Στην αρχή ήταν το συμβάν με τον σκύλο της διπλανής. Γάβγιζε συνέχεια, ενοχλητικά, εκνευριστικά.
Ενα βράδυ ονειρεύτηκε το ξένο σκυλί, βουβό, μαζεμένο στη γωνιά του. Την κοίταζε όπως ένα πειραματόζωο τον γιατρό.
Την επομένη, δεν ακούγονταν πια γαβγίσματα. Ρώτησε τον άνδρα της τι απέγινε το σκυλί. «Ποιο σκυλί;» έκανε εκείνος. «Της διπλανής, που μας έχει πάρει τ’ αυτιά», του απάντησε. Ο άνδρας της γέλασε: «Μα η διπλανή δεν είχε ποτέ σκύλο».
Επειτα ήταν ο τσακωμός με την αδελφή του άνδρα της. «Είναι τρομερό», φώναζε εκείνη, «πώς παριστάνεις ότι τα ξέρεις όλα, ενώ δεν ξέρεις τίποτα, μ’ ακούς; Τίποτα!».
Τακτοποιώντας τα οικογενειακά τους άλμπουμ αργότερα, έπεσε πάνω στις κοινές τους φωτογραφίες. Παραλίγο να σκίσει μία από αυτές, που ήταν οι δυο τους αγκαλιά.
Την ίδια νύχτα την ονειρεύτηκε: την είδε να μπαίνει στη θάλασσα με τα ρούχα της, αμίλητη.
Μέρες αργότερα, ρώτησε τον άνδρα της τι κάνει η αδελφή του. Εκείνος έμεινε στήλη άλατος. «Με δουλεύεις», της είπε. Ο άνδρας της δεν είχε αδελφή, μοναχοπαίδι ήταν. «Χλώμιασες», της είπε μετά. «Μάλλον έχω δέκατα», είπε εκείνη ξέπνοη.
Οταν έμεινε μόνη, άνοιξε ξανά τα οικογενειακά άλμπουμ. Ηταν όλες οι φωτογραφίες όπως τις είχε αφήσει – μονάχα που έλειπε η αδελφή του άνδρα της.
Επειτα ήταν η σειρά του πατέρα της. Δεν ήταν το ξύλο που της είχε ρίξει όταν ήταν μικρή ούτε το ότι την έκανε με όλους τους τρόπους να καταλάβει ότι θα προτιμούσε να είχε γεννηθεί αγόρι. Ηταν που έτρεμε στην ιδέα ότι μπορεί να πέθαινε η μητέρα της πριν από αυτόν.
Κάθε νύχτα έπεφτε να κοιμηθεί προσπαθώντας να συγκεντρωθεί στη μορφή του. Ωσπου τον ονειρεύτηκε σε ένα άγνωστο μαγαζί με ρούχα να διαλέγει για εκείνη ένα φόρεμα.
Την επομένη, πήρε τηλέφωνο τους γονείς της. Το σήκωσε ένας άνδρας. Ηταν η άγνωστη ανδρική φωνή ενός ξένου. «Μπαμπά, εσύ είσαι;» είπε εκείνη. «Ναι, εγώ είμαι», της είπε ο άγνωστος.
Αργότερα, ένας ενοχλητικός δικηγόρος που απειλούσε με αγωγές, μαζί με τον πελάτη του, οι ερωμένες του άνδρα της, οι δικοί της παλιοί εραστές – αφού τους ονειρεύτηκε, ήταν σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ.
Την τελευταία νύχτα της ζωής της ονειρεύτηκε πως βρισκόταν μόνη, γυμνή, μέσα σ’ ένα άδειο δωμάτιο με έναν ολόσωμο καθρέφτη. Κοίταξε ώρα πολλή το είδωλό της, τόσο που ένας τρόμος την κατέλαβε όταν συνειδητοποίησε πως μέσα απ’ τον καθρέφτη ένα άγνωστο πρόσωπο την κοιτούσε διερευνητικά.
Το επόμενο πρωί, ο άνδρας που μεγάλωσε ως μοναχοπαίδι (και πλάι στον οποίο ξάπλωσε την προηγούμενη νύχτα η γυναίκα), ξύπνησε μοναχός του στο διπλό κρεβάτι. Αμέσως άνοιξε τα παραθυρόφυλλα να μπει φως.
Περίεργο ήταν το όνειρο που είδε: πως αυτός, ένας ορκισμένος εργένης, ήταν παντρεμένος. Υψωσε αμέριμνος το βλέμμα του στον ουρανό. Ενα μοναχικό σύννεφο του φάνηκε πως είχε πάρει αστείο σχήμα. Σχεδόν γέλασε κοιτάζοντάς το.