Ο Μιχάλης Σαμόλης είναι από τους πιο αγαπημένους φίλους της στήλης. Τον γνώρισα το 2017 στους «Διαλόγους» του Ιδρύματος Νιάρχου, όπου, ως ομιλητής, εκπροσώπησε τους αστέγους. Βρέθηκε στον δρόμο όταν κάποιοι έκλεψαν το φορτηγό του και μεσούσης της οικονομικής κρίσης δεν κατάφερε να ξαναβρεί δουλειά. Οχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά με κουράγιο, ξανάφτιαξε τη ζωή του όσο καλύτερα μπορούσε. Εγινε πωλητής της «Σχεδίας» και ξεναγός στο πρόγραμμα του περιοδικού «Αόρατες Διαδρομές», που παρουσιάζει ένα άγνωστο τμήμα της πόλης, πέριξ της Ομονοίας, τόσο στους Αθηναίους όσο και στους ξένους επισκέπτες της πρωτεύουσας.
Τον ρωτώ από το τηλέφωνο πώς έζησε την καραντίνα αλλά και πώς βιώνει τη σημερινή κατάσταση. Τα τελευταία χρόνια ζει, άλλωστε, σε ξενώνα του δήμου, όπου μοιράστηκαν από την πρώτη ημέρα στους ενοίκους αντισηπτικά και μάσκες, ακόμα και βιταμίνες, μου λέει: «Χάρη στις τεράστιες προσπάθειες που έκαναν ο Κώστας Μπακογιάννης και όλη η ομάδα του ΚΥΑΔΑ και ο επικεφαλής του Γρηγόρης Λέων, στις αρχές Απριλίου άνοιξε το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του δήμου. Η νέα αυτή δομή, Αχαρνών και Λιοσίων, πραγματικά προσέφερε προστασία σε ανθρώπους που κινδύνευαν, είτε διότι δεν είχαν πού να μείνουν και να κάνουν ένα μπάνιο είτε διότι ήταν τοξικομανείς και περνούσαν μέρα και νύχτα στον δρόμο. Και παλαιότερα μπορούσε κάποιος να βρει κατάλυμα σε δημοτικό ξενώνα, όμως χρειαζόταν να προσκομίσει αρκετά έγγραφα και βεβαιώσεις, χαρτιά ιατρικών εξετάσεων κ.λπ. Λόγω της πανδημίας, οι διαδικασίες απλοποιήθηκαν. Ετσι, διευκολύνθηκε η πρόσβαση σε στέγαση και ιατρικό προσωπικό, αλλά και σε ειδικές συμβουλευτικές υπηρεσίες. Ηταν μια σωτήρια κίνηση, που αφορά πολλούς συμπολίτες μας σε ανάγκη».
Ο Μιχάλης συνήθως πουλάει το περιοδικό σε κεντρικούς σταθμούς του μετρό. Οι θεατρόφιλοι τον γνωρίζουν καλά, μιας και σταθερά πόστα του είναι το Rex, το Εθνικό Θέατρο στην Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και η Πειραιώς 360 το καλοκαίρι. «Ξέρω όλους όσοι εργάζονται στις σκηνές αυτές, από τους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς μέχρι τις ταξιθέτριες και τις καθαρίστριες. Είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά γι’ αυτούς, καθώς βρέθηκαν και εκείνοι χωρίς δουλειά και έσοδα. Δεν είναι οι μόνοι. Κυκλοφορώντας συνεχώς στην πόλη βλέπω πόσα καταστήματα δεν άνοιξαν ξανά μετά την άρση των μέτρων. Υπάρχει κόσμος που περνά πολύ άσχημα». Από την άλλη, η καραντίνα έφερε στην επιφάνεια την ανθρωπιά: «Μπορεί οι περαστικοί να μην αγοράζουν το περιοδικό μας, διότι βρίσκονται σε οικονομική στενότητα, όμως θα σταματήσουν να μου πουν μια καλημέρα. Η πανδημία μάς έκανε να σκεφτόμαστε περισσότερο τον διπλανό μας».