Με «χαστούκι» παρομοιάζουν οι γυναίκες survivors τη διάγνωση με καρκίνο του μαστού. «Χωρίζουμε τη ζωή μας σε προ και μετά καρκίνου», εξομολογούνται στην «Κ», με τη διαφορά όμως ότι «η ζωή μετά τη θεραπεία είναι απαλλαγμένη από περιττά άγχη και βάρη και ως εκ τούτου πιο ανάλαφρη και έμπλεη νοήματος».
Βάσω Γιοχάη
«Μετά τις θεραπείεςέκανα πολλέςεκκαθαρίσεις»
Οταν ψηλάφισε για πρώτη φορά ένα εξόγκωμα στο στήθος της αιφνιδιάστηκε, δεν πίστεψε, ωστόσο, ότι είναι κάτι «ύποπτο». «Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Ημουν μόνο 29 ετών!», θυμάται σήμερα η Βάσω Γιοχάη για την προσωπική της αναμέτρηση με τον καρκίνο το 2007. «Πέρασαν τρεις μήνες για να απευθυνθώ σε γιατρό», διηγείται. Οταν ολοκλήρωσε τις εξετάσεις, της ανακοίνωσαν ότι έχει καρκίνο του μαστού και ότι θα έπρεπε να είχε χειρουργηθεί… χθες. «Εμαθα τη γνωμάτευση τη Δευτέρα και την Παρασκευή μπήκα στο χειρουργείο· είχα χάσει ήδη πολύτιμο χρόνο, δεν είχα την πολυτέλεια να καθυστερήσω ούτε μέρα». Σ’ αυτή την εβδομάδα ένιωσε ότι «άλλαζε» ως χαρακτήρας. «Εως τότε δεν ήμουν τόσο δυναμική, ήμουν λίγο πιο αγχώδης απ’ ό,τι σήμερα, συνήθιζα να τρέχω για όλους και για όλα, να γίνομαι χίλια κομμάτια». Μετά το χειρουργείο συνέχισε με χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες και εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση οπτικών. «Είχα την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειάς μου και ειδικά του αδελφού μου, ο οποίος με συνόδευε στις χημειοθεραπείες στο νοσοκομείο και μετά για αποφόρτιση πηγαίναμε για φαγητό έξω». Στο φιλικό της περιβάλλον, ωστόσο, πολλοί ένιωθαν αμηχανία, καθώς λόγω του νεαρού της ηλικίας ήταν η μοναδική που αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα υγείας. «Υπήρξαν φίλοι μου που δεν ήξεραν πώς να το διαχειριστούν και απομακρύνθηκαν», επισημαίνει. «Μετά το πέρας των θεραπειών έκανα κι εγώ πολλές “εκκαθαρίσεις”». Από το 2009 είναι εκπαιδευμένη εθελόντρια και μέλος του Δ.Σ. στο «Αλμα Ζωής». «Τότε που προσέγγισα τον σύλλογο η επαφή μου με γυναίκες που είχαν θεραπευτεί ήταν λυτρωτική, σήμερα προσφέρω εγώ στήριξη σε γυναίκες που τώρα κάνουν θεραπείες».
Τάνια Μαρκουτσά
«Σήμερα μετρώ τα δώρα του καρκίνου»
Τη στιγμή που πήρε στα χέρια της τα αποτελέσματα των εξετάσεων, η 51χρονη τότε δημοσιογράφος Τάνια Μαρκουτσά θυμήθηκε τη δήλωση που της είχε κάνει κάποτε μια ογκολόγος. «Η γυναίκα που θα καταλάβει ότι πρέπει να αλλάξει ζωή είναι αυτή που δεν θα ξαναέρθει στο ιατρείο μου». «Ημουν πάντοτε πολύ συνεπής στα check up μου, είχα κάνει εξετάσεις Νοέμβριο και ήταν αψεγάδιαστες· ήταν Μάρτιος του 2021, όταν ένιωσα το στήθος μου βαρύ», λέει σήμερα στην «Κ». Μέχρι να κατορθώσει να βρει ραντεβού για υπέρηχο είχε φτάσει Μάιος. «Το λάθος μου ήταν ότι είχα αφήσει να με εξουσιάζει ο φόβος, το άγχος και τα “πρέπει”», θυμάται, «όταν πλέον ήταν μονόδρομος άλλαξα τρόπο ζωής». Η ίδια μέχρι τότε είχε την τάση να αναλαμβάνει πολλές ευθύνες και να νιώθει υποχρεωμένη να διεκπεραιώνει τα πάντα, τόσο μέσα στην οικογένεια όσο και στη δουλειά της. «Μετά τη διάγνωση κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να ελέγξω τίποτα, ούτε καν τη δική μου ζωή». Η κ. Μαρκουτσά εμπιστεύθηκε τους γιατρούς και ζήτησε βοήθεια από διαφορετικές ειδικότητες: από εξειδικευμένο ψυχολόγο, βελονιστή, ενεργειακούς θεραπευτές και βέβαια από αγαπημένους φίλους και συγγενείς. «Σήμερα νιώθω ψυχολογικά καλύτερα από ποτέ· μετρώ τα δώρα του καρκίνου, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό».
