήκος και στο πένταθλο, ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου, αλλά και οδηγός στο Ράλι Ακρόπολης, κάποια χρόνια αργότερα.
Ο βασιλιάς Παύλος τον βραβεύει για την ανάβαση της Πάρνηθας.
Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Σίρακιουζ της Νέας Υόρκης και η πρώτη του δουλειά ήταν στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», το 1951. Αργότερα, πέρασε, από τις εκδόσεις «Ελληνικό Μέλλον» και «Ελεύθερος Λόγος», στην «Ακρόπολη» και την «Απογευματινή» – έως το 1988. Υπήρξε διευθυντής του αθλητικού τμήματος της τελευταίας επί Νάσου Μπότση και ήταν εκείνος που τόλμησε να δώσει χώρο αλλά και οντότητα στο αθλητικό ένθετο, με περισσότερες σελίδες και αυτόνομη θέση μέσα σε μια πολιτική εφημερίδα. Ηταν λογικό, ένας άνθρωπος που πέρασε από τα γήπεδα ως αθλητής να γνωρίζει την τεράστια αξία της σωστής ανάδειξης. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΣΑΤ, ενώ στο τέλος της καριέρας του αρθρογράφησε στον «Ελεύθερο Τύπο» και διετέλεσε διευθυντής των αθλητικών της ΕΡΤ. Οι δημοσιογράφοι τού οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έκανε για το λειτούργημά μας.
Με την αγαπημένη του σύζυγο, Αθηνά.