Στις 18 Αυγούστου 1921, οι συγκρούσεις στον Σαγγάριο συνεχίζονταν με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Την προηγουμένη, ο ελληνικός στρατός, ο οποίος βρισκόταν ήδη ανατολικά του ποταμού, είχε καταλάβει το Πολατλί, σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο, καθώς ο σιδηροδρομικός του σταθμός, που απείχε 60 χλμ. από την Aγκυρα, επέτρεπε τη σύνδεση με τις βάσεις ανεφοδιασμού των ελληνικών δυνάμεων στο Εσκί Σεχίρ.
Η επιτυχία αυτή δεν αρκούσε για να κριθεί τελεσίδικα υπέρ των ελληνικών δυνάμεων η έκβαση της αναμέτρησης στον Σαγγάριο, ωστόσο η μέχρι τότε προέλασή τους ενέπνεε αισιοδοξία – αν μη τι άλλο, τη βεβαιότητα ότι η φάση αυτή των επιχειρήσεων «βαίνει προς το τέρμα της». Αυτό το κλίμα αποτυπωνόταν στην «Καθημερινή» της 18ης Αυγούστου 1921.
«Κατά πληροφορίας εκ του Μετώπου, η παρά το Γόρδιον διεξαγομένη μεγάλη μάχη βαίνει προς το τέρμα της. Αι θέσεις του εχθρού καταλαμβάνονται η μία μετά την άλλην, εν ω εκ παραλλήλου παρατηρούνται καταφανώς ίχνη εξαντλήσεως του κεμαλικού στρατού εις ηθικόν και υλικόν», ανέφερε τηλεγράφημα από τη Σμύρνη. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ανταποκριτή των «Τάιμς» του Λονδίνου που βρισκόταν στο μέτωπο, «ο στρατηγός Παπούλας έχει ως κύριον σκοπόν την σύλληψιν του Κεμάλ και μετ’ αυτήν την διακοπήν του πολέμου».
Σε ανάλογο πνεύμα και τα άλλα δημοσιεύματα της εφημερίδας. Τόσο αυτό που ανέφερε: «Αι ληφθείσαι χθες εκ του Μετώπου πληροφορίαι, τόσον προς την Κυβέρνησιν όσον και προς το Επιτελείον, είνε εξαιρετικώς ευχάριστοι. Ο εχθρός, μετά μακρόν και λυσσαλέον αγώνα κάμπτεται ήδη. Η ευθυγράμμισις των ελληνικών στρατευμάτων επετεύχθη, η νίκη έκλινεν οριστικώς προς το μέρος μας, δύναται δε να θεωρηθή βέβαιον ότι η αναγγελία της εκβάσεως και των αποτελεσμάτων της μάχης θα πραγματοποιηθή εντός βραδυτάτου χρονικού διαστήματος, ίσως εντός της ημέρας». Οσο και εκείνο που σημείωνε ότι «κατά τας υπαρχούσας ασφαλείς πληροφορίας, ο ανεφοδιασμός ή οιαδήποτε παροχή βοηθείας εις τον Κεμάλ καθίσταται αδύνατος, λόγω του στενού αποκλεισμού των παραλίων του Ευξείνου υπό του στόλου μας».
