Η πόλη του, η Καρδίτσα, ήταν ό,τι του είχε λείψει περισσότερο μετά τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Ο πρωταθλητής του βάδην, Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ, χρειαζόταν λίγες ημέρες ξεκούρασης πριν ξεκινήσει και πάλι τις προπονήσεις του.
Δεν πρόλαβε, όμως, καθώς η κακοκαιρία «Daniel» ισοπέδωσε τη Θεσσαλία και έπληξε την πόλη του.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, συνεννοήθηκε με άλλους κατοίκους και συγκρότησαν μια ομάδα 20 εθελοντών που μοιράζουν τρόφιμα σε όσους έχουν εγκλωβιστεί στα σπίτια τους.
«Η κατάσταση είναι τραγική. Ο,τι κάνουμε, το κάνουμε μόνοι μας. Δεν υπάρχει καμιά βοήθεια από καμία υπηρεσία. Υπάρχει ένταση, επικρατεί πανικός και εμείς προσπαθούμε να τροφοδοτήσουμε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε», λέει στην «Κ», ενώ βρίσκεται πάνω σε ένα τρακτέρ και προσπαθεί να διασχίσει τους πλημμυρισμένους δρόμους του Παλαμά.
Φοβισμένοι κάθονται μέσα σε δωμάτια περιμένοντας κάποιον να τους σώσει, και ακόμα δεν έχουμε κόσμο. Είναι κρίμα, χρειαζόμαστε και άλλες βάρκες.
Η επιχείρηση τροφοδοσίας ξεκίνησε στις 6 το πρωί της Παρασκευής. Οσο βράδιαζε, όμως, η προσπάθειά τους γινόταν πιο δύσκολη. Μέχρι τα σημεία όπου το βάθος δεν ξεπερνά το ένα μέτρο προσεγγίζουν με τρακτέρ, στα βαθύτερα χρησιμοποιούν βάρκες. Ομως υπάρχει ανάγκη για περισσότερα χέρια, για περισσότερα μέσα.
«Υπάρχουν ογδοντάχρονοι που είναι φοβισμένοι. Κάθονται μέσα σε δωμάτια περιμένοντας κάποιον να τους σώσει, και ακόμα δεν έχουμε κόσμο. Είναι κρίμα, χρειαζόμαστε και άλλες βάρκες», συμπληρώνει, απευθύνοντας έκκληση για μεγαλύτερη βοήθεια.
«Αυτό που έχω ζήσει σήμερα -γιατί είχα ζήσει και τον “Ιανό”, το 2020, στην Καρδίτσα- δεν το έχω ξαναδεί. Οι άνθρωποι που έχουν εγκλωβιστεί συγκινούνται όταν μας βλέπουν. Νομίζουν ότι σώθηκαν. Εχουν καημό στα μάτια τους. Είναι πολύ δύσκολο να συγκρατηθείς ώστε να καταφέρεις να τους συμπαρασταθείς. Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι, οι νέοι μπόρεσαν να βγουν μόνοι τους και σώθηκαν. Οι μεγαλύτεροι, όμως, ακόμη και 30 πόντους νερό να έχει, δεν μπορούν να βγουν. Περιμένουν στωικά στις ταράτσες. Στα διώροφα σπίτια έχουν συγκεντρωθεί 3-4 οικογένειες. Τρέχουμε όλοι και προσπαθούμε να συμμαζέψουμε την κατάσταση. Εχουμε τροφοδοτήσει πάνω από 40 οικογένειες. Η συνέχεια, όμως, θα είναι δύσκολη».
Ανέβηκαν όπου μπόρεσαν για να γλυτώσουν, στον πρώτο όροφο, στην ταράτσα, πάνω σε μια ντουλάπα. Το πρώτο πράγμα που μας ζητούν είναι νερό. Εχουν να πιουν δύο μέρες.
Στο ίδιο χωριό, τον Παλαμά, λίγα μέτρα παρακάτω επιχειρεί και ο Σάκης Σχοινάς με ένα τρακτέρ. Με το όχημά του μεταφέρει μια βάρκα την οποία χρησιμοποιούν για τους απεγκλωβισμούς άνδρες των ΟΥΚ.
«Συναντούμε φοβισμένους ανθρώπους. Ηλικιωμένους, με κινητικά προβλήματα. Πολλοί είναι κατάκοιτοι. Ανέβηκαν όπου μπόρεσαν για να γλυτώσουν, στον πρώτο όροφο, στην ταράτσα, πάνω σε μια ντουλάπα. Το πρώτο πράγμα που μας ζητούν είναι νερό. Εχουν να πιουν δύο μέρες. Απεγκλωβίσαμε σχεδόν 300 άτομα. Νεκρούς δεν έχουμε δει. Γνωρίζουμε, όμως, πως υπάρχουν πολλοί αγνοούμενοι», περιγράφει στην «Κ».
Αφησε την οικογένειά του στην Αθήνα, πήρε την βάρκα του και πήγε στην Καρδίτσα για να βοηθήσει στους απεγκλωβισμούς.
Αυτή την εικόνα μεταφέρει ακόμη ένας εθελοντής: «Υπάρχουν πολλοί αγνοούμενοι στον Παλαμά που η πλημμύρα τούς βρήκε στον ύπνο. Επειδή τα σπίτια ήταν παλιά, από χώμα και πέτρα, έπεσαν. Σίγουρα θα έχει εγκλωβισμένους και από κάτω».
Ο Σπύρος Πέτροβιτς συνδράμει στις επιχειρήσεις διάσωσης από το απόγευμα της Πέμπτης. Αφησε την οικογένειά του στην Αθήνα, πήρε τη βάρκα του και πήγε στην Καρδίτσα για να βοηθήσει στους απεγκλωβισμούς. Ως υπεύθυνος της Ειδικής Ομάδας Εθελοντών Πεντέλης έχει συμμετάσχει σε διασώσεις από φωτιές και ισχυρές χιονοπτώσεις. Σε πλημμύρες, όμως, ήταν η πρώτη φορά. «Τέτοιο πράγμα δεν έχουμε ξαναδεί. Τον τόπο δεν τον ξέρουμε και αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολη την επιχείρησή μας. Τα πράγματα είναι τραγικά, υπάρχουν εγκλωβισμένα χωριά που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να προσεγγίσουμε».
Στη βάρκα είναι μαζί με ακόμη έναν εθελοντή από την Αθήνα, ενώ αύριο να αναμένεται να ενισχύσουν την προσπάθειά τους άλλα τέσσερα άτομα με δύο βάρκες. Μέχρι στιγμής έχουν περάσει από τέσσερα χωριά της Καρδίτσας.
«Με το που φτάσαμε, πήγαμε στην Αγία Τριάδα. Στην εκκλησία ήταν εγκλωβισμένα περίπου 25 άτομα. Μπήκαμε βράδυ να τους αφήσουμε κάποια τρόφιμα και κοιμούνταν. Παντού πλημμυρισμένα, οι δρόμοι ήταν ποτάμια, μόνο με βάρκα μπορούσες να κινηθείς. Στον Παλαμά οι περισσότεροι περιμένουν στον δεύτερο όροφο επειδή τα σπίτια του πρώτου ορόφου είναι πλημμυρισμένα. Εγώ τους παίρνω από τα σπίτι τους και τους μεταφέρω στην εκκλησία ή στο Κέντρο Υγείας και από εκεί τους παραλαμβάνουν άλλοι. Μας έπιαναν από το χέρι και έκλαιγαν. Δεν πίστευαν πως θα σωθούν, δεν πίστευαν ότι θα ζήσουν…».